ΕΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ: Γκιώνα – Κορυφή «Πυραμίδα» 1510μ. την 26.04.2014

Μια επιτυχημένη μα συνάμα και συναρπαστική εξόρμηση είχαμε για τον ΕΟΣ Αλμυρού και την ορειβατική του ομάδα στις 26 Απριλίου 2014. Προορισμός μας η Γκιώνα (ή Ασέληνο Όρος κατά τη μυθολογία και  αυτό διότι εκεί κατοικούσε ο Ενδυμίων, ένα βοσκός, γιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, και η ημίθεα Σελήνη «κατέβαινε» και τον συναντούσε και άφηνε τον κόσμο χωρίς φεγγάρι). Η 7μελής ομάδα αναχωρώντας στις 06:00 το πρωί από τον Αλμυρό μέσω Μπράλου, Παύλιανης και Καλοσκοπής έφτασε στο σημείο (μέσα από δασικό δρόμο) από όπου θα εκκινούσε για ανάβαση στη ψηλότερη κορυφή του βουνού, τη «Πυραμίδα» με υψόμετρο 2.510μ. Το σημείο εκκίνησής μας στα 1.500μ. με έντονη ανάβαση στην αρχή, αλπικό το τοπίο πάνω από τα 1.600μ. και οι πρώτες «χιονούρες» έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στο σηματοδοτημένο μονοπάτι. Ο καιρός σύμφωνα με τις προβλέψεις μας καλός ως το μεσημέρι, οπότε θα έπρεπε λίγο μετά το μεσημέρι να έχουμε τερματίσει την αποστολή μας. Μία ώρα και  30 λεπτά χρειάστηκε η ομάδα να φτάσει στα 2.000μ. Στη πορεία μας θα συναντήσουμε μόνο κάποια αγριοκάτσικα, θα ακούμε μόνο τα τρεχούμενα νερά και τα «κρίνα» με το λευκό τοπίο θα συνθέτουν μια εικόνα μαγική! Μετά από ολιγόλεπτη ξεκούραση και φορώντας πλέον τον εξοπλισμό μας για ανάβαση μέσα στο χιόνι θα εκκινήσουμε για τη κορυφή. Δύο ώρες πορείας μέσα στο χιόνι (ευτυχώς ήταν τόσο μαλακό όσο χρειαζόταν για ασφαλή και σταθερά  βήματα αν και τα πρώτα δύο μέλη της ομάδας φόρεσαν τα «κραμπόνς» για καλύτερη πορεία),  ήταν αρκετές για να ανέβουμε στη κορυφή. Φτάνοντας εκεί στα 2.510μ. το σκηνικό του καιρού είχε ήδη αρχίσει να αλλάζει. Αέρας και ομίχλη μας συνόδευαν στα τελευταία μέτρα της ανάβασης. Φτάνοντας στη κορυφή μερικές νιφάδες χιονιού έκαναν την εμφάνισή τους, μετά το ψιλόβροχο για 10 περίπου λεπτά θα μας αναγκάσει να «σκεπαστούμε» αλλά το καλύτερο μας το κράτησε η «πυραμίδα» για το τέλος. Ο καιρός θα ανοίξει, ο αέρας θα σταματήσει και η θέα της κορυφής θα μας ανταμείψει! Ξεκούραση, φωτογραφίες, σνάκ και απόλαυση… η θέα από αυτό το σημείο είναι μαγευτική!  ο Παρνασσός ανατολικά, τα Βαρδούσια δυτικά και ο Μόρνος, η Οίτη βόρεια (η Όθρυς λόγω της νέφωσης δεν διακρίνεται). Πιο κάτω στη λάκα «Καρβούνη» διακρίνεται και το ορειβατικό καταφύγιο του Πεζοπορικού Ομίλου Αθηνών. Αλλά το καλύτερο που κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα είναι το σημείο λίγο πιο κάτω από τη κορυφή από όπου κοιτάς το χωριό Συκιά  (υψ. 800μ). Το απότομο και κάθετο του βουνού φτάνει τα 1.700μ. εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο αναρριχητικό πεδίο των Βαλκανίων που το ανάπτυγμά του φτάνει τα 1.200μ! Μετά από μια ώρα εκεί στη κορυφή είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη κατάβασή μας, ο χρόνος μας πιέζει πλέον για να προλάβουμε τις μπόρες που έρχονται! Δύο ώρες ήταν αρκετές για να κατέβουμε και να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησής μας (μας βοήθησε σε αυτό το χιόνι και η γρήγορη κατάβαση μέσα σε αυτό). Βέβαια στο τέλος της διαδρομής μας λίγη βροχούλα θα μας προλάβει και όταν θα είμαστε πλέον μέσα στα αυτοκίνητά μας παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής το χαλάζι που έπεσε μας θύμισε ότι τέτοια βουνά απαιτούν σεβασμό, προετοιμασία και ψυχή! Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι συμμετείχαν οι: Κ. Ζούπης, Χρ. Κοντούρης, Χρ. Μελέτης, Χρ. Μπόπης, Π. Πλαγεράς, Γ. Σταματίου και Χρ. Ζαβός.

Για τον Ε.Ο.Σ. Αλμυρού

Ο Πρόεδρος