Ο ΕΟΣ Αλμυρού στην Καλιακούδα Ευρυτανίας – έκδοση 5/4/2014

Την Δευτέρα 1η Απριλίου πραγματοποίησα μια χειμερινή εξόρμηση στην  Καλιακούδα Ευρυτανίας, αν και όταν έφτασα στο βουνό όλα έδειχναν ότι  ήταν  Άνοιξη.

Περνώντας από το Καρπενήσι έφτασα στις 2 το μεσημέρι στο καταφύγιο στη θέση  Λακώματα,  όπου και θα κατασκήνωνα το βράδυ.

Έστησα τη σκηνή, μάζεψα ξύλα για τη φωτιά και ανέβηκα λίγο πιο πάνω, κοιτώντας το βουνό και σκεφτόμενος  τι θα μπορούσα να κάνω την Τρίτη. Στόχος μου ήταν  να ανεβώ στην κορυφή της Καλιακούδας από την ανατολική  διαδρομή, που είναι η πιο εύκολη. Τα ίχνη από πέτρες πάνω στο χιόνι στις πλαγιές μού λέγανε ότι  ήταν πολύ επικίνδυνο να βρίσκομαι εκεί πάνω ειδικά μετά τις 11 το πρωί. Επισκέφτηκα και το μνημείο στο σημείο που έγινε στις  28 Αυγούστου 1823 η Μάχη της Καλιακούδας και το οποίο βρίσκεται κοντά στο καταφύγιο.

Την Τρίτη στις 4 το πρωί ξεκίνησα με εξοπλισμό χειμερινού βουνού και στις 6το πρωί  ήμουν στο εκκλησάκι  στον αυχένα,  στον δρόμο που περνάει  πίσω για τα Δολιανά.

Φυσούσε ένα αεράκι, εκεί που τον χειμώνα δεν μπορείς να σταθείς. Μόλις ξημέρωσε κοιτούσα την ανατολική πλαγιά. Τίποτα, όλα μου λέγανε ότι δεν έπρεπε να ανεβώ, ειδικά η κατάβαση στις 10 ή 11 η ώρα θα ήταν πολύ επικίνδυνο από πέτρες, και αποκόλληση κάποιου κομματιού από χιόνι.

Έτσι χρησιμοποιώντας πιολέ και κραμπόν ανέβηκα στην  κορυφή που βρίσκεται ανατολικά της Καλιακούδας, από τη Βόρεια πλευρά, που το χιόνι ήταν κάπως σφιχτό και κατέβηκα κατά μήκος της κορυφογραμμής που δεν είχε χιόνι.

Άρχισα να κατεβαίνω σταυρώνοντας τις στροφές του δρόμου και -μέσα στην απόλυτη ησυχία- οι θόρυβοι από τις πέτρες που κατρακυλούσαν στις πλαγιές του βουνού μου υπενθύμιζαν ότι το βουνό ορίζει την κατάσταση.

Εγώ απλώς έπρεπε να προσπαθήσω να αντιδράσω.

Αφού όλα πήγαν καλά, το απόγευμα της Τρίτης ήμουν στον Αλμυρό.

Για τον ΕΟΣ Αλμυρού

Χρήστος Μπόπης