Μια βραβευμένη μαθητική έκθεση… ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ, ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ; – έκδοση 5/4/2014

Χρήστος Μπάρδας (Αρμαντίλο),

Τάξη Στ’ Δημοτικού

Πώς μπορεί κάποιος να προσδιορίσει τι θα πει σκλαβιά; Σκλαβιά εγώ προσωπικά θεωρούσα μέχρι πριν λίγο χρονικό διάστημα τα τετρακόσια χρόνια πριν το 1821.

Σκλαβιά επίσης εννοώ όταν δύο λαοί έρθουν σε σύγκρουση και κυριεύσει  ένας τη χώρα του άλλου. Τότε, φυσικό είναι ο κατακτητής να διοικεί τους κατακτημένους όπως αυτός θέλει. Σε αυτή την περίπτωση η ελευθερία και η βούληση του κατακτημένου λαού πάει… περίπατο. Τελικά σκλάβοι μπορεί να είναι και άνθρωποι με κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο ανύπαρκτο. Πάνω σε τέτοια κορμιά ανθρώπων, δεν είναι λίγοι αυτοί που πάτησαν και έφτασαν σε υψηλά αξιώματα, αλλά μόνο για να ικανοποιήσουν τις δικές τους διεστραμμένες απολαύσεις και για περιττά υλικά αγαθά.

Εγώ μπορεί να είμαι μικρός, αλλά μπορώ να πω με μεγάλη σιγουριά ότι η πατρίδα μου είναι όμορφη και οι άνθρωποι ελεύθεροι από τη φύση τους.

Την Ελλάδα ο Θεός δεν την έφτιαξε με το λόγο μα με τα χέρια του!

Στον όμορφο αυτό τόπο, άγγελοι κατεβαίνουν από τα ουράνια που τον ασπάζονται και τον υμνολογούν! Κάθε γωνιά και ένας συναρπαστικός μύθος. Η ιστορία του τόπου μου από τα βάθη των αιώνων μοναδική!

Η χώρα μου γέννησε σοφούς, φιλόσοφους, ρήτορες, δίκαιους ηγέτες και στρατηγούς παλικάρια. Εδώ άνθισε ο πολιτισμός, η μόρφωση και το ωραιότερο και σπουδαιότερο πολίτευμα, η Δημοκρατία. Πολλοί λαοί στον κόσμο είχαν και έχουν πρότυπο την Ελλάδα για τη Δημοκρατία και τον πολιτισμό της. Καταλαβαίνω όμως ότι αυτοί οι λαοί έχουν ως πρότυπο το «τότε» και όχι το «σήμερα». Σήμερα αυτά που συμβαίνουν δεν έχουν καμία σχέση με τη Δημοκρατία και τον πολιτισμό. Με μια ματιά και μόνο βλέπεις κανιβαλισμό.

Ποιος ή ποιοι μας απαγορεύουν να ζήσουμε πολιτισμένα και δημοκρατικά; Πώς μπορείς να χαρείς την ομορφιά του τόπου σου όταν βλέπεις γύρω σου ανθρώπους πεινασμένους και απελπισμένους;

Γιατί να πεινάνε παιδιά, να παγώνουν απ’ το κρύο και να πεθαίνουν και γιατί οι συνθήκες καλής διαβίωσης να είναι μόνο για λίγους;

Όλα αυτά που βλέπω με προβληματίζουν.

Σκέφτομαι ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα ν’ απαξιώνει τον άνθρωπο και να τον εξοντώνει. Ποιος έχει το δικαίωμα να στερεί χαμόγελα από παιδιά; Γιατί κάθε μέρα χάνονται όλο και περισσότερο τα εντελώς απαραίτητα αγαθά από τους ανθρώπους;

Ο πληθυσμός της χώρας μου είναι πολύ μικρός για να συμβαίνουν τέτοια δεινά. Η Ελλάδα μας σαν μάνα γη δίνει στα παιδιά της. Οι παροχές της αρχίζουν από ψηλά με τον ολόχρυσο ήλιο, το γαλάζιο του ουρανού και φτάνουν μέχρι τα σπλάχνα της.

Κάποια παιδιά της όμως έγιναν μητροκτόνοι που την εξόντωσαν και την «σκλαβοποίησαν».

Εγώ φωνάζω δυνατά με την ψυχή μου και όχι με τη φωνή μου! Αποφασίστε σας παρακαλώ ποιοι είστε δεν σας ξέρω! Αναστήστε την Ελλάδα! Μπορείτε! Μας το λέει και ο ποιητής: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».