H Ελληνική κυριαρχία στο στόχαστρο – έκδοση 29/3/2014

Το ελλαδικό κράτος χαρακτηρίζεται από έλλειψη δυναμικών πολιτικών πρωτοβουλιών, οι οποίες αναμφισβήτητα θα ενίσχυαν την θέση της Ελλάδας . Οι εξουσιαστές της Πατρίδος ουδέποτε διεκδίκησαν τα κεκτημένα δικαιώματα που μας παρέχει το Διεθνές Δίκαιο. Και αυτό, διότι ως γνωστόν ακολουθούν την εφαρμογή ενός σχεδίου, εκπορευόμενο από ξένα κέντρα εξουσίας τα συμφέροντα των οποίων αποσκοπούν στην εκχώρηση της ελληνικής κυριαρχίας. Την ξενόδουλη πολιτική, η οποία όχι μόνο αδιαφορεί για τα εθνικά μας δίκαια, αλλά και τα βλάπτει, πρέπει να την συνειδητοποιήσει μέχρι και ο τελευταίος Έλληνας. Στο παιγνίδι της γεωπολιτικής σκακιέρας, το ελληνικό κράτος είναι ένας αδύναμος  παίχτης, που μάλλον παρακολουθεί μόνο ως θεατής.  Αν τελειώσει η παρτίδα, τότε δυστυχώς θα τελειώσει και η Πατρίδα. Η Ελλάδα οδεύει από Εθνικό κράτος, να καταστεί ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία “εξαγωγής” που θα εκποιεί στα ξένα αφεντικά τον φυσικό και ενεργειακό μας πλούτο. Κι όμως υπάρχουν  προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων μπορεί  να ανατρέψει αυτή την ανθελληνική πολιτική,  και αποτελούν το “Α” και το “Ω” προς τη διαμόρφωση ενός Μέλλοντος για μια Ισχυρή, Ανεξάρτητη Ελλάδα.

ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ

Η θαλάσσια ζώνη αυτή είναι ευρέως γνωστή ως χωρικά ύδατα και σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο είναι τα 12 ν.μ. Η δε αυτή επέκταση γίνεται με μονομερή εσωτερική πράξη. Ως γνωστόν, η αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας είναι μόνο 6 ν.μ. Η επέκταση στα 12 ν.μ είναι ένα δικαίωμα που μας παρέχει το άρθρο 3 Σύμβασης ΔΘ. Δυστυχώς, η ελλαδική κυβέρνηση δεν το ασκεί,  δεδομένης της «αιτίας πολέμου» που προβάλλει η Τουρκία. Στην επιφυλακτικότητα αυτή του κράτους μας, δυστυχώς, υφέρπει μια ξενόδουλη εξωτερική πολιτική η οποία χαρακτηρίζεται από τη λογική της υποταγής. Διότι μια δυναμική εθνωφελής διεκδίκηση του δικαιώματος επέκτασης στα 12 ν.μ, αφ’ενός εδράζεται στις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου, αφ’ ετέρου στην εκ των προτέρων προσφυγή της Ελλάδας  στο συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά του τουρκικού casus belli. Όπως είναι πασιφανές, όλες οι πράξεις αυτές αποτελούν μια σειρά νομικών ενεργειών διεθνής ισχύος, και σε καμιά περίπτωση δεν δύνανται να «ενεργοποιηθούν» οι τουρκικές απειλές και «οι συνέπειές» τους. Είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι έγκριτοι διεθνολόγοι θεωρούν ότι οι τουρκικές απαιτήσεις περί μη επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας, στερούνται νομικής βάσης. Αλλά φυσικά για να πραγματοποιηθεί η επέκταση αυτή που δικαιούται το κράτος μας, χρειάζεται μια Εθνική σοβαρή Ηγεσία, διότι η υπάρχουσα, εκτός του ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων, αποτελεί μια «εταιρεία» υπαλλήλων  που υποτάσσονται στις επιταγές των υπερατλαντικών αφεντικών.

ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη)

Έχουμε ακούσει για την περίφημη ΑΟΖ. Κι όμως τα φερέφωνα της πολιτικής εξουσίας, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αποφεύγουν να αναλύσουν  τι είναι η ΑΟΖ, τι θα σήμαινε η ανακήρυξή της, και ποια είναι τα ζωτικής σημασία οφέλη που παρέχει.

ΑΟΖ αποκαλείται η θαλλάσια περιοχή, η νοητή εκείνη ζώνη, που η ανακήρυξή της από το παράκτιο κράτος σημαίνει δυνατότητα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου που αυτή κρυβεί. Βρίσκεται πέρα από την αιγιαλίτιδα ( αμέσως μετά από αυτήν ) με πλάτος έως και 200 ν.μ από τις γραμμές βάσεις, από όπου μετράται η αιγιαλίτιδα. Δηλαδή αν η αιγιαλίτιδα έχει καθορισθεί 12 ν.μ, η ΑΟΖ φθάνει τα 188 ν.μ. Βέβαια είναι αυτονόητο ότι στο Αιγαίο δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί το ανώτατο όριο των 200 ν.μ, αλλά θα θεσπιθεί μικρότερο έυρος.

Καθίσταται έτσι αντιληπτή η εθνική – οικονομική σημασία αυτού του νομικού «όπλου» που μας τροφοδοτεί το Δίκαιο της Θάλασσας προκειμένου να διεκδικήσουμε το δικαίωμα άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με άρθρο 55 Σύμβασης ΔΘ υπόκειται σε ένα ιδιάζον νομικό καθεστώς και εκεί πάνω πατά η πολιτική ηττοπάθεια, νομιμοποιώντας μια πρωτοφανή δειλία. Συγκεκριμένα, επειδή η ΑΟΖ δεν ανήκει στο ίδιο νομικό πλαίσιο με την χωρικά ύδατα, αλλά η ανακήρυξή της προϋποθέτει πράξη του κράτους, προβάλλεται εμμέσως ο κίνδυνος ως απόρροια της «προκλήσεως» από την Ελλάδα!

Τα τεράστια και οικονομικά οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από την εκμετάλλευση της ΑΟΖ είναι και η λύση για ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας. Η Ελλάδα αποκτά κυριαρχικά δικαιώματα για την εκμετάλλευση  θαλάσσιας περιοχής, του βυθού και των ρευμάτων. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα εκμετάλλευσης διαφόρων μεταλλευμάτων  που βρίσκονται στο υπέδαφος του βυθού σε όλο το πλάτος της θαλάσσιας ζώνης. Άλλη σημαντική εξουσία που παρέχουν τα κυριαρχικά δικαιώματα είναι η παραγωγή ενέργειας  από τα ύδατα και τους ανέμους.

Αν λάβουμε υπόψη τα ενεργειακά κοιτάσματα του Αιγαίου, ιδιαιτέρως νοτίως της Κρήτης, τότε γίνεται κατανοητό ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων και ανακήρυξης ΑΟΖ προσκρούει στις ήδη ειλημμένες αποφάσεις περί εκμετάλλευσης και διαχείρισης που έχουν λάβει οι διεθνείς τοκογλύφοι για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας είναι  επόμενος στόχος τους. Είναι η εναλλακτική λύση μετά  τα κοιτάσματα στη Μέση Ανατολή, και φυσικά αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη κάποια διαδικασία εξόρυξης.

Εθνική ηγεσία τώρα, να αναβαθμισθεί το κύρος της Ελλάδος στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι!

Γεώργιος Σύρος, νομικός

whiteagle_88@hotmail.com