ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ έκδοση 1/3/2014

Ο Μπίλ Γκέιτς, -για όσους δεν τον ξέρουν- είναι Αμερικανός επιχειρηματίας και πρόεδρος της Microsoft, της δημοφιλέστερης επιχείρησης λογισμικού, που ίδρυσε με τον Πολ Άλεν. Ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο από το 1995 ως το 2006, και έκτοτε ο δεύτερος πιο πλούσιος άνθρωπος του πλανήτη, με πρόσφατες εκτιμήσεις να βάζουν την καθαρή αξία της περιουσίας του κοντά σε 56 δισεκατομμύρια δολάρια.

Πρόσφατα, εκφώνησε μια ομιλία σε κάποιο Γυμνάσιο, όπου ανέφερε 11 κανόνες, που οι μαθητές δεν θα διδαχθούν ποτέ στο σχολείο τους. Μιλάει για το πώς αυτή η πολιτικά ορθή διδασκαλία δημιούργησε μια γενιά παιδιών, που δεν έχουν καμιά αντίληψη για την πραγματικότητα και το πώς αυτή η νοοτροπία τα οδηγεί σε αποτυχία στον πραγματικό κόσμο.

«Κανόνας Νο 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Συνήθισέ το.

Κανόνας Νο 2: Ο κόσμος δεν νοιάζεται για την αυτοπεποίθησή σου. Ο κόσμος περιμένει να πετύχεις κάτι, ΠΡΙΝ νιώσεις καλά με τον εαυτό σου.

Κανόνας Νο 3: ΔΕΝ θα βγάλεις 60.000 ευρώ το χρόνο, στην πρώτη σου δουλειά. Δεν θα διοριστείς Αντιπρόεδρος στην εταιρεία, με τηλέφωνο στο αυτοκίνητό σου, αν δεν κάνεις κάτι για να τα κερδίσεις.

Κανόνας Νο 4: Αν νομίζεις ότι ο δάσκαλος είναι σκληρός μαζί σου, περίμενε να δεις το αφεντικό σου.

Κανόνας Νο 5: Το να κάνεις δουλειές του ποδαριού δεν είναι αναξιοπρεπές. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες σου είχαν μια ονομασία γι’ αυτές τις δουλειές: τις λέγανε «ευκαιρίες».

Κανόνας Νο 6: Εάν τα κάνεις μούσκεμα, δεν φταίνε οι γονείς σου. Άρα, μη γκρινιάζεις για τα λάθη σου, αλλά μάθε από αυτά.

Κανόνας Νο 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί, όσο είναι τώρα. Έγιναν έτσι, προκειμένου να πληρώσουν τους λογαριασμούς, να καθαρίσουν τα ρούχα σου και να ακούν για το πόσο καταπληκτικός/ή νομίζεις ότι είσαι. Επομένως, πριν σώσεις τα δάση στον Αμαζόνιο, προσπάθησε να συγυρίσεις τη ντουλάπα σου.

Κανόνας Νο 8: Το σχολείο σου μπορεί να μη βλέπει πετυχημένους και αποτυχημένους, αλλά η ζωή ΒΛΕΠΕΙ. Σε κάποια σχολεία έχουν καταργήσει τους βαθμούς κάτω από τη βάση και μπορείς να δοκιμάσεις ξανά και ξανά, μέχρι να δώσεις τη σωστή απάντηση. Αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το τι συμβαίνει στη ζωή.

Κανόνας Νο 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε τρίμηνα. Τα καλοκαίρια δεν είναι διακοπές και πολύ λίγα αφεντικά ενδιαφέρονται για τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ. Αυτά να τα κάνεις στο δικό σου χρόνο.

Κανόνας Νο 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ έχει σχέση με τη ζωή. Στη ζωή, οι άνθρωποι πρέπει να πηγαίνουν στις δουλειές τους, αντί να συχνάζουν στις καφετέριες.

Κανόνας Νο 11: Να φέρεσαι καλά στα «σπασικλάκια». Κατά πάσα πιθανότητα, θα καταλήξεις να δουλεύεις για ένα από αυτά.

Ο Μάρτης φέρνει Άνοιξη,

τα Κούλουμα νηστεία,

κι οι έφοροι «αρταίνονται»

σε διαρκή …ληστεία.

Ένας μίνι συνωστισμός – έκπληξη παρατηρείται στις υποψηφιότητες για τον Δημαρχιακό θώκο του Αλμυρού, όπως περιγράφονται στο πρώτο θέμα του προηγούμενου φίλου της εφημερίδας μας. Έξι εν δυνάμει υποψήφιοι Δήμαρχοι (ζωή να’ χουνε) και δεν θα μπούμε στον πειρασμό να προβλέψουμε πόσοι θα φτάσουν στο «νήμα» και θα καταφέρουν τελικά να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια, για να μην αδικήσουμε προκαταβολικά κανέναν, αν και φαίνεται πολύ «χλωμό» να το καταφέρουν όλοι.

Αυτές τις μέρες πάντως εργωδώς επιδιώκεται η «στρατολόγηση» στελεχών κι ένας πρόσθετος λόγος είναι, ότι ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, αφού ούτε δυόμισι «καθαροί» μήνες δεν απομένουν, μέχρι την ώρα της κάλπης. Κι ο προσεταιρισμός υποψήφιων Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβούλων επικεντρώνεται κυρίως στους νέους, οι περισσότεροι των οποίων θα δοκιμάσουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους, διεκδικώντας ψήφο από τους συμπολίτες τους.

Επίσης, θεωρείστε βέβαιη από τώρα την πολιτική «πολυχρωμία» των περισσότερων ψηφοδελτίων. Θ δείτε μεταγραφές – εκπλήξεις και τα κομματικά «στεγανά» παρελθόντων αναμετρήσεων να κατακρημνίζονται ραγδαία. Και ίσως αυτό να είναι το καλύτερο για τον τόπο και τα πραγματικά συμφέροντα της τοπικής μας κοινωνίας.

Κάθε χρόνο και χειρότερα εξελίσσεται το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Οι παλιότερες εποχές, που οι κινητοποιήσεις ήταν πολυπληθέστερες, τα μπλόκα έκοβαν την Ελλάδα σε δέκα κομμάτια και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις ενέδιδαν σε κάποια κρίσιμα αιτήματα των αγροτών (έστω και παρανομώντας έναντι της Ε.Ε.), πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα, εθιμικά, κάθε χρόνο το χειμώνα, πάντοτε σε μέρες που δεν μπορούν να μπουν στα χωράφια τους και να δουλέψουν, ολοένα και λιγότεροι γεωργοί και κτηνοτρόφοι έρχονται και φεύγουν από τα μπλόκα, παίρνοντας μόνο υποσχέσεις, αν και τα σημερινά προβλήματά τους είναι σοβαρότερα από εκείνα του παρελθόντος. Φως – φανάρι δηλαδή, ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν στον συνδικαλισμό τους κι όχι να περιμένει η πλειοψηφία της αγροτιάς τον καπεταν-Μπούτα και πότε θα του «σφυρίξει» ο Περισσός να χτυπήσει «φάλτσο» συναγερμό. Κατά τα άλλα, αγροτικοί σύλλογοι και οι Γεωργο-ενώσεις είναι σχεδόν υπό διάλυση (πάλι πλην εξαιρέσεων), με τις τελευταίες να κυνηγούν κάποια διεκπεραιωτική εργολαβία, για να πληρώνουν το μειωμένο προσωπικό τους, μέχρι να πάρει τη σύνταξή του κι ο τελευταίος και να βάλουν οριστικό λουκέτο. Δυστυχώς, 20 χρόνια σχεδόν (πριν την πρώτη ΚΑΠ), οι πάντες φωνάζουν για αναδιάρθρωση καλλιεργειών, τυποποίηση προϊόντων, σύσταση Ομάδων Παραγωγών κτλ., αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Περιμένουμε πρώτα να κινηθεί ο Μπούτας, μετά οι «γαλάζιοι» και οι «πράσινοι», εκ …συμπαθείας, αλλά οι περισσότεροι των αγροτών παραμένουν στα καφενεία, γκρινιάζοντας. Μόνο ανάμεσα στους νέους αγρότες κάτι δείχνει να κινείται και από εκεί μόνο συντηρείται η ελπίδα, ότι κάτι θα αλλάξει. Μακάρι…

Η υπόθεση της ΜΚΟ για το Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθετήσεων άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, σχετικά με τον τρόπο που δρούσαν εκατοντάδες τέτοιες Οργανώσεις στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια. Όπως αναφέρει «Το Βήμα», αστυνομία και ΣΔΟΕ έχουν στρέψει την έρευνά τους σε πολλές ΜΚΟ, που φέρονται να έχουν καρπωθεί εκατομμύρια, προκειμένου να μελετήσουν «την κλιματική αλλαγή στον Μαυρίκιο, να εκπαιδεύσουν δημοσιογράφους στην Γεωργία, να ενισχύσουν το Γκουτζαράτ στο Πακιστάν» και άλλα παρόμοια. Εν τω μεταξύ, δημοσιεύματα του Τύπου μιλούν για τη «μητέρα» όλων των ΜΚΟ, την κρατική «Έργο Πολιτών», η οποία δημιουργήθηκε το 2005, επί Κώστα Καραμανλή, με στόχο την καταγραφή εθελοντικών οργανώσεων. Έξι χρόνια μετά τη σύστασή της σταμάτησε, ενώ είχαν ξοδευτεί 7,5 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 5 εκατομμύρια δόθηκαν για αμοιβές συνεργατών. Μάλιστα από τις πρώτες ενέργειες αυτής της ΜΚΟ ήταν η προμήθεια πολυτελούς αυτοκινήτου, αξίας 44.000 ευρώ, για τις μετακινήσεις του προέδρου, ο μισθός του οποίου ανερχόταν σε 9.500 ευρώ. Φαίνεται πως οι περιβαλλοντικές και άλλες ευαισθησίες ορισμένων, δεν εμποδίζουν ούτε την αδιαφάνεια, ούτε τις λαμογιές. Στο τέλος – τέλος, τα αρχικά ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) θα ανταποκρίνονται περισσότερο στη φράση… «Μην Κλέβετε Όλοι».

«Δεν είναι λίγες οι χώρες οι οποίες έχουν εισέλθει σε κυκεώνα αποσταθεροποίησης και βίας», γράφει σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή». «Από τη μακρινή Βενεζουέλα, που αποτελούσε κάποτε «επαναστατικό» πρότυπο για πολλούς, έως την Ουκρανία και την Αίγυπτο, βλέπουμε χώρες να κατρακυλούν με μεγάλη ταχύτητα στην άβυσσο. Οι Έλληνες πολίτες έχουν περάσει και οι ίδιοι μια μεγάλη οικονομική κρίση, με καταστροφικές συνέπειες για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Όμως η χώρα στέκεται όρθια, απέφυγε το χάος και την εμφύλια σύρραξη και διατηρεί ακόμη ένα επίπεδο διαβίωσης που θα ζήλευε η πλειονότητα των κρατών του πλανήτη. Μην τα ξεχνάμε αυτά κι ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο να εμπλακούμε σε απρόβλεπτες περιπέτειες. Η Ελλάδα έχει ανάγκη τη σταθερότητα και το «αγκυροβόλιο» της Ευρώπης, έστω και αν αυτό απαιτεί θυσίες. Μια Ελλάδα μόνη της, εκτός στενού πυρήνα της Ε.Ε., θα ήταν κυριολεκτικώς φτερό στον άνεμο. Αυτό πρέπει, βεβαίως, να το αντιληφθούν και οι Βόρειοι εταίροι μας και να μην πιέσουν άλλο την ελληνική κοινωνία, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην αποσταθεροποίηση της χώρας.»

Τα μικρά είναι και τα πιο σπουδαία… Αλλά αυτά τα «μικρά» στη ζωή μας είναι τα πιο μεγάλα στην πραγματικότητα. Ένα ζευγάρι, ο Κώστας και η Αθανασία, παντρεύτηκαν πρόσφατα, ένα βράδυ Σαββάτου, στη Σταλίδα του Ηρακλείου Κρήτης κι αποφάσισαν να μοιράσουν το κρέας του γάμου και την τούρτα σε οικογένειες που έχουν πραγματικά ανάγκη. Και μάλιστα ζήτησαν και τη βοήθεια της «Κίτρινης Αποστολής» (κάτι σαν τη δική μας «Αλληλεγγύη»), για να μοιραστούν τα φαγητά σε 50 φτωχές οικογένειες, που -με τη σειρά τους- έδωσαν διπλές και τριπλές ευχές στους νεόνυμφους. Μοιράστηκαν 5 λαμαρίνες με κρέας, 2 λεκάνες με βραστό και 2 κούτες από τη γαμήλια τούρτα. Αυτά τα παιδιά, προτίμησαν να ταΐσουν πεινασμένους άγνωστους, παρά …χορτάτους συγγενείς και φίλους, σε μια από τις γνωστές, βαρετές γαμήλιες δεξιώσεις. Όταν, λοιπόν, ακούς για τέτοιες πρωτοβουλίες, ειδικότερα από νέους ανθρώπους, λες πως υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ιδού, όμως, και τα μεγάλα: Ενάμιση εκατομμύριο δολάρια στην ομογενειακή οργάνωση «Φροντίδα», που διαθέτει γηροκομεία για τους ομογενείς υπερήλικους, δώρισε ζευγάρι γνωστών Ελλήνων της Μελβούρνης. Πρόκειται για τον Νίκο και την Άννα Βουρνάζου, που έκαναν τη μεγαλύτερη δωρεά που έγινε ποτέ στα 37 χρόνια της ιστορίας του οργανισμού. Σημειώνεται πως ο Νίκος Βουρνάζος, που σε λίγες εβδομάδες γίνεται 90 χρονών, αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση για την ομογένεια της Αυστραλίας, αφού σε ηλικία 78 ετών πήρε από το πανεπιστήμιο πτυχίο Φιλολογίας και στα επόμενα δέκα χρόνια έγραψε έξι βιβλία.

Να σας δώσω δυο εκλόγιμα «σιγουράκια», στα ψηφοδέλτια των Ευρωεκλογών; Ντόρα Μπακογιάννη και Παντελής Καψής.

Θα μας τα «μουσκέψει» λίγο ο καιρός, στο τριήμερο. Για την περιοχή μας, την καθαρά Δευτέρα η πρόβλεψη είναι βροχή και διαστήματα με ήλιο. Μακάρι να ‘χει ήλιο την ώρα του Καρναβαλιού, στην Ευξεινούπολη. Τόσοι άνθρωποι μόχθησαν και θα μοχθούν -μέχρι την τελευταία στιγμή- για την προετοιμασία του. Μακάρι, να μπορέσει επίσης ο κόσμος να κάνει τα παραδοσιακά κούλουμα και να καταφέρουν να πετάξουν τον χαρταετό. (Οι …μπαμπάδες, εννοείται.)

Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή… Μια Σαρακοστή περίεργη, γιατί άλλοι θα τρέχουν στις εκκλησίες για τους Χαιρετισμούς και άλλοι θα πιλαλούν για τις προεκλογικές …χαιρετούρες.

Σε εθνικό ήρωα του Ιράν έχει αναδειχθεί ένας Δάσκαλος δημοτικού σχολείου ο οποίος προχώρησε σε μια συγκινητική πράξη, για να βοηθήσει έναν άρρωστο μαθητή του. Ο Δάσκαλος Ali Mohammadian ξύρισε το κεφάλι του, εκφράζοντας έτσι την αλληλεγγύη του στο μαθητή, που έχει μείνει φαλακρός εξαιτίας μιας σπάνιας ασθένειας. Ο Mohammadian παρατήρησε, ότι ο μαθητής έπεφτε θύμα εκφοβισμού, ενώ γινόταν και αποδέκτης χλευαστικών σχολίων. Έτσι αποφάσισε να ξυρίσει και ο ίδιος τα μαλλιά του. Κατόπιν ανέβασε μια φωτογραφία στο Facebook, με τον ίδιο να στέκεται δίπλα στον 8χρονο μαθητή, γράφοντας πως «τα κεφάλια μας είναι ευαίσθητα στα μαλλιά». Σε λίγες ώρες, εκατοντάδες Ιρανοί είχαν δει και μοιραστεί τη φωτογραφία. «Όταν μπήκα στο Facebook την επόμενη μέρα, δεν μπορούσα να πιστέψω τον αριθμό των ανθρώπων που είχαν κάνει “Like” και “Share” τη φωτογραφία», δήλωσε ο δάσκαλος μιλώντας στον Guardian. Σύντομα όλη η τάξη έκανε το ίδιο (όλα τα παιδιά ξύρισαν τα κεφάλια τους) και έτσι η παρενόχληση του μαθητή σταμάτησε. Ο δάσκαλος δέχθηκε τα συγχαρητήρια του Ιρανού Προέδρου Χασάν Ροχανί, ενώ η κυβέρνηση ενίσχυσε οικονομικά την οικογένεια του παιδιού, για την αντιμετώπιση της ασθένειάς του.