ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – έκδοση 22/2/2014

Σαν μια «σαλάτα» Άδωνι,

σε γύφτικο τσαρδί.

Χάνουμε όλοι το γιατρό

κι η μάνα το …ΠΕΔΥ.

Αν όχι «στον αέρα», η πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, τουλάχιστον σε «θολά νερά» έφτασαν τα πράγματα, με το κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ και το νέο «φρούτο», το ΠΕΔΥ. Κι ένας Θεός ξέρει, αν, πώς και πότε, θα ξαναμπεί το «νερό στ’ αυλάκι», για τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων. Ποιοι και πόσοι γιατροί θα επαναπροσληφθούν; Ποιοι, απ’ όσους ξέραμε και εμπιστευόμασταν, θα συναινέσουν να επιστρέψουν στη Δημόσια Υγεία, κλείνοντας τα ιδιωτικά ιατρεία τους; Πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά; Τα «σ’ ένα μήνα», εγώ τ’ ακούω λίγο βερεσέ, αν αναλογιστείς, ότι στην Ελλάδα ζεις και όλα τα «ζώα» μου κινούνται αργά. Πόσοι χρόνια πάσχοντες ή αιφνίδια ασθενούντες θα μείνουν -εν τω μεταξύ- στον …άσσο; Μας λένε πάντως, ότι «τα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ δεν κλείνουν, θα ξανανοίξουν σε ένα μήνα, και στο διάστημα αυτό οι ασφαλισμένοι θα εξυπηρετούνται δωρεάν από συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς, εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων και Κέντρα Υγείας».

Τουλάχιστον την υγεία, το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, δεν έπρεπε να τη βάλουν στη «μυλόπετρα» των μνημονίων και των περικοπών. Άλλο θέμα να συμμαζέψουν και τα δικά της σκάνδαλα (πολλή ρεμούλα και κλεψιές όντως), κι άλλο θέμα να κάνουν περικοπές και εκπτώσεις σε βάρος της υγείας όλων μας.

Με την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του καθηγητή Νίκου Τσανή, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα και οι συσχετισμοί στο εκλογικό Σώμα του Δήμου Αλμυρού. Ειδικότερα, αν χρειαστεί δεύτερη Κυριακή, ο πιθανολογούμενος κατακερματισμός των παραδοσιακών αυτοδιοικητικών δυνάμεων μπορεί να κρύβει εκπλήξεις.

Φαίνεται πάντως, πως το γενικότερο πολιτικό σκηνικό ελάχιστα θα επηρεάσει -αυτή τη φορά τουλάχιστον- την ψήφο για τις Δημοτικές εκλογές, καθιστώντας την πιο απρόβλεπτη, από κάθε προηγούμενη. Ο μέσος πολίτης, με πρώτο και αυτονόητο αίτημά του την ανανέωση -λιγότερο εγκλωβισμένος σε συγγένειες αίματος ή κομματικές- θα προτιμήσει νέους κι άφθαρτους, όποιον μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική σ’ αυτόν τον καθημαγμένο τόπο. Και όπως ξανάγραψα, όλοι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι φαντάζομαι ότι θα επιδιώξουν αυτή την ανανέωση, στη στελέχωση των ψηφοδελτίων τους. Για το ποιοι και πόσοι θα το πετύχουν, ας περιμένουμε τις σχετικές ανακοινώσεις και …ο καιρός εγγύς.

Οσμίζομαι επίσης, ότι σ’ αυτές τις Δημοτικές εκλογές θα δούμε πολλές (κάποιες εντυπωσιακές) «μεταγραφές» στελεχών, αφού τα «στεγανά» που περιέγραψα παραπάνω αποτελούν περίπου παρελθόν. Εξ ίσου πιθανότατο είναι, σε όλα τα ψηφοδέλτια να μετέχουν συμπολίτες και συμπολίτισσες, απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Το πόσο πετυχημένο θα αποδειχθεί αυτό το «χαρμάνι» -για κάθε Συνδυασμό- είναι το ζητούμενο.

Σχετικό με τα παραπάνω είναι κύριο άρθρο της «Καθημερινής», που -μεταξύ άλλων- επισημαίνει: «Οι πολίτες δεν θέλουν κομματικούς υποψηφίους και ανθρώπους που μιλούν «ξύλινη» γλώσσα για να διοικούν τους δήμους και τις περιφέρειες. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουν αυτό οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα; Ποιους ακούν, επιτέλους, πριν πάρουν τις αποφάσεις τους, τους ανθρώπους της κομματικής καμαρίλας ή την κοινωνία; Η αντιπολίτευση μοιάζει να ασχολείται μόνο με το ποιος έχει πιστοποιητικό ειλικρινούς αντιμνημονιακής στάσης, όχι με το ποιος είναι ικανός και άξιος. Το κυβερνητικό επιτελείο φοβήθηκε να κάνει την υπέρβαση, η οποία θα ταίριαζε απολύτως στο δίλημμα που θέτει ο κ. Σαμαράς στις ευρωεκλογές.»

Σε άλλο μήκος κύματος, ο Σταύρος Ψυχάρης στο «Βήμα», τονίζει: «Το αξίωμα του δημάρχου έχει χρησιμεύσει κατά κανόνα παρ’ ημίν ως προθάλαμος ή εφαλτήριο προς την πολιτική εξουσία· έχει χρησιμοποιηθεί ως παρηγορητήριο για αποτυχημένους (λ.χ. υποψήφιους βουλευτές που δεν καταφέρνουν να εκλεγούν)· και σε ελάχιστες περιπτώσεις το αξίωμα έπεσε σε πρόσωπα που το ετίμησαν και άφησαν έργο πίσω τους. Δεν γίνεται σήμερα απολογισμός του έργου επιτυχημένων και αποτυχημένων δημοτικών αρχόντων. Πρέπει άλλωστε να σημειωθεί ότι και στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 όσο και στην πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης (και αφού είχε μεσολαβήσει η απριλιανή δικτατορία) οι δημοτικές εκλογές, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, έπαιρναν τον χαρακτήρα δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά της εκάστοτε κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως. Χρησίμευαν οι δημοτικές εκλογές ως ευκαιρία να εκφράσουν οι πολίτες τη δυσαρέσκειά τους προς την κυβέρνηση της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή (του ιδρυτού της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας) δεν εξελέγη δήμαρχος δεξιός. Και εν συνεχεία όταν η κεντρώα παράταξη πήρε την εξουσία (κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου) έχασε τη δημαρχία της Αθήνας. Μερικά χρόνια αργότερα ενώ κυριαρχούσε η Νέα Δημοκρατία εξελέγη δήμαρχος υποστηριζόμενος από το ΠαΣοΚ ο Δημήτρης Μπέης και επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου εξελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ. Αυτά όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι δημοτικές εκλογές μπορεί να δημιουργούν εντυπώσεις αλλά πολιτικό νόημα κατά κανόνα δεν έχουν. Δίνουν απλώς την ευκαιρία σε ορισμένα πρόσωπα να δείξουν απροσδόκητες ικανότητες. Οι προσεχείς δημοτικές εκλογές δεν θα αναδείξουν νέα… κυβέρνηση! Δίνουν όμως την ευκαιρία στα κόμματα να δείξουν προς τα έξω χαρακτηριστικές εικόνες της εσωτερικής δομής τους. Ο κ. Σαμαράς αλλά και ο κ. Τσίπρας βγαίνουν τραυματισμένοι από την προπόνηση – επιλογή των υποψηφίων τους. Ο αγώνας συνεχίζεται!»

Όπως όλα δείχνουν και διαρρέουν στην πιάτσα, ισχυρή παρουσία θα έχουν αυτή τη φορά οι Αλμυριώτες στα -βασικά τουλάχιστον- ψηφοδέλτια της Περιφέρειας. Και στις Περιφερειακές εκλογές λοιπόν, ας προτιμήσουμε τη σταυροδοσία στους ντόπιους, για να μετουσιωθεί η συμμετοχή τους σε εκλογή, όσο γίνεται περισσότερο και καλύτερα. Το Περιφερειακό Συμβούλιο μοιράζει την «πίτα» των μεγάλων έργων και πιστώσεων κι εκεί η διεκδικητική φωνή του Αλμυρού πρέπει να είναι παρούσα και ισχυρή.

Οι δυόμισι μήνες που απομένουν μέχρι την ώρα της κάλπης είναι ασφυκτικά λίγος χρόνος για τους υποψήφιους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, αλλά και όσους συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτιά τους. Εύκολα κανείς συνάγει το συμπέρασμα, ότι η πραγματική προεκλογική περίοδος θα είναι -εκ των πραγμάτων- μικρή, με λίγες δημόσιες ομιλίες, …οχλαγωγία και αφισορύπανση. Καλύτερα ίσως και μακάρι η μάχη να δοθεί πάνω στα προγράμματα και στις θέσεις που έχει ο καθένας, για την ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου, την αντιμετώπιση της καθημερινότητας και τη βελτίωση της ζωής του πολίτη.

Μη αμφιβάλλετε -ωστόσο- ότι και «λάσπη» έχουν προμηθευτεί ορισμένοι και …ανεμιστήρες. Οι συνήθεις και γνωστοί «εργολάβοι» του είδους ήδη έχουν πιάσει δουλειά.

«Είναι σωστή ιδέα ο σταυρός προτίμησης στις Ευρωεκλογές; Mάλλον είναι σωστή ιδέα. Όσο μεγαλύτερη συμμετοχή έχει ο κόσμος στη δημοκρατία, τόσο βελτιώνεται και αφορά περισσότερους. Τι θα ψηφίσει ο κόσμος; Κατά πάσα πιθανότητα τους χειρότερους. Γιατί αυτούς ξέρει. Θα φταίνε οι πολίτες γι’ αυτό; Μια φορά ένα blog, που λυπάμαι τώρα δεν θυμάμαι ποιο για να πω το όνομά του, είχε μια ανάρτηση που τα ’λεγε όλα με 5 λέξεις. Είχε μια εικόνα τηλεόρασης, από εκείνη την εποχή της ευδαιμονίας των πλαστικών χρόνων. Στα παράθυρα της οθόνης συνωστίζονταν τηλεοπτικοί αστέρες, ο Αλέφαντος, νικητές του Big Brother, παπαροκάδες, ένας δικηγόρος που πηδούσε μάντρες, μητροπολίτες και απόστρατοι. Όπως ήταν η τηλεόραση τότε και όπως έτσι και χειρότερα είναι τώρα. Γιατί όλοι αυτοί έχουν γίνει εντωμεταξύ και πολιτικοί. Από κάτω η λεζάντα έλεγε, «είναι να απορείς που χρεοκοπήσαμε;» (Από το Editorial του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice)

Στην Αθήνα πάλι η Τρόικα, για ένα ακόμη σκληρό παζάρι με την Ελληνική Κυβέρνηση, μέσα σ’ ένα φορτισμένο προεκλογικά κλίμα. Έτσι κι αλλιώς τον προσεχή Μάιο τα μνημόνια τελειώνουν και ο μόνος κίνδυνος είναι να μη μας «φορέσουν» ένα ακόμη, της τελευταίας στιγμής, κάτι που η Κυβέρνηση θα αποκρούσει λυσσαλέα, αφού οι πάντες έχουν καταλάβει, ότι η διαλυμένη πια Ελληνική κοινωνία δεν σηκώνει πλέον άλλα τέτοια νταβατζιλίκια. Αν οι ξένοι καλόμαθαν να μας πιέζουν και να μας «βυζαίνουν», με -αποδεδειγμένα πια- λάθος συνταγές, πρέπει επιτέλους να καταλάβουν και τι σημαίνει Ελληνικό «όχι».

Βρίσκω διαρκώς μπροστά μου, τις τελευταίες μέρες, συνεργείο δυο ατόμων του Δήμου, να γυρίζει μ’ ένα φορτηγάκι και να κλείνει λακκούβες στους δρόμους, όπου τις βρει. Από τη μια μεριά, εύχομαι να ολοκληρώσει το έργο του πριν την ώρα της κάλπης των Δημοτικών εκλογών, γιατί οι λακκούβες είναι τόσες πολλές, που ίσως δεν προλάβει, ενώ το βιαστικό κλείσιμό τους φαντάζει λιγουλάκι …προεκλογικό. Από την άλλη, εύχομαι να μην έχουμε κάποια μεγάλη κακοκαιρία μέχρι τότε, για να μη χαλάσει αυτή η «φιλότιμη» προσπάθεια …προχειροδουλειάς.

Μια τριάδα διασήμων ηθοποιών του Χόλιγουντ πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου, όπου παρουσίασε στον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα μια από τις μεγάλες φετινές κινηματογραφικές παραγωγές, την ταινία «Μνημείων Άνδρες». Οι ηθοποιοί Τζόρτζ Κλούνι (που είναι και ο σκηνοθέτης), Μάτ Ντέιμον και Μπιλ Μάρεϊ, πρωταγωνιστές της ταινίας, ήταν μεταξύ των περίπου 20 προσκεκλημένων, που βρέθηκαν στον Λευκό Οίκο, στο πλαίσιο της ειδικής κινηματογραφικής προβολής, για την οποία ο Ομπάμα έβγαλε ανακοίνωση, αλλά απαγόρευσε την κάλυψή της. Ελπίζουμε -μεταξύ τυρού και αχλαδίου- ο Κλούνι να εξιστόρησε στον Αμερικανό Πρόεδρο τι τράβηξε από τους ξενέρωτους Βρετανούς, επειδή τάχθηκε δημόσια υπέρ της επιστροφής των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ένα είναι βέβαιο πάντως: Η συγκεκριμένη ταινία και η γνωστή φιλελληνική τοποθέτηση του πρωταγωνιστή της έγινε η αφορμή να ανακινηθεί για τα καλά η γνωστή και δίκαιη Ελληνική διεκδίκηση. Καμιά φορά, καλλιτέχνες παγκόσμιου βεληνεκούς -όπως ο Κλούνι- μπορούν να προσφέρουν περισσότερα απ’ όσο η γνωστή και κατεστημένη διπλωματία. Ακόμη και στην ίδια τη Βρετανία σήμερα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, ότι η κοινή γνώμη τάσσεται αναφανδόν υπέρ της επιστροφής όσων μνημείων έκλεψε επί Τουρκοκρατίας ο Έλγιν.

Αν και ο Φεβρουάριος (και μαζί του ο χειμώνας) μας αποχαιρετάει με πτώσης της θερμοκρασίας, βροχές και λίγα χιόνια, οι προηγούμενες μέρες ήταν χαρά Θεού, πραγματικά ανοιξιάτικες, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική. Ήδη η φύση γύρω μας άρχισε να «ντύνεται» τα ανοιξιάτικά της, πολλά δένδρα μπουμπούκιασαν, τα πρώτα ζούμπερα βγήκαν από τη χειμέρια νάρκη τους κι έπιασαν ήδη την εργολαβική δουλειά της γονιμοποίησης στη χλωρίδα του τόπου. Το βασικότερο; Τα ευρω-φάγα καλοριφέρ παρέμειναν για αρκετές ώρες και μέρες σβηστά. Μακάρι, ο γνωστός «Παλουκοκαύτης» να μην μας επιφυλάσσει κάποια οδυνηρή έκπληξη και χαλάσει την ευλογημένη εικόνα ενός ακόμη ήπιου χειμώνα, όπως ο φετινός.

Σκέφτομαι -τώρα τις Αποκριές- να ντυθώ «καπνιστής», προκειμένου να καπνίζω όπου απαγορεύεται. Δεν πιστεύω να κόβουν πρόστιμο και στα καρναβάλια. Γιατί, …καρναβάλια μας κατάντησαν.

Θερμά παρακαλώ σας… Εσείς, οι χορτάτοι της Αποκριάς, σκεφτείτε για λίγο και τους νηστικούς. Η αλληλεγγύη έχει πάντοτε λιγότερη …χοληστερίνη.