ΚΛΑΔΕΜΑ ΕΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΛΙΤΙ

Τι μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ’το να βρίσκεσαι κοντά σε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και κοινές ανησυχίες!

Την Κυριακή 9/2 βρεθήκαμε λοιπόν φιλοξενούμενοι στο περιβόλι του Χρήστου Σέκα κοντά στον παλιό Πλάτανο για μια γνωριμία με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελιάς και τους τρόπους κλαδέματός της. Ο κύριος Χρήστος και η κυρία Δήμητρα μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά. Αφού μας χαιρέτησαν έναν-έναν ο κύριος Χρήστος μας είπε ότι αυτά που θα μας δείξει είναι γνώσεις 40 ετών και ότι αυτές τις γνώσεις θα πρέπει να τις εμπλουτίσουμε ρωτώντας και άλλους καλλιεργητές.

Το πρώτο πράγμα που μάθαμε, μπαίνοντας στο περιβόλι, ήταν να σεβόμαστε τα δέντρα και να προπαθούμε να καταλάβουμε τις ανάγκες τους. Οι απορίες πολλές. Ο κύριος Χρήστος, αυτός ο ακούραστος εργάτης του περιβολιού, απαντούσε σε όλες με κάθε λεπτομέρεια. Το περιβόλι αποτελείται από 1300 υγιή δέντρα με πολύ καλή απόδοση βρώσιμης ελιάς. Αυτό οφείλεται στο ότι ο κύριος Χρήστος, σε καμιά περίπτωση, δεν χρησιμοποιεί λιπάσματα και φάρμακα. Αντί για λίπασμα φροντίζει τα κλαριά από το κλάδεμα, με τη βοήθεια ενός καταστροφέα, να παραμένουν στο περιβόλι εμπλουτίζοντας το χώμα με τα απαραίτητα στοιχεία.

Και το κλάδεμα αρχίζει… με πρώτη φροντίδα την απολύμανση ( με φορμόλη ) των εργαλείων που θα χρησιμοποιήσουμε. Τι θα κάνουμε; Τι θ’αφήσουμε; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα,αλλά και τα συγκεκριμένα. Βασικό είναι να ξέρουμε ότι καρπό δίνουν τα κλαδιά που έχουμε αφήσει από πέρισυ, οπότε αρχίζουμε να αραιώνουμε τα φετινά «λαίμαργα» και τις παραφυάδες που έχουν βγει χαμηλά στον κορμό.Το δέντρο θέλει αέρα και πρέπει να το φροντίσουμε. Γι’ αυτό κόβουμε, όσο γίνεται πιο κοντά στα κεντρικά χοντρά κλαδιά, όποιο κλαδάκι στρίβει προς τα μέσα και μπλέκεται με τα διπλανά του κι ό,τι τραβάει προς τα πάνω δίνοντας γρήγορα «μπόϊ» (ύψος). Αφήνουμε, αραιώνοντας και πάλι, κόβοντας στα «σταυρώματα» τα κλαδιά που γέρνουν φτιάχνοντας «ποδιές» που θα μας διευκολύνουν στο μάζεμα.

Ακολουθώντας τις οδηγίες ξεθαρρεύουμε, πιάνουμε με τα χέρια μας, κόβουμε κι εμείς, μαθαίνουμε στην πράξη να κλαδεύουμε το «ιερό» για τους αρχαίους μας δέντρο. Δύσκολο να αποτυπώσεις στο χαρτί όλα τα μικρά ή μεγαλύτερα μυστικά του κλαδέματος, αλλά και όλη την ατμόσφαιρα που επικρατεί…

Λίγη δουλειά, λίγη πλάκα και γέλιο μέσα στην «ανοιξιάτικη» -πρόωρη φέτος- καλοκαιρία και έχει πια μεσημεριάσει. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχει να μας πει και να μας δείξει ο ακούραστος κύριος Χρήστος: πώς ξεπλένει με γαλαζόπετρα τις κομμένες χαμηλά παραφυάδες, πώς καλύπτει με «μίνιο» τις μεγάλες πληγές που απομένουν από το κλάδεμα των μεγαλύτερων κλαδιών, πώς διαλέγουμε «αγριλίδια» για φύτεμα, τέλος πώς μπολιάζουμε….

‘Ωρα όμως να φύγουμε. Αφού αποχαιρετήσαμε, κλείνοντας ένα μελλοντικό ραντεβού, για τα μπολιάσματα της ελιάς, μαζευτήκαμε στην  πλατεία του παλιού Πλατάνου για ένα μεζέ και κουβέντα μέχρι αργά το απόγευμα.

Ησυμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη κι΄ αυτό δίνει την ευχαρίστηση στην τοπική ομάδα του Πελίτι να συνεχίσει, ψάχνοντας ανθρώπους που μπορούν να μας μεταδώσουν γνώσεις που λίγο πολύ έχουν ξεχαστεί.

Ανανεώνουμε λοιπόν το ραντεβού μας, αυτή τη φορά στα αμπέλια, Κυριακή 9/3 (το «που» θα το αποκαλύψουμε εγκαίρως και θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση) για να δούμε και να μάθουμε το κλάδεμα, με διαφορετικούς τρόπους κι αυτού του ευλογημένου φυτού.

Καλή αντάμωση, λοιπόν…