ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 14/12/2013

Έπρεπε να χαθούν δυστυχισμένοι άνθρωποι, μέσα στην παγωνιά, για να ευαισθητοποιηθούν οι κεραίες της κοινωνικής κυβερνητικής πολιτικής και να δώσουν άμεση εντολή για επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος στους φτωχότερους, αν κι αυτό το μέτρο έχει τελικά κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα και δεν θα χαθεί στον κυκεώνα της Ελληνικής γραφειοκρατίας και αναβλητικότητας. Και σ’ αυτήν περίπτωση δεν ισχύει φυσικά το «κάλλιο αργά, παρά ποτέ», γιατί δεν μπορεί να πεις κάτι τέτοιο στην κακόμοιρη τη μάνα -φερ’ ειπείν-, που έχασε το 13χρονο κοριτσάκι της, στη γνωστή υπόθεση με το μαγκάλι, στη Θεσσαλονίκη.

Αλλά και σ’ αυτές τις επείγουσες επανασυνδέσεις του ηλεκτρικού ρεύματος, στα νοικοκυριά που ήταν κομμένο, θα μετρηθεί η ικανότητα τα ανακλαστικά και η αποδοτικότητα των Δήμων, αλλά και των κοινωνικών φορέων κάθε περιοχής, που πρέπει να κάνουν τα πάντα, ώστε να έρθει το φως και στην τελευταία γωνιά του χώρου της διοικητικής τους ευθύνης. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, αφού οι ανάγκες είναι πολλές και ο βαρύς χειμώνας δείχνει ήδη τα δόντια του.

Αλλά, «εδώ βλέπεις το λύκο, το ντόρο ψάχνεις;»… Την ώρα που γράφω το σχόλιο δεν έχω ακόμη στοιχεία για το τι ακριβώς έγινε (αν έγινε) επί της ουσίας των επανασυνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή μας. Απ’ όσα διαβάζω όμως, για αλλού, από τη σχετική ειδησεογραφία, η προχειρότητα της τελευταίας στιγμής αναδεικνύεται σ’ όλο της το μεγαλείο και ο… «σκύλος» της κρατικής και Δημοτικής μηχανής κυνηγάει πάλι την ουρά του και γι’ αυτό το ζήτημα. Μέχρι ίσως (και ο Θεός να φυλάξει) να έχουμε κάποια νέα τραγωδία, σε κάποιο παγωμένο σπιτάκι και τότε θα τους έλθει (ως δια μαγείας;) η φαεινή, να απλοποιήσουν τις διαδικασίες και να καταστήσουν το εγχείρημα πιο τελεσφόρο. Όπου ο φτωχός και η μοίρα του, τελικά…

Το κωμικοτραγικό έως και γελοίο του πράγματος: «Απάντηση στο ερώτημα ποιος θα πληρώσει το κόστος επανασύνδεσης με τη ΔΕΗ, για τους πολίτες που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, έδωσε την περασμένη Τετάρτη, ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης, λέγοντας πως θα υπάρξει 50 λεπτά επιβάρυνση το χρόνο, σε όλους τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.» Καμιά αντίρρηση, μάστορα…

«Βλέπεις κάτι ν’ αλλάζει προς το καλύτερο για τον καινούργιο χρόνο;», με ρώτησε με αγωνία νεαρή μητέρα, με όλη την απελπισία αποτυπωμένη στο πρόσωπό της. «Βλέπω», απάντησα. «Κάτι ίσως θ’ αρχίσει να φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά αυτό το «κάτι» θ’ αργήσει πολύ να φτάσει στη σακούλα με τα ψώνια σου και στο σπιτικό σου». Το ερώτημα της νεαρής κυρίας είναι …πάνδημο και ο απλός κόσμος συνήθως περιμένει ν’ ακούσει κάτι αισιόδοξο, κάτι ελπιδοφόρο. Τι παραπάνω απ’ όσα της είπα, όμως, θα μπορούσα να της πω; Αφού και το φως στο τούνελ, συνοδεύεται κι από ένα «ίσως…»

Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει δημόσια, ότι κατά τον Απρίλιο θα «φιξαριστεί» το τελικό ποσό του πλεονάσματος κι ότι αυτό προτίθεται να το επιστέψει στη χειμαζόμενη Ελληνική κοινωνία και ειδικότερα στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους ένστολους, υπολογίζεις και λες: Ακόμη και το μισό να κάνει, απ’ όσα δηλώνει, αυτό το χρήμα δεν θα πάει φυσικά σε …τραπεζικές καταθέσεις των φτωχότερων. Θα καλύψει «παγωμένες» ανάγκες, χρέη κτλ. Θα πέσει στην αγορά, θα την αναθερμάνει κάπως και θα διαχυθεί σε όλη τη διαστρωμάτωση της κοινωνίας. Θα μου πει κάποιος: «Ε και λοιπόν; Σωθήκαμε;». Όχι βέβαια… Αλλά τα πράγματα στη οικονομία είναι κάπως περίεργα και μερικές φορές το σημαντικότερο είναι ν’ αρχίσει «να τσουλάει το …τρένο».

Και η ανεργία; ίσως ρωτήσετε. Το πρώτο ζητούμενο είναι να αναχαιτιστεί, να μην μακρύνουν κι άλλο οι ουρές στον ΟΑΕΔ. Να σταματήσει κάπου εδώ ο κατήφορος και να «κλειδώσουν» όσες θέσεις εργασίας απέμειναν, έστω με τους μισθούς – κουρέλια που υπάρχουν πια και τα ανύπαρκτα δικαιώματα των εργαζομένων. Μετά θα δούμε, αν γίνουν νέες επενδύσεις, αν η ανάπτυξη θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, αν και πότε θ’ αξιωθούμε να δούμε τους μισθούς να βελτιώνονται, αν, αν, αν…

Την ελπίδα που περιγράφω την ενισχύει το γεγονός, ότι σ’ ένα πεντάμηνο έχουμε Ευρωεκλογές και Δημοτικές εκλογές. Μη σας διαφεύγει της προσοχής, ότι όλα τα κόμματα και ειδικότερα εκείνα που ασκούν εξουσία, διεκδικώντας (το καθένα γα την πάρτη του) το μέγιστο – δυνατό εκλογικό αποτέλεσμα, θα λασκάρουν λίγο τα …λουριά, κατά την προσφιλή τους πεπατημένη μέθοδο. Και τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών ειδικότερα, δεν αφορούν μόνο τα Ελληνικά κόμματα, αλλά και τους Ευρωπαίους δανειστές μας, που κι αυτοί ίσως βάλουν λίγο νερό στο κρασί των απαιτήσεών τους.

Και για του παραπάνω λόγου μου το αληθές, αρκεί να σταχυολογήσω την εξής σχετική είδηση: «Συναγερμό έχει σημάνει στον ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο οι Ευρωεκλογές να διεξαχθούν την Κυριακή του δεύτερου γύρου των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σύμφωνα με «Τα Νέα», στελέχη του κόμματος πιστεύουν, ότι η ημερομηνία θα παίξει σημαντικό επικοινωνιακό ρόλο, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ βγει από τις ευρωκάλπες -έστω και οριακά- πρώτο κόμμα, αφού έτσι θα μπορέσει να αμφισβητήσει την πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμούν πως το Μαξίμου θα προσπαθήσει να ρίξει στη μάχη όλα τα όπλα, μεταξύ αυτών και τον χρόνο διεξαγωγής των Ευρωεκλογών και ειδικότερα να μεταφέρει τις δημοτικές μια Κυριακή πριν ανοίξουν οι κάλπες για το Ευρωκοινοβούλιο. Το θέμα, παρότι ακόμα δεν έχει καν συζητηθεί στους κόλπους της κυβέρνησης, αποτελεί casus belli για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σχετική αναφορά έκανε μεταξύ άλλων και ο Αλέξης Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή της περασμένης Κυριακής.»

Και η θεαματική «κωλοτούμπα», που ψυχανεμιζόμουν και σας είχα προαναγγείλει σχεδόν… Οι Αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου θα διεξαχθούν τελικά με το ισχύον εκλογικό σύστημα, όπως ανήγγειλε προχθές ο αρμόδιος Υπουργός Μιχελάκης, αφού -λόγω αντιδράσεων του ΠΑΣΟΚ- οι αλλαγές που ονειρεύτηκαν στου Μαξίμου δεν θα περνούσαν από τη Βουλή. Και οι δυο γύροι τους, τις Κυριακές 18 και 25 Μαΐου. Σε πέντε μήνες ακριβώς, από σήμερα. Βαστάτε, Τούρκοι, τ’ άρματα…

Σοβαρά προβλήματα έχει προκαλέσει, σε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους, η παρατεταμένη απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, όχι μόνο στην περίθαλψη ή τη νοσηλεία τους, αλλά ακόμη και στις απλές, επαναλαμβανόμενες συνταγογραφήσεις των φαρμάκων, όσων χρόνια πάσχουν. Και βεβαίως, με τα όσα απεργάζεται ο πολύς κύριος Άδωνις σε βάρος τους, οι γιατροί είχαν πολλούς και σοβαρούς λόγους για να απεργήσουν. Αλλά, τελικά και πάλι ο κοσμάκης πληρώνει το «μάρμαρο» και μάλιστα εκθέτοντας σε κινδύνους την ίδια του την υγεία.

Ανοίγουν σιγά – σιγά τα στόματα στο παρασκήνιο και όχι μόνο… Δίνουν και παίρνουν οι πληροφορίες, τόσο στο Μαξίμου όσο και στο γραφείο του Καραμανλή, ότι κάποιοι τροϊκανοί, κυρίως αυτοί του Τόμσεν του ΔΝΤ, εξυπηρετούν συγκεκριμένα επενδυτικά συμφέροντα. Πέραν των φημών υπάρχουν και στοιχεία για την παρέα του «όχι σε όλα» κυρίου Τόμσεν. Δεν είναι τυχαίο ότι π.χ. ο Προκόπης Παυλόπουλος, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον Real Fm, αναρωτήθηκε «μήπως η τρόικα το μόνο που εξυπηρετεί είναι τα διάφορα funds;». Δεν θα έλεγε κάτι αν δεν ήταν σίγουρος και ειδικά όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος. Επίσης, ούτε ο Στουρνάρας θα ήταν τόσο εκνευρισμένος με τον «κακοήθη Πολ», αν δεν ήξερε πέντε πράγματα παραπάνω.

Δεν είναι, πάντως, ότι τάχα αργά άρχισαν να αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα περί Τροϊκανών, οι δικοί μας πολιτικοί. Μυαλό δεν τους λείπει και έγκαιρα πρέπει να κατάλαβαν το βρώμικο ρόλο τους. Εκείνο που αλλάζει είναι ότι πλέον οι δικοί μας έχουν πια αντιληφθεί το «ως εδώ και μη παρέκει» του Ελληνικού λαού, που δεν αντέχει πλέον πρόσθετη βάρη και θυσίες. Αν κόψουν ένα ακόμη κομμάτι από το ψωμί του κοσμάκη, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χάσουν και οι πολιτικοί μας το δικό τους …ψωμί.

Σε πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση βρίσκεται αυτή τη φορά η Ελλάδα έναντι των δανειστών της, επισημαίνεται σε άρθρο του γερμανικού περιοδικού «Focus» (εκείνο που κάποτε μας πρόσβαλε βάναυσα με το αλλοιωμένο εξώφυλλο, με την Αφροδίτη της Μήλου), στο οποίο περιλαμβάνεται η εκτίμηση του αναλυτή της Baader Bank, Ρόμπερτ Χάλβερ, σχετικά με τη δανειακή δόση, ότι «φυσικά οι Έλληνες θα πάρουν τα χρήματά τους».Στο άρθρο γίνεται λόγος για μεγάλη αυτοπεποίθηση της Ελλάδας έναντι των δανειστών της. «Οι Έλληνες το γνωρίζουν: αυτήν τη φορά βρίσκονται σε θέση ισχύος», αναφέρεται και τονίζεται, ότι από το Σαββατοκύριακο υπάρχει ένταση μεταξύ Αθήνας και τρόικας. «Οι ειδικοί της τρόικας, οι οποίοι εξετάζουν την πρόοδο της ελληνικής κυβέρνησης, αποχώρησαν απογοητευμένοι. Σημείο διαφωνίας: ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αρνείται να εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», συνεχίζει το δημοσίευμα και υπογραμμίζει ότι πολλές φορές στο παρελθόν αποχώρησε η τρόικα, αλλά η Αθήνα σε όλες τις περιπτώσεις υποχώρησε, καθώς ο φόβος ήταν πολύ μεγάλος. Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι διαφορετική. Δεν είναι, πλέον, η τρόικα αλλά η Ελλάδα σε ισχυρότερη θέση. «Η απειλή της χρεοκοπίας έχει πάψει πια να τρομάζει», σημειώνει ο κ. Χάλβερ και επισημαίνει ότι οι Έλληνες «βρίσκονται σε καλή διαπραγματευτική θέση».

Μόλις το 7% των πολιτών έχει προμηθευθεί μέχρι προχθές Τετάρτη τα τέλη κυκλοφορίας του 2014, γεγονός που προκαλεί ανησυχία στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς η διορία εκπνέει στις 31 Δεκεμβρίου. Συγκεκριμένα, από σύνολο 5,5 εκατομμυρίων βεβαιώσεων έχουν πληρωθεί μέσω τραπεζών μόλις 385.000, ενώ περίπου 35.000 πολίτες  έχουν καταθέσει τις πινακίδες των οχημάτων τους στις Εφορίες.

«Τεράστιες είναι οι ευθύνες όλων όσοι συνέβαλαν στο να χάσουν πρακτικά και ουσιαστικά οι φοιτητές το τρέχον εξάμηνο σε σημαντικά ΑΕΙ. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες γιατί οι χειρισμοί ήταν επιπόλαιοι και ανεύθυνοι. Υπάρχουν ευθύνες πρυτάνεων, που προφανώς τους ξεπερνούσαν το μέγεθος της κρίσης και το βάρος των ευθυνών. Υπάρχουν ευθύνες συνδικαλιστών, που ώθησαν τα πράγματα στα άκρα εκ του ασφαλούς. Και βεβαίως, υπάρχουν οι ευθύνες όσων ονειρεύτηκαν μια εξέγερση μέσω της κρίσης στα ΑΕΙ, η οποία, όμως, δεν απέκτησε ποτέ πολλούς οπαδούς. Στο τέλος της ημέρας, όλο αυτό το χάος έγινε για ένα πολύ μικρό αριθμό υπαλλήλων, οι οποίοι δεν είναι καν βέβαιο ότι θα απολυθούν. Δικαιολογημένη, συνεπώς, η οργή γονιών και φοιτητών, που πληρώνουν την ανικανότητα και τις αμαρτίες άλλων.» (Από την «Καθημερινή»).

Σάλο έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος σε ομιλία του στην Κεσάνη, κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα, συμπεριέλαβε τη… Θεσσαλονίκη στην έννοια της Θράκης, όπως την αντιλαμβάνεται η Άγκυρα. Ο Ερντογάν στην ομιλία του είπε ότι η Θράκη έχει ξεχωριστή σημασία για την Τουρκία και πρόσθεσε πως όταν λέει για την Τουρκία, Θράκη εννοεί και την Κομοτηνή, την Θεσσαλονίκη, το Κιρτζαλί και την περιοχή του Νόβι Παζάρ της Βουλγαρίας, ακόμα και περιοχές έως τα Σκόπια και την Βοσνία.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία αντεπιτίθεται, αλλά ποιος τους υπολογίζει; Κουτσαβάκια της μισής κουταλιάς είναι, κι όλα αυτά τα λένε για εσωτερική κατανάλωση.

Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς στην «Καθημερινή»: «Θεέ μου τι έκρυβαν μέσα τους τα δύο μεγάλα κόμματα πριν από την κρίση. Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ ήταν τεράστια χωνευτήρια στα οποία χωρούσε κάθε καρυδιάς καρύδι. Δεν υπήρχε ποτέ κάποιο ιδεολογικό στίγμα ή κάποιος κοινός αξιακός ιστός. Από την ώρα που το κόμμα υποσχόταν τακτοποιήσεις ρουσφετιών, διορισμούς παιδιών και ανιψιών, κανείς δεν ενδιαφερόταν για ιδεολογίες και σαχλαμάρες. Τα κόμματα είχαν γίνει γιγαντιαία ΚΕΠ που εξυπηρετούσαν μέλη, συνδικαλιστές, πολιτευτές και παρατρεχάμενους. Έκρυβαν όμως μέσα τους και βαθιά καθυστέρηση, από ομάδες με σκοταδιστικές, οπισθοδρομικές απόψεις έως ομάδες με αμιγώς αριστερίστικες αντιλήψεις. Όλα αυτά, όμως, τα κάλυπτε η ομπρέλα των μεγάλων κομμάτων εξουσίας και δεν τα ήξεραν παρά μόνο αυτοί που τριγύριζαν στα κομματικά καφενεία. Ήλθε η κρίση και το delivery σταμάτησε. Ούτε ρουσφέτια, ούτε θέσεις, τίποτα. Ο θυμός με τους πάτρωνες ήταν ανεξέλεγκτος, ειδικά από την ώρα που έγινε σαφές ότι οι παλιές καλές εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τότε, λοιπόν, φάνηκε και η γύμνια των κομμάτων, ενώ απελευθερώθηκαν οι ταλιμπάν του λαϊκισμού που κρύβονταν στις μεγάλες τέντες των κυρίαρχων κομμάτων. Άλλοι τράβηξαν δεξιά, ή και πολύ δεξιά, ακολουθώντας τον δρόμο των θεωριών συνωμοσίας και του μίσους. Άλλοι πάλι τράβηξαν αριστερά και ταυτίστηκαν με τον άκρατο λαϊκισμό. Δεν νιώθουν ότι άλλαξαν οι ίδιοι. Το κόμμα τους πιστεύουν ότι άλλαξε και, το κυριότερο, πως δεν τους εξασφαλίζει όσα είχε δεσμευθεί να παρέχει εσαεί.»

Πάνω από 18.000 βιογραφικά έχουν κατατεθεί στον ΟΤΕ για την κάλυψη των 390 θέσεων εργασίας που ανακοίνωσε ο Οργανισμός και ενώ η προθεσμία έληγε χθες Παρασκευή. Οι θέσεις αφορούν σε τεχνικούς πεδίου, εταιρικούς πωλητές και πωλητές σε καταστήματα. Χαμός στο ίσωμα…

Με συγκινεί ο βαθύς και σαφής φιλανθρωπικός προσανατολισμός, σε πολλές πρωτοβουλίες Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, αλλά και μαθητών, σχεδόν σε όλα τα σχολεία της περιοχής μας. Στους καιρούς της κρίσης, οι σχολικές κοινότητες, με επικεφαλής γονείς και δασκάλους, κάνουν ό,τι μπορούν, κυρίως από το υστέρημά τους, οργανώνουν bazaars και άλλες φιλανθρωπικές γιορτές, για να βοηθήσουν άπορους μαθητές και τις οικογένειές τους. Μητέρες (οι πιο πολλές εργαζόμενες) βρίσκουν χρόνο (που …δεν έχουν) και τρέχουν εθελοντικά, μπαίνουν μπροστά, για να οργανώσουν όλα τα παραπάνω, να προσφέρουν όσα μπορούν σε πάσχοντες συνανθρώπους. Αξίζει σε όλους και όλες δημόσιος έπαινος και η κατάθεση της ανυπόκριτης ευγνωμοσύνης μας για το έργο τους.

Δεν πρέπει να το λέμε «τέλος ακίνητης περιουσίας», αλλά «ακίνητη περιουσία, τέλος».

Με τούτα και μ’ εκείνα, μην τυχόν σας διαφύγει και ξεχάσετε να προετοιμαστείτε για τα …Χριστούγεννα. Δέκα μέρες έμειναν…