Ας προετοιμαστούμε για τα Χριστούγεννα… (έκδοση 16/11/2013)

του Γεωργίου Γιαννιού, θεολόγου

Για ακόμη μία χρονιά ξεκίνησε η περίοδος της προετοιμασίας μας για τα Χριστούγεννα. Μια γιορτή που όλοι μας με λαχτάρα περιμένουμε. Άραγε, πως θέλουμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα; Κοσμικά ή πνευματικά; Μήπως το ένα δεν αναιρεί το άλλο; Μήπως το μέτρο, κατά το «παν μέτρον άριστον» των προγόνων μας, είναι εκείνο το στοιχείο το οποίο θα πρέπει να είναι ο κανόνας;

Τα Χριστούγεννα έχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό. Γιατί δεν γιορτάζουμε ένα οποιοδήποτε γεγονός, αλλά την ίδια την εμφάνιση, με σάρκα και οστά, του Θεού στη γη, ανάμεσά μας! Μας τίμησε ιδιαίτερα με την επίσκεψή Του αυτή, υπέροχα, ανυπέρβλητα, μοναδικά, καθώς ένωσε την δική μας ανθρώπινη φύση με τη δική Του τη Θεϊκή. Έτσι, έχουμε την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην ιστορία. Την ένωση του κτιστού πλάσματος, με τον ίδιο τον Άκτιστο Πλάστη και Θεό. Σκοπός δε αυτής της Θείας παρέμβασης, είναι η θέωση του ανθρώπου.

Οπότε με τα Χριστούγεννα δεν κάνουμε τίποτ’ άλλο τελικά, απ’ το να ζούμε την αναδημιουργία μας, την ανάπλασή μας απ’ το κατάντημα στο οποίο μας οδήγησε η αμαρτία, ώστε να επανέλθουμε πάλι στην προτέρα μας κατάσταση.

Να γιατί το μήνυμα των Χριστουγέννων, είναι το πλέον χαρμόσυνο και τόσο ελπιδοφόρο άγγελμα της ιστορίας. Συνεπώς, όταν αποδίδουμε στα Χριστούγεννα το πραγματικό τους νόημα, κι όταν τα εορτάζουμε όπως πρέπει, δηλαδή πνευματικά, τότε επιτυγχάνεται και ο μέγας σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θεού, δηλαδή η ένωση μας με Αυτόν, η θέωσή μας και καταργείται το έργο του διαβόλου, ακυρώνονται τα σκοτεινά σχέδιά του, απομονώνεται, χάνεται απ’ τη ζωή μας!

Ωστόσο, παρά τον πνευματικό, σωτήριο και ελπιδοφόρο χαρακτήρα που έχουν τα Χριστούγεννα, φτάσαμε στο σημείο να γιορτάζουμε Χριστούγεννα δίχως Χριστό. Γιατί πολύ απλά σκεφτήκαμε, αποφασίσαμε και επιλέξαμε –με τόση αφέλεια και επιπολαιότητα– να πούμε πως ο Χριστός δεν συμφέρει στις ζωές μας. Άρα, η οποιαδήποτε προετοιμασία γι’ αυτή την γιορτή μάλλον άκαιρη και ανούσια είναι… Ούτε λόγος να γίνεται για πνευματική προετοιμασία, δηλαδή νηστεία, μετάνοια, Θεία Λειτουργία, αλλά και έμπρακτη αγάπη, καλοσύνη, ελεημοσύνη και στοργή στον συνάνθρωπο, για σκέψεις και αποφάσεις πνευματικές. Έννοιες, που έστω και στο ελάχιστο να τηρούσαμε, μήπως ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος…;

Λόγος να γίνεται μονάχα για τα ρεβεγιόν, τα φαγητά, τα γλέντια, τους χορούς, τα ξενύχτια, τα ταξίδια και μάλιστα τα εξωτικά, τα δώρα, τις χαρτοπαιξίες, τα πάσης μορφής θεάματα και διασκεδάσεις, τις κάθε είδους απολαύσεις και ηδονές! Όλα τους τόσο κοσμικά, όλα τους τόσο αντιπνευματικά, όλα τους πτυχές της ωραίας ζωής, και όχι της Ουράνιας Ζωής που ζητά από μας ο Χριστός. Καμιά σχέση με τον Θεοπρεπή εορτασμό, αλλά και την ανάλογη προετοιμασία, όπως ορίζει η Εκκλησία.

Φτάσαμε να κατανοούμε πως έρχονται Χριστούγεννα από τις στολισμένες βιτρίνες των εμπόρων, από τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο μπαλκόνι του διπλανού μας, απ’ τα έλατα που πωλούνται στους δρόμους, από κάποιες προσκλήσεις σε γεύματα και τα λεγόμενα «εορταστικά» προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή από τις εκδηλώσεις του κόσμου…

Τα υλικά αγαθά, με λογική και μέτρο και στο βαθμό που μας είναι απαραίτητα, δεν τα απορρίπτουμε βέβαια. Όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος «και τα λαμπάκια και το δέντρο καλά είναι, μη μένουμε όμως μόνο σ’ αυτά»! Λοιπόν, ας προετοιμαστούμε όσο καλύτερα μπορούμε για τα πνευματικά Χριστούγεννα. Μας είναι απαραίτητη η ευφροσύνη τους. Αυτό είναι το προάγγελμα της Ουράνιας Βασιλείας. Αυτή είναι η απόδειξη ότι μέσα μας ο Χριστός γεννήθηκε… και η πνευματική προετοιμασία μας, είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια μεγάλη αρετή, μ’ ένα σπουδαίο αγώνα του χριστιανού. Ο λόγος, λοιπόν, για την νηστεία των Χριστουγέννων και περί του αληθινού νοήματος αυτής. Αν συλλάβουμε τούτο το νόημα και το βιώσουμε στην πράξη, γνήσια και ουσιαστικά, τότε πράγματι μέσα μας θα έχει γεννηθεί ο Χριστός.