ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

γράφει ο Χρήστος Τσιοκάρας

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 στις περιφέρειες και στους δήμους της χώρας, θα αποτελέσουν -είτε προηγηθούν των εθνικών είτε όχι- κρίσιμη αναμέτρηση, με σημαντικές επιπτώσεις στο κεντρικό πολιτικό και στο αυτοδιοικητικό επίπεδο. Τα αποτελέσματά τους θα κρίνουν αν θα συνεχιστεί η μνημονιακή υποταγή και η παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο, για την οποία εργάζονται ο Φούχτελ και η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ή αν αντιθέτως η αυτοδιοίκηση θα αποτελέσει βασικό παράγοντα στήριξης του κοινωνικού

κράτους και φορέα της παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Κάθε συζήτηση για μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση προϋποθέτει απολογισμό, του τι έγινε μέχρι σήμερα. Δεν μπορεί, μέσα σε μια νύκτα να καταργείται η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και να ιδρύεται η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή συζήτηση για το θέμα, ιδίως για το πως λειτούργησε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, από το 1995 μέχρι το 2010. Από το 1981 μέχρι σήμερα το

ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε διάφορες μεταρρυθμίσεις στην πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση,

οι οποίες μερικά χρόνια αργότερα είτε ακυρώνονται, είτε τροποποιούνται, συνήθως

από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ!

Η έννοια της «τοπικής αυτονομίας», όπως αυτή έχει κατοχυρωθεί από τις διατάξεις του νόμου 1850/1989 «Κύρωση του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας», έχει πλήρως καταστρατηγηθεί, με τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει στη δημιουργία δήμων σε επίπεδο πλέον επαρχίας. Το άρθρο 5 ορίζει: «Για κάθε μεταβολή των τοπικών εδαφικών ορίων, πρέπει προηγουμένως να ζητείται η γνώμη των ενδιαφερομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενδεχομένως διά της οδού του δημοψηφίσματος εκεί όπου ο νόμος το επιτρέπει». Πότε, αλήθεια, και με ποιο τρόπο ρωτήθηκαν οι τοπικές κοινωνίες;

Επιβάλλεται να σταθούμε σθεναρά στον αντίποδα των επιδιώξεων του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας, που προωθεί την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην αυτοδιοίκηση ως ύστατο καταφύγιο, προκειμένου να ευνοήσει τον παραγοντισμό και το πελατειακό σύστημα, με εκλογομαγειρέματα και να αποκρύψει την πραγματική ουσιαστική αντιπαράθεση πάνω στα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει κάθε περιοχή και η χώρα συνολικά.

Και αναρωτιόμαστε: Γιατί η κυβέρνηση, αφού θέλει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, συνεχίζει την αντιδημοκρατική, ακραία πλειοψηφική εκλογική παράδοση, αντί να υιοθετήσει την απλή αναλογική, την οποία η Αριστερά και όλες οι προοδευτικές δυνάμεις διεκδικούν διαχρονικά;

Απέναντι στην τακτική Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ απαντάμε ότι οι Άξιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες είναι οι αγωνιστές, εκείνοι που έρχονται σε ρήξη με τα μνημόνια και τον ”Καλλικράτη”, εκείνοι που θα υψώσουν ασπίδα προστασίας της κοινωνίας και της δημοκρατίας, εκείνοι που θα αντισταθούν στις απολύσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας και των κοινωφελών οργανισμών και υπηρεσιών, στη διάλυση των υπηρεσιών, στη λεηλασία του περιβάλλοντος, την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και στον εκφασισμό της κοινωνίας.

Διαμορφώνουμε την εναλλακτική μας πρόταση, δείχνοντας κατ’ αρχήν εμπιστοσύνη προς τον πρωτοβάθμιο θεσμό, ενισχύοντας τον χαρακτήρα των ΟΤΑ ως οργανισμών της κοινωνίας των πολιτών και διαμορφώνοντας στην πράξη ένα θεσμικό πλαίσιο δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικής συμμετοχής.

Σήμερα, τη στιγμή που η σκοπιμότητα που εξυπηρετούσε ο “’Καλλικράτης” έχει αποκαλυφθεί πλήρως, δικαιώνοντας την κριτική όσων αντιστάθηκαν στην επέλαση των μνημονίων και του ”Καλλικράτη” πρέπει να διατυπώσουμε συλλογικά και χωρίς ηγεμονισμούς την δική μας εναλλακτική πρόταση. Ωρίμασε η ανάγκη να αναπτυχθεί και να βαθύνει ένας διάλογος που να έχει στο κέντρο του την κοινωνία των πολιτών και τις ανάγκες τους. Ένας διάλογος που απορρίπτει και ξεπερνά τις παλαιοκομματικές λογικές του μικροπαραγοντισμού, της αδιαφάνειας και των πελατειακών σχέσεων, αλλά να έχει στόχο την ανάπτυξη πραγματικά αυτοδιοικητικών θεσμών, την αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων τους, τον επανακαθορισμό του ρόλου και των εξουσιών των οργάνων διοίκησής τους, την εισαγωγή θεσμών άμεσης δημοκρατίας, την προώθηση της διακοινοτικής /διαδημοτικής συνεργασίας.

Στον Αλμυρό

Χρειάζεται να ξανασκεφτούμε το τι ”μέλλει γενέσθαι” του Δήμου Αλμυρού των

είκοσι χιλιάδων κατοίκων με τα δεκαοκτώ χωριά και οικισμούς, μέσα από μια αναγκαία ουσιαστική συζήτηση με λεπτομερή απολογισμό των επιπτώσεων του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη» για τις ιστορικές κοινότητες μας.

Ζούμε και στον Δήμο Αλμυρού τις καταστροφικές συνέπειες από την εφαρμογή του ”Καλλικράτη”, αφού η Δημοτική αρχή σε συνεργασία με τη μείζονα αντιπολίτευση εφαρμόζει αναντίρρητα και πιστά τις κυβερνητικές πολιτικές και λειτουργεί ως ιμάντας μεταφοράς της κυβερνητικής επιλογής στην Τοπική αυτοδιοίκηση.

– Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο σε πλήρη σύμπνοια με την μείζονα αντιπολίτευση δεν αντέδρασαν παρά προσχηματικά, για το θεαθήναι, στο κλείσιμο Υπηρεσιών εξυπηρέτησης των πολιτών (ΙΚΑ,ΕΦΟΡΙΑ,ΤΕΒΕ,ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ), στην εγκατάλειψη του Κέντρου Υγείας, χαράτσια, τις απολύσεις στους ΟΤΑ.

-Yποβάθμιση του Δημοτικού Συμβουλίου με θέματα δευτερεύοντα, μεθοδεύσεις με

την παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης για την αποφυγή διαβούλευσης για τα σοβαρά και ζωτικής σημασίας θέματα.

Και ανίερη συμμαχία … 700 Ευρώ ήταν η πρόταση για το ταξίδι του Κου Δημάρχου στην Νυρεμβέργη, 2000 ευρώ υπερκέρασε ο Κος Βούλγαρης. Ήταν βλέπετε απαραίτητο να παραστεί ο Δήμαρχος Αλμυρού στην συνάντηση των Δημάρχων με τον κ. Φούχτελ ο οποίος εποφθαλμιά τα 14,5 δισ.ευρώ από τα ΕΣΠΑ 2014-20 για τους Γερμανικούς Δήμους!

– Υποβάθμιση των Τοπικών Συμβουλίων όπου δεν συζητούνται και δεν υλοποιούνται από τον Δήμαρχο ούτε καν οι ομόφωνες αποφάσεις των τοπικών Συμβουλίων.

-Ουσιαστικά ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική παρέμβαση,

-Ελάχιστες πολιτιστικές δράσεις, εγκατάλειψη της πολιτισμικής παραγωγής και

ζωής.

Οι Δήμοι αποτέλεσαν ιστορικά προνομιακό πεδίο ανάδειξης των δυνατοτήτων και της δημιουργικότητας των τοπικών κοινωνιών. Όπου η ικανότητα και το όραμα συναντήθηκαν, η συλλογικότητα και η ενεργός συμμετοχή αποτέλεσαν το θεμέλιο για ουσιαστικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες με αντικείμενο την καθημερινότητα των πολιτών, την ανάπτυξη κοινωνικών υπηρεσιών και τοπικών πρωτοβουλιών στον πολιτισμό, το περιβάλλον, τους κοινωνικούς αγώνες.

Στη μνημονιακή λαίλαπα αντιστάθηκαν –εκεί όπου αναδείχθηκαν οι αντι-μνημονιακές, αντι-νεοφιλελεύθερες πλειοψηφίες– οργανώνοντας τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στα χαράτσια, τις διακοπές της ΔΕΗ, τις απολύσεις, τις κατασχέσεις, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αγωνίστηκαν για την ανάπτυξη νέων μορφών συλλογικότητας και αλληλεγγύης όχι με πελατειακή λογική, αλλά με έμπρακτη υποστήριξη και πρωτοπορία.

Στη νέα περίοδο, η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο και στην παραγωγική ανασυγκρότηση. Στην οικονομία της γνώσης δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την αιμορραγία του τόπου μέσα από μια νέα

μετανάστευση των νέων. Για να μείνουν οι νέοι στον τόπο πρέπει να συμμετέχουν στην ανάπτυξή του πρωταγωνιστικά. Από τη μεριά της η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να αναλάβει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για να αξιοποιήσει το δημιουργικό

παραγωγικό δυναμικό και να διαμορφώσει μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες ένα όραμα για το μέλλον του τόπου, των τοπικών κοινωνιών που να εκφράζει τους πολίτες και να εμπνέει τη δράση τους.

Όλοι μαζί οι ενεργοί πολίτες πρέπει να συμβάλλουμε στην δημιουργία ευρύτερων αυτοδιοικητικών συσπειρώσεων με άξονα την απόρριψη των μνημονίων και του ”Καλλικράτη” και την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων αγαθών και της δημοκρατίας.

Να εργασθούμε όλοι μαζί για ένα Δήμο στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και συμφερόντων!

ΑΛΜΥΡΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Χρήστος Τσιοκάρας