ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΕΝΑΣ ΤΟΝΟΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

γράφει η Μαρία Δημάκου, γεωπόνος Α.Π.Θ.

Την Δευτέρα 21-10-2013 το απόγευμα, στην αίθουσα του Δημαρχείου Αλμυρού  συνευρεθήκαμε πολίτες της επαρχίας μας. Η πρόσκληση έγινε από ομάδα πρωτοβουλίας στην οποία συμμετέχω και εγώ προσωπικά. Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Υπογραμμίζω  ότι σε αυτή την συνάντηση συμμετείχαν συμπολίτες διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Σκοπός αυτής της συνάντησης  ήταν  ο σχεδιασμός συγκρότησης  κίνησης πολιτών επαρχίας Αλμυρού.

Η διαπίστωση της άσχημης οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε ήταν σχετικά σύντομη. Αυτό εξηγείται από το γεγονός, αφενός,  ότι αυτή είναι ολοφάνερη, και αφετέρου, από το ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι βιώνουμε είτε οι ίδιοι είτε οι φίλοι και συγγενείς μας, την  ασταμάτητη κατηφόρα όλων των δικαιωμάτων στην αξιοπρεπή ζωή σε όλα τα επίπεδα. Ζούμε άλλωστε μια απερίγραπτη λεηλασία σε οποιοδήποτε δημόσιο αγαθό και παν-αθρώπινο δικαίωμα όπως  υγεία, παιδεία, εργασία, διατροφή, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, πετρέλαιο, κατοικία τα πάντα. Κοινό συμπέρασμα όλων μας – φυσικά – ότι αυτή η κατάσταση είναι και απαράδεκτη και απάνθρωπη.

Η αμέσως επομένη διαπίστωση ήταν ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Αναγνωρίσαμε, με βαρύ συναίσθημα, ότι είναι τρομερά άδικο – τόσο για την δημοκρατία όσο και για τον καθένα από εμάς – η δύναμη της συμμετοχής μας σε  αποφάσεις  που μας αφορούν, να περιορίζεται αυστηρά στην εκλογή εκπροσώπων, η οποία γίνεται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια(!)

Συμφωνήσαμε να  προχωρήσουμε με μια δυνατή ατομική απόφαση σε κοινή συνεργασία και συμπόρευση. Όλοι όσοι έχουμε την διάθεση να αντιμετωπίσουμε τα τοπικά μας προβλήματα που κάνουν μίζερη τη ζωή μας σε αυτή την επαρχία πρέπει να πιαστούμε  χέρι- χέρι.

Η συζήτηση ήταν ζωηρή, ενώ ταυτόχρονα κατακλυζόταν από θετικό πνεύμα. Ο ένας ομιλητής έπιανε την σκυτάλη του λόγου από τον άλλον. Καταγράφηκαν πολλές και διαφορετικές γνώμες και ερωτήματα. Όπως:

Ξέρουμε να δουλέψουμε όλοι μαζί η πρέπει να το ανακαλύψουμε;

Φιλανθρωπία η δίκτυο αλληλεγγύης των άμεσα πληγέντων συμπολιτών;

Αρκεί η καλή πρόθεση όταν έχουν μειωθεί στα όρια του πένθους τα κονδύλια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Είναι αρκετό να πρωτοστατήσουμε στην άμυνα και διεκδίκηση των κοινωνικών δικαιωμάτων η μήπως κάποιες έξυπνες φρέσκιες (ίσως και λίγο τολμηρές λύσεις) μπορούν να φέρουν άμεσα χρήματα στον Δήμο και ως εκ τούτου να καλύψουμε μέρος αυτών των αναγκών;

Υπάρχουν δυνατότητες να αξιοποιηθούν –κάποιες- ήδη υπάρχουσες δομές στο Δήμο μας σε όφελος της κοινωνίας;

Υπάρχουν όρια δράσης και στόχων η μήπως πρέπει πρώτα να χαρακτηρίσουμε την κίνηση και μετά να δράσουμε;

Η συζήτηση έκλεισε με την εκλογή μιας προσωρινής επιτροπής πέντε συμπολιτών μας η οποία έχει τα ακόλουθα καθήκοντα: να συντάξει δημόσιο κάλεσμα για τη συγκρότηση μιας ριζοσπαστικής κίνησης πολιτών Αλμυρού στο πολύ άμεσο χρονικό διάστημα, να κοινοποιήσει αυτό το κάλεσμα στο τοπικό τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να επικοινωνήσει το κάλεσμα αλλά και το πνεύμα της πρώτης συνάντησης με όσο περισσότερους συμπολίτες μας μπορεί. Τέλος έχει καθήκον να συντάξει και να παρουσιάσει σχέδιο ιδρυτικής διακήρυξης της κίνησης.

Η τομή αυτής της κίνησης σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη είναι η βασική θέση του από τα κάτω και όχι από τα πάνω. Είμαστε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ικανοί να σκεφτούμε, να συν-διαμορφώσουμε κοινές θέσεις, να συν-δημιουργήσουμε νέες δομές, να αμυνθούμε στις επιθέσεις των δικαιωμάτων μας, να συν-διεκδικήσουμε ένα καλύτερο τόπο – περιβάλλον ζωής. Μπορούμε με βαθιά δημοκρατικές διαδικασίες, να αντιδράσουμε και να υφάνουμε ένα νέο σχέδιο κοινό, να επινοήσουμε ένα όραμα αλλαγής κι εξόδου από το αδιέξοδο, με κοινή αφετηρία τον τόπο. Είμαστε ικανοί  για όλα αυτά, έτσι ώστε η πολιτική να φύγει από τα τοπικά κέντρα εξουσίας και τα γραφεία «παραγόντων και παραγοντίσκων» και να έρθει στις γειτονιές, στις πλατείες, στο χωριό και τους χώρους δουλειάς. Να γίνει υπόθεση των πολιτών.

Ας δράσουμε τώρα. Άλλωστε ένα γραμμάριο δράσης αξίζει όσο ένας τόνος θεωρίας.

ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΑΚΟΥ

ΓΕΩΠΟΝΟΣ ΑΠΘ