Τα αδέσποτα και το Κυνοκομείο

γράφει η Ελένη Χριστέλλου

 Από την κ. Ελένη Χριστέλλου λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:

Επανέρχομαι και πάλι στο θέμα των αδέσποτων που έχει γίνει σήριαλ από τους ιθύνοντες. Αρκετά χρόνια η κοροϊδία πάει σύννεφο από τον Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.

Προ πολλών μηνών μας κάλεσαν στον Αλμυρό και μας υποσχέθηκαν ότι θα αρχίσουν οι στειρώσεις, και, παρόλα τα προηγούμενα, τους πιστέψαμε. Έβαλαν τους γιατρούς να δώσουν προσφορές για να είναι όλα νόμιμα. Ήρθαν και είδαν το χώρο να ετοιμάσουν για να μαζέψουν τα σκυλιά, να τα στειρώσουν, ζήτησαν προσφορές από τα μαγαζιά που έχουν τα υλικά για να διαμορφωθεί ο χώρος -ούτε αυτό έγινε, έφεραν σκυλιά ετοιμόγεννα για να στειρωθούν, τα οποία παρέμειναν εκεί και γέννησαν. Οι πολίτες έφερναν σκυλιά, με την προϋπόθεση να τα προστατεύσουν και να μην γυρίζουν στους δρόμους, όπως με τα επεισόδια του Αλμυρού που γύριζαν στην πλατεία και γινόταν χαμός, που ζητούσαν οι σκύλες.

Αποτέλεσμα να έχει περάσει αρκετός χρόνος και όλα αυτά να έχουν αποδειχθεί ψέματα.

Το Κυνοκομείο αυτό δεν είναι της Χριστέλλου, είναι του Δήμου Αλμυρού, ασχέτως αν εγώ τα παίρνω μέσα και τα προστατεύω από αγάπη, που σ’ ολόκληρη τη ζωή μου έχω θυσιάσει τον εαυτό μου στους άλλους και ιδιαίτερα στα ζώα που είναι απροστάτευτα, αφού άλλοι τους ρίχνουν φόλες και άλλοι τα κλωτσούν και τα βασανίζουν.

Εκτός από τον Δήμαρχο, είχαν αναλάβει ευθύνη και αρκετοί Αντιδήμαρχοι, οι οποίοι με δέχονταν και μου τηλεφωνούσαν. Εγώ τους σεβόμουν και τους πίστευα και τώρα έχουν εξαφανιστεί. Ούτε τροφή στα ζώα να δώσουν ούτε μία απάντηση, γιατί τα κάνουν όλα αυτά. Τέτοια ψέματα δεν έχω ακούσει στη ζωή μου. Ό,τι και να είχε συμβεί, είχαν υποχρέωση να με ενημερώσουν και εμένα και το Φιλοζωικό Σωματείο Αλμυρού, που και αυτό αγωνίζεται για τη ζωή των αδέσποτων.

Κύριοι, όταν διαβάσετε την επιστολή μου, σας παρακαλώ να με βοηθήσετε σ’ αυτό το έργο που κάνω επί σειρά 40 ετών και πλέον, με τη δική μου οικονομική δυνατότητα, η οποία εξαντλήθηκε. Οι φίλοι που με βοηθούν δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν. Όλοι φωνάζουν ότι αυτοί είναι δουλειά του Δήμου και όχι των πολιτών. Καθημερινά μου δένουν έξω από την πόρτα μου ζώα που μου είναι αδύνατον να τα αφήσω να πεθάνουν, χωρίς να τους προσφέρω βοήθεια. Έλεος! Βοηθήστε από το υστέρημά σας, διότι οι καιροί είναι δύσκολοι, γιατί αν τα αφήσω να πεθάνουν θα πεθάνω κι εγώ μαζί. Όλοι μαζί μπορείτε να βοηθήσετε, γιατί οι πολλοί λύνουν τα προβλήματα.

Ζητώ βοήθεια από τους Αλμυριώτες, που τόσα χρόνια δεν το είδαν το θέμα, θα ζητήσω απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, για να μην πάνε χαμένοι οι κόποι τόσων ετών. Πιστεύω να υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή, που δεν γνωρίζουν τα βάσανά μου και τις κακουχίες που έχω περάσει γι’ αυτά.

Αυτά τα ζώα προσφέρουν αγάπη που δεν τη βρίσκεις εύκολα σήμερα, γιατί αυτά αγαπούν χωρίς συμφέρον, μόνο ένα ξερό κομμάτι ψωμί και ένα χάδι είναι αρκετό.

Σε κανέναν Δήμο της χώρας δεν έχω ακούσει να μην γίνεται έστω και κάτι γι’ αυτά, εδώ δεν ξέρω πια τι να κάνω. Τελευταία φορά ασχολούμαι μαζί τους και ζητώ από όλους τους πολίτες βοήθεια.

Τέλος, ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες όλης της Ελλάδας, όπου θα φροντίσω να δημοσιευθεί η επιστολή μου, για να γνωρίσουν ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση 300 και πλέον σκυλάκια τα περιμένει ο θάνατος και μαζί τους θα πεθάνω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να τα βλέπω νηστικά να αργοπεθαίνουν.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και περιμένω τη μικρή σας βοήθεια.

Με πολλή αγάπη

Ελένη Χριστέλλου