Το Νερό, οι Πολίτες, ο Δήμος και τα Μνημόνια

του Νίκου Τσανή

Διακοπές παροχών νερού, μη δημοσιοποίηση ελέγχων ποιότητας, απανωτές μειώσεις μισθών των εργαζομένων, είναι αποτελέσματα της διαχείρισης της μνημονιακής πολιτικής, από τη Δημοτική Αρχή, σε συνεργασία με τη Μείζονα Αντιπολίτευση στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης.

–Οι διακοπές παροχών νερού στα νοικοκυριά συνεχίζονται με αμείωτη ίσως και αυξανόμενη ένταση, σε κόσμο που αδυνατεί να πληρώσει. Υπάρχει μέριμνα, αν πρόκειται για ανέργους ή ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης; Ποιά πολιτική εφαρμόζεται σε πολλούς μεγαλοοφειλέτες;

–Δεν δημοσιοποιούνται έλεγχοι για την ποιότητα του νερού, (όσοι, όποτε και αν γίνονται), παρά τις σαφείς αποφάσεις και κατευθύνσεις που δίνουν οι σχετικές ΚΥΑ και η ίδια η ΕΕ, για να ξέρουμε οι πολίτες τι νερό πίνουμε. Κάθε πότε υπάρχουν έλεγχοι; Μήπως έχουν περικοπεί κι αυτοί στα πλαίσια της λιτότητας και της περικοπής των δημοτικών δαπανών;

–Ποια η πολιτική της Δημοτικής αρχής για την ορθολογικότερη διαχείριση του προσωπικού, των υλικών, αλλά και των εξόδων της επιχείρησης;
Η νέα μείωση του μισθού των εργαζομένων κατά 25% -ενώ είχε προηγηθεί και παλαιότερη κατά 35%- με βάση την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 1 του Ν4093 του 2012 υλοποιείται από 1/1/2013. Αν και μπορούν να ισχυριστούν οι υπεύθυνοι ότι οι συγκεκριμένες περικοπές μισθών «διορθώνουν» κάποιες -λίγες- παχυλές μισθολογικές ανισότητες του παρελθόντος, η υλοποίηση των διαδοχικών μειώσεων συνιστά αντιλαϊκή υπερβολή και οδηγεί σε αδιέξοδο το σύνολο των εργαζόμενων. Στις περισσότερες υπηρεσίες Ύδρευσης της χώρας, η δεύτερη μείωση δεν έχει υλοποιηθεί, είτε με αποφάσεις των ΔΣ των επιχειρήσεων Ύδρευσης-Αποχέτευσης, είτε μετά από προσφυγή των εργαζομένων στη δικαιοσύνη.
Στο Δήμο Αλμυρού, η Δημοτική Αρχή, σε συνεργασία με τη Μείζονα Αντιπολίτευση, εφαρμόζουν χωρίς αντίσταση την πολιτική των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, παρά τις φωνές αντίδρασης τόσο του Προέδρου της ΔΕΥΑΑΛ. όσο και μελών του ΔΣ.

Με βάση όλα τα παραπάνω, γεννιούνται αβίαστα μια σειρά ερωτήματα, για το πώς κατανοούν, η Δημοτική Αρχή αλλά και η Μείζων Αντιπολίτευση, την κοινωνική πολιτική ενός Δήμου προς τους δημότες του:
-Μήπως με το να εφαρμόζουν στο ακέραιο τις μνημονιακές επιταγές;
-Μήπως με την ένταση των εισπρακτικών μηχανισμών;
-Μήπως με την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών προς τους πολίτες;

Η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε απαιτεί διαφορετική πολιτική αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Μια πολιτική κοινωνικής αλληλεγγύης και στήριξης των εργαζόμενων, των ανέργων, των συμπολιτών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Μια πολιτική συλλογικής αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα και στήριξης των δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας, για λύσεις προς όφελος των δημοτών.