Ο Χριστός ζει!

του Γεωργίου Γιαννιού, θεολόγου

(αναδημοσίευση από το Πασχαλινό φύλλο του “Λαού”)

Μέσα στην ατμόσφαιρα των αναστάσιμων ημερών ακούγεται ιδιαίτερα έντονος και επίκαιρος ένα λόγος του Αποστόλου Παύλου: «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβ. 13,8). Ο αρχηγός της πίστεώς μας, ο Κύριος και Θεός μας, δεν είναι ένα πρόσωπο που κάποτε υπήρξε αλλά η ιστορία του τελείωσε, που κάποτε ήταν σύγχρονος αλλά τώρα ξεπερασμένος. Ο Χριστός ζει και ζει μέσα στον παλμό της εποχής μας. Όπως χθες, έτσι και σήμερα, όμοια και αύριο ο Ιησούς στέκεται μπρος στον άνθρωπο με τα ίδια μέτρα, του μιλά με την ίδια γλώσσα, κάνει τα ίδια σημεία και επίσης συγκλονίζει και ενδιαφέρει και εμπνέει το ίδιο την κάθε γενιά. Με την Ανάστασή Του από τους νεκρούς νίκησε τη φθορά και το θάνατο στην οποιαδήποτε μορφή τους, στην οποιαδήποτε διάστασή τους, όχι μόνο στην πνευματική αλλά και στη φυσική. Ο Χριστός είναι κυριολεκτικά παρών!

Καταπληκτικός ο λόγος, μοναδική η αλήθεια! Είναι λόγος που βοά, αλήθεια που λάμπει αβίαστα, γι’ αυτόν όμως που έχει αυτιά και μάτια να την δει και να την ακούσει και καρδιά να την συλλάβει. Και για κείνον που αναζητά, ανοίγει αμέσως το δρόμο. Ο Αναστημένος Κύριος έρχεται κοντά του κα του λέγει: «τι ταράζεσαι και γιατί αναρωτιέσαι; Δες τα χέρια μου και τα πόδια μου, είμαι εγώ ο ίδιος! Ψηλάφησέ με και δες ότι δεν είμαι φάντασμα»!

Όλοι μας, όμως, θέλουμε να συναντήσουμε το Χριστό; Ή μήπως αρνούμαστε ακόμη και αυτή την ίδια την Ανάστασή Του; Αλλά έρχεται και πάλι ο ίδιος ο Χριστός και λέγει: «ας αφήσουμε το παρελθόν, ας αφήσουμε το μέλλον. Το χθες το ασφαλίζει η ιστορία, το αύριο το εκκολάπτει η ελπίδα. Για το χθες δεν προβληματίζεσαι, για το αύριο δεν ενδιαφέρεσαι. Δες, λοιπόν, το σήμερα. Ρέον, σπαρταρά μέσα στις χούφτες μας, ζεστό, μας καίει τα δάκτυλα. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις»!

Ο Χριστός, λοιπόν, ζει στο σήμερα. Ζει μέσα από το ανδρόγυνο που έχασε το μονάκριβο παιδί του, αλλά βρήκε παρηγοριά, ελπίδα και νόημα στην Ανάσταση. Ζει μέσα από τον άρρωστο, που με γλυκύτητα και καρτερία υπομένει τον πόνο. Ζει μέσα από τον νέο που μπλέχτηκε στα ναρκωτικά, ο οποίος όμως βρήκε τη δύναμη ν’ αλλάξει ζωή και όταν ερωτάτε πως, πως ξέφυγε από τα ναρκωτικά, δείχνει το ζωντανό Χριστό! Αλλά και οι μάρτυρες της εποχής μας, όσοι πληρώνουν με βασανιστήρια και αίμα την πίστη τους – όλοι μας παρατηρούμε τι διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή – οι ιεραπόστολοι, οι νέοι που αγνεύουν σ’ ένα κόσμο πανσεξουαλικό, δεν καταγγέλουν ότι ο Χριστός ζει, ότι έχει και σήμερα τη θέση του στην καρδιά των καιρών μας;

Ο Χριστός, επομένως, αναστήθηκε για να ζει και να μένει ζωντανός ανάμεσά μας, όχι ως Θεός με την πανταχού παρουσία Του, αλλά και με την ανθρώπινη οντότητά Του πια, που ξέρει να συμπαθεί και να κατανοεί, ως αναστημένος και πνευματικός άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος. Μέσα στο δισκοπότηρο ανασταίνεται κάθε Κυριακή και προσφέρει τον Εαυτό Του «εις κοινωνίαν». Το Σώμα Του και το Αίμα Του κυλούν μέσα στις φλέβες των πιστών, ο λόγος του ακούγεται καθαρός με τη φωνή του Ευαγγελίου, η συναναστροφή Του εξασφαλίζεται ακέραιη μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Είναι αυτή μια παλλόμενη και σφύζουσα πραγματικότητα δίπλα στον σύγχρονο άνθρωπο, που δεν του υπόσχεται απλώς, αλλά έχει και να του δείξει και να του δώσει ότι δεν βρίσκει στα δώρα του πολιτισμού μας, ότι αναζητά με τρελή αγωνία: τη ζωή την αληθινή, την αιώνια ζωή, που είναι ο Αναστημένος Χριστός!