ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 24 Φεβρουαρίου 2013

Γιατί πρέπει να λες «ευχαριστώ»…

Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου κι ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι ο πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.

Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.

Αν ποτέ δεν βίωσες το φόβο του πολέμου, τη μοναξιά της φυλακής, την αγωνία του βασανισμού και τη σουβλιά της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.

Αν μπορείς να προσευχηθείς σ’ έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας. Είσαι η εξαίρεση, για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.

Η θητεία

Το …βολικό θα ήταν η στήλη να μην εκφέρει άποψη για την προσπάθεια κάποιων Δημάρχων και Περιφερειαρχών, να μεταθέσουν τη διεξαγωγή των προσεχών Δημοτικών εκλογών, από τον Ιούνιο του 2014, προς το Νοέμβριο του 2015.

Οι καιροί μας, όμως, απεχθάνονται το βολικό και για να γίνουν οι …ομελέτες που θα χορτάσουν τον πεινασμένο και βασανισμένο Έλληνα πολίτη, ο καθένας πρέπει να σπάσει …αυγά, να πει και πράγματα που δεν είναι ευχάριστα ή -ενδεχομένως- να δυσαρεστήσει και φίλους.

Κι αν κάτι τέτοιο είναι ευθύνη κάθε συμπατριώτη, κάθε αναγνώστη και αναγνώστριας, πολλώ μάλλον είναι υποχρέωση της τοπικής εφημερίδας.

Ξεκάθαρα λοιπόν είμαστε αντίθετοι σε μια τέτοια παράταση θητείας για τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και τούτο διότι, από την Πρωτοχρονιά του 2010, που ανέλαβαν την τοπική εξουσία οι κρατούντες σε όλη την επικράτεια, ως σήμερα, ο τόπος ήρθε …τούμπα κι ανάποδα και άλλαξαν πολλά, όχι μόνο στις δομές του κράτους, όχι μόνο στη ζοφερή καθημερινότητά μας και στις τσέπες μας, αλλά και στη ψυχοσύνθεσή μας, όπως και στις πολιτικές μας επιλογές.

Πρώτιστα, όμως, η δραστική μείωση πόρων προς την τοπική Αυτοδιοίκηση, το νέο πλέγμα ελέγχων και περιορισμών και πολλά άλλα, αναδιατάσσουν θεαματικά τις ανάγκες, τις επιλογές και τους προσανατολισμούς της, ενώ αποζητούν φρέσκα μυαλά, για να οδηγήσουν τους Δήμους και τις Περιφέρειες σ’ ένα καλύτερο μέλλον επιβίωσής τους.

Είναι προφανές κυρίως, ότι μια τέτοια παράταση θητείας θα καθυστερήσει ανεπίτρεπτα το παλλαϊκό αίτημα της ανανέωσης, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής μας ζωής, κάτι που άρχισε αδρά να υλοποιείται στις εθνικές εκλογές του 2011, θα συνεχιστεί (δραστικότερα υποθέτω) στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, ενώ θα έχει σίγουρα και το ανανεωτικό του αντίκρισμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Άρα, στην επόμενη κάλπη, όπου κι αν στηθεί (Δημοτικές ή Εθνικές εκλογές) ένα ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ σε θέσεις και απόψεις εκλογικό σώμα, με λιγότερες κομματικές εξαρτήσεις και μικρότερο «πελατειακό» χαρακτήρα, θα εκλέξει Δημάρχους, Περιφερειάρχες, Βουλευτές και Πρωθυπουργούς.

Προκειμένου ο τόπος να προχωρήσει μπροστά και να οικοδομήσουμε τη νέα Ελλάδα που προσδοκούμε, αυτή η επιταγή της ανανέωσης στην πολιτική μας ζωή, δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά και επείγουσα.

Όσοι αιρετοί ζητούν παράταση της θητείας τους, για να ολοκληρώσουν τάχα το έργο τους ή να παράξουν έργο (κάτω από καλύτερες μελλοντικές οικονομικές συνθήκες και προγράμματα) ή ακόμη κι αν θέλουν να μείνουν περισσότερες μέρες και μήνες, προσκολλημένοι στη λαγνεία της εξουσίας, στη νομή και στην κατοχή της, είναι μια συζητήσιμη προσωπική τους φιλοδοξία, που λίγο έχει να κάνει με το συμφέρον του τόπου και των πολιτών. Στο κάτω – κάτω, αν είναι ικανοί και λαοφιλείς, υποτίθεται ότι έχουν από τώρα εξασφαλισμένη την επανεκλογή τους, ανεξάρτητα από το πότε θα στηθούν οι κάλπες.

Ποιος, άραγε, αμφιβάλλει ωστόσο, ότι στο νέο πολιτικό σκηνικό είναι ήδη ορατό, πως οι «κοτζαμπάσηδες» του χθες άρχισαν να ασφυκτιούν, επειδή διαισθάνονται ότι ξεπερνιούνται από τη συλλογική αφύπνιση των πολιτών και δεν θα έχουν πια ρόλο στα τοπικά μας πράγματα;

Τελικά, ανάγκη για τον τόπο είναι να μπουν στην πολιτική κονίστρα νέοι και άφθαρτοι, χωρίς αυτό να αποκλείει τους έμπειρους, αρκεί να είναι ικανοί και έντιμοι.

Και εν πάση περιπτώσει, κάτω από τις σημερινές και ίσως αδιέξοδες συνθήκες, ο σοφός και κυρίαρχος λαός οφείλει και πρέπει να αποφασίσει -για όλα τα παραπάνω- μια ώρα αρχύτερα.

Ο καιρός

Οι πάντες αναπέμπουν κρυφές δεήσεις στον Ύψιστο να βγει γρήγορα και εύκολα ο φετινός χειμώνας, που μάλλον ήπιος ήταν, μέχρι στιγμής τουλάχιστον (18 βαθμούς Κελσίου προβλέπεται η μέγιστη για σήμερα).

Οι πάντες, πλην της Αντιπολίτευσης ίσως, η οποία αισθάνεται ότι ωφελείται από τις κακουχίες του κοσμάκη και τις σκοπέλους που συναντάει για την ανάκαμψη η Κυβέρνηση.

Στο προεκλογικό «εμπόριο» της φτώχειας και της δυστυχίας, οι κάθε λογής «πραματευτάδες» δεν αξιώθηκαν ούτε ενός γενικού ψύχους, ούτε ενός …θανάτου -κάποιου άστεγου ίσως- από το κρύο.

Εκείνοι όμως που κυριολεκτικά έχουν καρφωμένα διαρκώς τα μάτια τους στο ανεβοκατέβασμα του θερμοκρασιακού υδράργυρου, αλλά και τα καθημερινά δελτία καιρού, είναι οι ίδιοι οι φαμελίτες. Όσοι μεν επέλεξαν να κρυώνουν, όντας οικονομικά αδύναμοι για να πληρώνουν θέρμανση, αλλά κι εκείνοι που ματώνουν» για να εξασφαλίσουν λίγο πετρελαιάκι, καυσόξυλα, πέλετ κτλ.

Ολόκληροι μισθοί (έτσι όπως τους κατάντησαν) κατατίθενται πια για τις δαπάνες της θέρμανσης. Πλην της βασικής διατροφής, τίποτε άλλο δεν περισσεύει, ούτε για άλλα ψώνια (οι χειμερινές εκπτώσεις π.χ. τελειώνουν …αδιάβαστες), ούτε για …γούστα. Όσες άλλες αναγκαίες οικογενειακές δαπάνες απαιτούνται, μετατίθενται για «την άνοιξη ή το καλοκαίρι, που δεν θα έχουμε να πληρώνουμε πετρέλαιο». Τόσο πολύ έχουν περιοριστεί και σφίξει τα πράγματα, στα περισσότερα Ελληνικά νοικοκυριά, ενώ δεν είναι και λίγα εκείνα που αντιμετωπίζουν καθημερινά τον εφιάλτη της πιο απλής διαβίωσης.

Όλοι λοιπόν περιμένουν τον ήλιο της άνοιξης και τη ζέστη του καλοκαιριού… Ιδίως όσοι είναι εκ γενετής αισιόδοξοι ή όσοι έχουν βρει ένα καλό παραμύθι, για να ξεγελούν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Δεν ξέρω σε ποια από τις δυο κατηγορίες ανήκω, αλλά κι εγώ πιστεύω ότι μετά το φετινό χειμώνα, θ’ αρχίσει δειλά – δειλά να στρώνει το πράγμα… Δεν πάει άλλο έτσι και δεν γίνεται να επιβιώσει κανείς μας, αν συνεχίσουμε στο σημερινό χάλι.

Κατάλαβες;

Μου έλεγε, τις προάλλες, ένας απόστρατος Διοικητής της Πολεμικής μας Αεροπορίας, ότι -πριν από χρόνια- έστειλε για ένα τριήμερο πλήρωμα και ψεκαστικό αεροσκάφος, κάπου στην Πελοπόννησο, για να εκτελέσει εντολή ψεκασμών σε 160.000 στρέμματα. Το ίδιο απόγευμα, όμως, ο χειριστής του τηλεφώνησε, αναγγέλοντάς του:

-Τελειώσαμε, κύριε Διοικητά.

-Μα, πώς ψεκάστηκαν 160.000 στρέμματα σε μια μέρα; αναρωτήθηκε εκείνος.

Και η απάντηση:

-Μπορεί η εντολή να αναφέρει 160.000 στρέμματα, αλλά εμείς μόνο …40 χιλιάδες βρήκαμε, κύριε Διοικητά.

Προφανώς τα διπλο-τριπλο-γραψίματα δεν γίνεται να …ψεκαστούν. Και ευτυχώς για τον τόπο, που κάτι τέτοια γίνονται μόνο στην …Πελοπόννησο.

Κοροϊδευόμαστε

«Εννιά μήνες μελετούν την ανασυγκρότηση του κράτους. Φταίνε οι υπουργοί που προστατεύουν τα υπουργεία τους, φταίνε οι συνδικαλιστές, φταίνε οι δικαστικοί που κάνουν λευκή απεργία και δεν στελεχώνουν τα πειθαρχικά, φταίει η δικαιοσύνη που κάνει χρόνια να βγάλει αποφάσεις, φταίνε όλοι και τίποτα δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει μέρα που να μη δημοσιεύσουν οι εφημερίδες 5-6 υποθέσεις σκανδάλων, 4 χρόνια χιλιάδες τέτοιες υποθέσεις. Μόνο αυτούς να απομάκρυναν, θα έλυναν το πρόβλημα. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Αν αύριο έλεγαν, τη Δευτέρα όλοι θα παρουσιαστούν στην υπηρεσία τους, στη θέση που προσελήφθησαν, θα τους έλειπαν χιλιάδες.

Δεν κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά, προσπαθώντας μέχρι την τελευταία στιγμή να διασώσουν το πελατειακό κράτος. Γιατί όλοι αυτοί που μπορούν να λείπουν, να είναι αργόμισθοι, να βαρύνονται με πειθαρχικά παραπτώματα, να κατηγορούνται για διαφθορά, να έχουν υψηλές θέσεις και μισθούς χωρίς αντίστοιχα προσόντα, αυτοί που στελεχώνουν τις χιλιάδες θέσεις των προέδρων και των μελών των διοικητικών συμβουλίων και των αμειβόμενων επιτρόπων και των διευθυντών χωρίς υπαλλήλους και των θέσεων ευθύνης και των διπλών και τρίδιπλων μισθών και επιδομάτων και πλασματικών υπερωριών και οδοιπορικών και extra μισθών, είναι ο στενός πυρήνας του πελατειακού κράτους, είναι τα δικά τους παιδιά. Και επειδή αυτό δεν πρέπει να θιγεί, αργά ή γρήγορα θα φτάσουν και στις απολύσεις των υπολοίπων. Κι όλο αυτό συμβαίνει με την αμέριστη υποστήριξη όλου του πολιτικού συστήματος. Είδες ποτέ κανέναν να κάνει αντιπολίτευση για όλα αυτά; Όχι βέβαια, φταίνε η τρόικα, το ΔΝΤ, το μνημόνιο, η Μέρκελ.

Έχουν δίκιο. Έκαναν λάθος οι τρόικες και τα ΔΝΤ. Μόνο που ξεχνάνε να πουν ότι ο «πολλαπλασιαστής» αυτός που πράγματι μεγαλώνει την ύφεση, που κάνει την Ελλάδα να μην μπορεί να βγει από το τέλμα την ώρα που Πορτογαλία και Ιρλανδία ήδη βγαίνουν από την κρίση, είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Αυτός είναι ο πραγματικός πολλαπλασιαστής της ύφεσης.» (Του Φώτη Γεωργελέ, από την Athens Voice)

Το συνέδριο

«Προσυνεδριακός… διάλογος με αλληλοκαρφώματα και μπηχτές  ξεκίνησε στο ΠΑΣΟΚ», όπως αποκαλύπτουν σε σχετικό ρεπορτάζ τα «Νέα», απ’ όπου και η σχετική φωτογραφία, «έπειτα από δημόσιες καταγγελίες στελεχών για μαγειρέματα και αντικαταστατικές μεθοδεύσεις. Η ένταση που προκλήθηκε αποτελεί μία πρόγευση των όσων θα λάβουν χώρα στο συνέδριο της επόμενης (τρέχουσας) εβδομάδας και φανερώνει τις υπόγειες διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό της παράταξης.

Οι τόνοι ανέβηκαν όταν δέκα στελέχη του κόμματος δημοσιοποίησαν κείμενο – καταγγελία, με αιχμή την επιλογή των αριστίδην στελεχών, ενώ νωρίτερα και η Αριστερή Πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ μιλούσε για Συνέδριο – παρωδία, καταλογίζοντας ανοιχτά ευθύνες και στην Επιτροπή Καταστατικού του κόμματος.»

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η αναγέννηση του πάλαι ποτέ ισχυρού Κινήματος θα είναι γεμάτη θεαματικές αναταράξεις και ωδίνες.

Δεκάλογος

Ο δεκάλογος του σωστού Ελληνάρα από το topeiraxtiri.gr

1.Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 35 χρόνια και στο Σύνταγμα είσαι αγανακτισμένος κατά της «χούντας» που κυβερνά την χώρα.

2.Δηλώνεις 3 χιλιάρικα το…. χρόνο και βλαστημάς το κράτος σε κάθε λακκούβα που πέφτει η Ferrari που μόλις αγόρασες.

3.Ποστάρεις στο facebook το σχόλιο «Πηδήξτε τις τράπεζες και τη νέα τάξη» και αμέσως μετά αγοράζεις το ολοκαίνουριο i-phone, με την χρυσή πιστωτική του μπαμπά σου από το ebay.

4.Θέλεις τους πολιτικούς τίμιους και καθαρούς, με μόνη εξαίρεση τα ρουσφέτια που θα κάνουν για σένα και τους δικούς σου.

5.Έχωσες εαυτούς και αλλήλους στο Δημόσιο απ’ τα παράθυρα και ακούς έκπληκτος την προδοτική τρόικα να ζητά απολύσεις.

6.Ποστάρεις συνεχώς στο twitter: «Σηκωθείτε επιτέλους από τους καναπέδες σας!!», από τον …καναπέ του σπιτιού σου.

7.Διαδηλώνεις υπέρ του δικαιώματος των λαθρομεταναστών να είναι στοιβαγμένοι σε μια τρώγλη και να πεθαίνουν από μεταδοτικές ασθένειες.

8.Συνταξιοδοτείσαι στα 40 και σπας το κεφάλι σου να καταλάβεις γιατί κόβουν τις συντάξεις.

9.Στη μόνιμη κοπάνα σου από το Δημόσιο, πίνοντας καφεδάκι με συναδέλφους, αναρωτιέσαι συνέχεια «τι κάνει το κράτος;».

10.Πολεμάς τον φασισμό, δέρνοντας με καδρόνια και πέτρες.