Βαγγέλης Μπούτας: Όλοι οι αγρότες στη συλλογική δράση – Αποκλειστική συνέντευξη στη Μαρία Δημάκου, γεωπόνο ΑΠΘ

«Είμαστε περισσότεροι από αυτούς», λέει ο Πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλογων Καρδίτσας, για όσους αντιδρούν στις αγροτικές κινητοποιήσεις

Από το αγροτικό μπλόκο της Νίκαιας, ο αγροτοσυνδικαλιστής και πρώην Βουλευτής του ΚΚΕ Βαγγέλης Μπούτας παραχωρεί σήμερα αποκλειστική συνέντευξη στη Μαρία Δημάκου και στο «Λαό» του Αλμυρού», για το αγροτικό πρόβλημα, τις διεκδικήσεις των αγροτών και το μέλλον τους μέσα στο καθεστώς επιδοτήσεων της Ενωμένης Ευρώπης.

Η συνέντευξη του κ. Μπούτα έχει ως εξής:

 Οι αγροτικές κινητοποιήσεις αυτή τη στιγμή είναι καθημερινό θέμα συζήτησης με ταυτόχρονα αρνητικά και θετικά σχόλια. Πολύς κόσμος έχει –μάλλον– πλήρη άγνοια για τα πραγματικά προβλήματα των αγροτών και τα αιτήματα των αγροτικών αυτών κινητοποιήσεων. Θα ήθελα να μας περιγράψετε σε αδρές γραμμές και τα δυο.

-Αυτό που βλέπετε να γίνεται σήμερα ξεκίνησε πριν από δυο μήνες. Μαζευτήκαμε και βάλαμε τα προβλήματα μας στο χαρτί. Ποιά είναι αυτά:

Το κόστος παραγωγής (σπόρος, λίπασμα, γεωργικά φάρμακα, ηλεκτρικό ρεύμα, ενοίκια, πετρέλαιο κλπ. ) έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι έ ξτρα φόροι που επιβλήθηκαν την τελευταία τριετία υπολογίζεται ότι αφαίρεσαν επιπλέον 2 δις από τους έλληνες αγρότες. Είναι εξαιρετικά μεγάλος ο αριθμός αγροτών που δεν έχουν πληρωθεί από την πώληση της αγροτικής παραγωγής τους (εσοδεία 2012). Επίσης πολλοί είναι αυτοί που έχουν να λαμβάνουν από το 2011 και 2010.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για το φετινό οικονομικό αποτέλεσμα παραγωγής: σε 100 στρέμματα βαμβάκι, έτσι ώστε να καταλάβει ο καθένας τι σημαίνει κόστος παραγωγής (χρησιμοποιούνται μέσοι όροι τιμών). Σπόρος, λίπασμα, φάρμακα:70 ευρώ ανά στρέμμα άρα 7.000 ευρώ. Κόστος ενέργειας για άρδευση (ρεύμα, πετρέλαιο) 18 ευρώ ανά στρέμμα άρα 1.800 ευρώ. Κόστος ενοικίου 50 ευρώ ανά στρέμμα άρα 5.000 ευρώ. Κόστος μηχανικής καλλιέργειας 15 ευρώ ανά στρέμμα άρα 1.500 ευρώ. Σύνολο από το Απρίλιο του 2012 έως τον Σεπτέμβριο του 2012 έπρεπε να έχεις για να ρίξεις στο χωράφι σου (στα 100 στρέμματα) 15.300 ευρώ περίπου. Τι πήραμε; Βγάλαμε 250-300 κιλά τα οποία πληρώθηκαν με 0,40 ευρώ/κιλό, δηλαδή σύνολο 10.000 έως 12.000 ευρώ. Οι επιδοτήσεις στα 100 στρέμματα (έως τώρα) είναι 90Χ100=9000 ευρώ. Στα παραπάνω δεν έχουν συμπεριληφθεί ζημιές. Φαντάσου να είσαι και απλήρωτος.

Συζητώντας μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους αναλύσαμε την κατάσταση και συμφωνήσαμε ότι η πηγή των προβλημάτων της αγροτικής παραγωγής και των αγροτών είναι η πολιτική που εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε με την μορφή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) είτε με την μορφή έκτακτων οδηγιών από τρόικα – ΕΕ.

Τα αιτήματα μας κινούνται σε δυο άξονες:

Α. Αιτήματα ανακούφισης και αιτήματα προκειμένου να έχουμε πραγματικές δυνατότητες παράγωγης (να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να αυξηθεί η παραγωγή αγροτικών προϊόντων). Να θυμάστε ο αγρότης έχει μια «ξεσκέπαστη επιχείρηση». Η καλλιέργεια μπορεί να καταστραφεί πριν να ωριμάσει είτε από καιρικές συνθήκες είτε από εχθρούς και ασθένειες επιδημιολογικού χαρακτήρα. Άρα πρωτεύει στα αιτήματα η αποζημίωση της χαμένης παραγωγής για όλα τα χρόνια που συνέβη ζημία. Άλλα αιτήματα μας είναι να μην μειωθεί η επιστροφή του ΦΠΑ, να έχουμε αφορολόγητο πετρέλαιο, πάγωμα πληρωμής αγροτικών χρεών έως να περάσει η κρίση, να δοθούν άτοκα δάνεια καλλιέργειας για το 2013, να μην ισχύσει το χαράτσι της ΔΕΗ, αφορολόγητο όριο ανά σύζυγο στην αγροτική οικογένεια 20.000 ευρώ συν 5.000 για κάθε παιδί, κατάργηση των περιορισμών που θέτει η ΕΕ στην ελευθερία των καλλιεργειών, να συνδεθούν οι επιδοτήσεις με την παραγωγή και όχι μόνο με την κατοχή γης -παράγει δεν παράγει αυτή-, και άλλα.

Β. Αιτήματα μιας άλλης προοπτικής (εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της διεκδίκησης. Μιας άλλης προοπτικής της αγροτικής οικονομίας και παραγωγής ενάντια στην ΚΑΠ και με στόχο την ανατροπή της. Αυτός ο αγώνας μπορεί να επιβάλλει μια φίλο-αγροτική πολιτική, η όποια θα εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση του αγρότη, αύξηση παραγωγής στην χώρα, φθηνότερα αγροτικά προϊόντα στον τελικό καταναλωτή. Μια τέτοια πολιτική θα την διαπερνάει η αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας και των δικών μας φυσικών πόρων, χωρίς να αφήνεται το περιβάλλον σε μια άναρχη καταλήστευση.

Το παράδειγμα του Αχελώου είναι συνταρακτικό. Αν –επιτέλους κάποτε- ολοκληρωθεί αυτό το έργο, μπορεί να δώσει δυνατότητες άρδευσης σε όλο το θεσσαλικό κάμπο σχεδόν. Έτσι δεν θα χρειάζονται οι τόσο πολλές γεωτρήσεις, θα μειωθεί η υπεράντληση και εξάντληση των υπόγειων υδάτων, θα μειωθεί η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, θα αυξηθεί η παραγωγή. Επιτέλους το νερό είναι φυσικό αγαθό κοινής και ευρείας χρήσης δεν είναι εμπόρευμα.

Έχουν γραφτεί όλα τα παραπάνω, πεντακάθαρα σε 15 αιτήματα στο κοινό υπόμνημα που δημοσιοποίησαν οι τρεις Ενωτικές Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων των νομών Καρδίτσας, Λάρισας και Τρικάλων.

Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου στα αιτήματα των αγροτών. Γιατί να παίρνει επιστροφή ΦΠΑ ο αγρότης;

Εμείς δεν ζητάμε κάτι που χρειάζεται να ξανα-ανακαλυφθεί ούτε να νομοθετηθεί εξ αρχής. Ζητάμε να ισχύσουν οι διατάξεις που ήδη υπήρχαν. Αυτές διευκρίνιζαν ότι οι αγρότες που δεν κρατούσαν βιβλία εσόδων – εξόδων (εφόσον καλλιεργούν, παράγουν και πουλάνε την παραγωγή τους με τιμολόγια), μπορούν να καταθέσουν αυτά στους αρμοδίους φορείς και να αποδείξουν το δικαίωμα επιστροφής ΦΠΑ. Αυτό, οι ειδικοί το λένε «ειδικό καθεστώς». Ζητάμε απλά να ισχύσει ό,τι ίσχυε. Ζητάμε για όσο διάστημα ισχύσει αυτό το καθεστώς να μην μειωθεί το ποσό επιστροφής, να μην αλλάξει ο συντελεστής υπολογισμού. Η δικαιολογία ότι δεν μπορεί να ελέγξουν τα παράνομα τιμολόγια αγροτικών προϊόντων δεν στέκει. Δουλειά τους είναι, να την κάνουν. Επιπλέον να συμπληρώσω ότι ο νόμος έδινε στον αγρότη το δικαίωμα επιλογής. Δηλαδή επέλεγε εάν θα ενταχθεί στο ειδικό καθεστώς ΦΠΑ ή στο κανονικό καθεστώς. Και για να τελειώνει όλη αυτή η φιλολογία, εμείς ζητάμε να μην υπάρχει ΦΠΑ, ούτε στα αγροτικά προϊόντα ούτε στα αγροτικά εφόδια. Ούτε να ζητάμε ΦΠΑ, όταν πουλάμε αγροτικό προϊόν, ούτε να δίνουμε ΦΠΑ, όταν αγοράζουμε τα απαραίτητα αγροτικά εφόδια (σπόρος, λίπασμα, φάρμακο). Οπότε σε αυτή τη περίπτωση δεν θα μιλάμε και για επιστροφή ΦΠΑ. Αρνούμαστε την καθολική επιβολή τήρησης βιβλίων, διότι αυτό σημαίνει μια επιπλέον επιβάρυνση κατ’ ελάχιστον 1000 ευρώ.

Γιατί να παίρνει φθηνότερο πετρέλαιο ο αγρότης;

Για να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Με μειωμένο το κόστος παραγωγής και σε συνδυασμό με μια άλλη πολιτική κόντρα σε αυτή της ΕΕ, ο καταναλωτής θα πάρει φθηνότερο προιόν. Είναι άδικο, είναι ταξικά μεροληπτικό ο εφοπλιστής και ο βιομήχανος να χρησιμοποιεί αφορολόγητο πετρέλαιο, δηλαδή να μην πληρώνει φόρους, ενώ αντίθετα ο μικρομεσαίος αγρότης να πληρώνει.

Θα στο πω απλά με ένα παράδειγμα ο αγροτικός κόσμος παράγει γεωργικά προιόντα ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην παραγωγή αυτού του τζίρου εργάζονται χιλιάδες αγρότες. Είναι σαν να λέμε πολλές μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες. Σε αυτές τις πολλές μεγάλες βιομηχανίες δίνει η δεν δίνει η κυβέρνηση αφορολόγητο πετρέλαιο; Η δική μας «Αγροτική (για παράδειγμα)» βιομηχανία, η οποία και παράγει τρόφιμα και παράγει προϊόντα για εξαγωγές, γιατί να μην πάρει αφορολόγητο πετρέλαιο; «Αυτονών είναι σύκα και γλιστράν’ και τα δικά μας είναι καρύδια και βροντάν’»;

Και, για να αφήσουμε τις παροιμίες, αν δεν μειωθεί το κόστος παραγωγής, να είστε σίγουροι ότι ολοένα θα παράγουμε και λιγότερο διότι δεν θα μπορούμε. Οπότε τι τρόφιμα θα τρώμε – θα τρώτε, τι εξαγωγές θα γίνουν; Πού το πάνε; Θα σου πω, να μην αντέξει ο αγρότης και να αφήσει τη γη του, να έλθουν οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης ή ίσως και πολυεθνικές, με συμβολαιακή γεωργία τύπου Ινδίας.

-Γιατί να υπάρξει ειδική μέριμνα για τα «κόκκινα» δάνεια των αγροτών, αλλά και για νέα δάνεια. Ζητάτε να ξεχωρίσει η οικονομική πολιτική τους αγρότες από τους υπόλοιπους πολίτες;

-Σας έδωσα ένα παράδειγμα κόστους στο βαμβάκι πιο πάνω. Ο αγρότης σπέρνει τον Απρίλιο και όλους τους μήνες που μεσολαβούν έως την συγκομιδή (Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο) πρέπει να έχει χρήματα για να αγοράσει σπόρο, λιπάσματα, φάρμακα, πετρέλαιο, συνεργείο μηχανημάτων, ρεύμα. Μιλάμε μόνο για τη δουλειά, όχι για τα οικογενειακά έξοδα. Για τα 100 στρέμματα πρέπει να έχει 15.000 ευρώ. Ο μικρομεσαίος αγρότης ούτε είχε ούτε έχει περίσσευμα. Για αυτούς τους αγρότες άλλωστε είμαστε εδώ. Αυτοί που έχουν περισσεύματα τα κάνουν μετοχές, ακριβά αυτοκίνητα, διαμερίσματα, κότερα. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη. Ο μικρομεσαίος αγρότης λοιπόν από πού θα τα βρει; Θα τα κλέψει; Όχι! Ζητάμε να δανειστεί άτοκα με βάση την καλλιέργεια του. Αν δεν γίνει αυτό, θα σας πω ξανά ό,τι σας είπα στο πετρέλαιο. Αν δεν υπάρξει χρήμα, για να αγοραστούν τα αναγκαία εφόδια, πολλοί αγρότες δεν θα σπείρουν. Ολοένα θα παράγουμε και λιγότερο διότι δεν θα μπορούμε.

Όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια, το ξέρουμε όλοι. Κοκκίνισαν λόγω κρίσης. Δεν ζητάμε να ξεχωρίσει η οικονομική πολιτική για τους αγρότες. Αλλά, ενώνουμε την φωνή μας με όλο το λαό και λέμε το αυτονόητο. Στοπ σε οποιαδήποτε διαδικασία κατάσχεσης – πλειστηριασμού για συνολική εμπορική άξια ακινήτων έως 300. 000 ευρώ. Το αριθμητικό όριο μπήκε διότι εκεί εκτιμάμε την άξια γης, σπιτιού κλπ ενός φτωχο-μεσαίου αγρότη. Ζητάμε πάγωμα πληρωμής αγροτικών χρεών όσο διαρκεί η κρίση.

Να γνωρίζει κόσμος ότι η ΑΤΕ ληστρικά και εκβιαστικά έχει υποθηκεύσει για κάθε 1 ευρώ δάνειου, μίνιμουμ 10 ευρώ και μάξιμουμ 20 ευρώ αξία ακινήτων. Καταλαβαίνετε τι έχει κάνει; Ενώ όλες οι εμπορικές τράπεζες λειτουργούσαν με ποσοστό 120% αυτή λειτουργούσε με το 20πλάσιο!!!

-Προβλήματα στον αγροτικό τομέα υπήρχαν πάνοτε. Υπάρχουν κάποια νέα στοιχεία λόγω της τριετούς κρίσης; Σε ποια νέα ίσως προβλήματα οδήγησε η εφαρμογή των μνημονίων, της μνημονιακής πολιτικής;

Εμείς το έχουμε ξεκάθαρο. Ο πυρήνας των προβλημάτων είναι ότι, η οποιαδήποτε αγροτική πολιτική που ακολουθείται, όλα τα χρόνια, βασίζεται στην εκάστοτε ΚΑΠ που αποφασίζει η ΕΕ. Οι δυνατότητες της αγροτικής παραγωγής, οι διατροφικές ανάγκες της χώρας και η ποιοτική επιβίωση του αγρότη ουδέποτε λήφθηκαν υπόψη. Ειδικά η τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ, για την εξαετία 2007-2013, απέδειξε ότι είναι ένα διαρκές μνημόνιο πριν από τα επίσημα μνημόνια που όλοι ξέρουμε. Αποτέλεσμα αυτών είναι ότι ξεκληρίστηκαν αγρότες, μειώθηκε η παραγωγή και η αγροτική και η κτηνοτροφική, ξεκληρίστηκαν και ολόκληρες καλλιέργειες. Τρομερό παράδειγμα είναι η κατάργηση καλλιέργειας σακχαρότευτλων προς παραγωγή ζάχαρης μέσω της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Παρόλα αυτά υπήρξαν και τα χειρότερα μετά το 2009. Αυτά τα νέα στοιχεία σε πολλούς τους αρέσει να τα λένε «συμπτώσεις» ή «αναγκαία κακά», άλλα παραείναι πολλά για να είναι συμπτώσεις και ρωτάμε: αναγκαία κακά για ποιους; Από το 2009 έως σήμερα παρατηρούνται γεγονότα που δείχνουν ότι χειροτερεύει το πράγμα.

Μόλις βγήκε η κ. Μπατζελή πρώτη της κουβέντα ήταν ότι πρέπει να φύγει το βαμβάκι.

Πρωτη φορά το 2009 έφτασε το σιτάρι στα 0,10 – 0,12 λεπτά και επιπλέον έμενε και απούλητο στις αποθήκες λόγω εισαγωγών από ανατολικές χώρες. Οι «κυβερνητικές» ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών (ΕΑΣ) τότε τα έπαιρναν με αυτή την τιμή και δεν τους πλήρωναν κιόλας. Άρα ραγδαία πτώση τιμών, μείωση κατανάλωσης, μείωση της απορρόφησης της εγχώριας παραγωγής.

Σε αυτή την τριετία κατέβηκε με μεγαλύτερους ρυθμούς η κάλυψη της εγχώριας κατανάλωσης σε βόιο 15% και χοιρινό κρέας στο 35 % λόγω εισαγωγών. Να ψάξετε και να δείτε ότι τα έτη 2000 – 2002 η κάλυψη αντίστοιχα ήταν 60 και 65% αντίστοιχα.

Μείωσαν την σύνταξη του αγρότη των 400 ευρώ. Κατάργησαν 13^ο και 14^ο μισθό.

Η αλλαγή του νόμου περί ΕΛΓΑ κατάφερε το απλό: Καμία αποζημίωση κατεστραμμένης παραγωγής εδώ και τρία χρόνια. Πριν από το 2009 ανώτερο και κατώτατο όριο κατ έτος ήταν τα 450-650 εκατομμύρια σε αποζημιώσεις.

Επιπλέον επιβάλλανε ένα εντελώς αυθαίρετο, ληστρικό και αντιεπιστημονικό τρόπο πληρωμής των ασφάλιστρων παραγωγής από πλευράς μας. Έχει μόνο εισπρακτικό σκοπό. Εκδώσανε κάποια νούμερα ανά καλλιέργεια και -βάσει της δήλωσης που κάνουμε τον Μάιο κάθε έτους- προπληρώνουμε, άσχετα με την παραγωγή που θα έχουμε. Όχι μόνο αντιεπιστημονικός, αλλά και εκβιαστικός τροπος. Διότι εάν δεν το αποδεχτείς, δεν θα είσαι δικαιούχος των επιδοτήσεων. Δηλαδή ασφαλιζόμαστε, πληρώνουμε στο ακέραιο το κόστος ασφάλισης και, όταν η παραγωγή μας καταστρέφεται -όπως φέτος και τα προηγούμενα χρόνια (από το πράσινο σκουλήκι)- δεν αποζημιωνόμαστε. Πάρε για παράδειγμα ένα εισαγωγέα που παρήγγειλε εμπόρευμα από μακριά και το ασφάλισε η ασφαλιστική, αλλά το πλοίο βούλιαξε. Θα αποζημιωθεί ναι η όχι; Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει από σήμερα δημόσιος ασφαλιστικός φορέας, ο όποιος να καταβάλλει το 100% της αποζημίωσης που δικαιούσαι λόγω απώλειας παραγωγής, από οποιαδήποτε αιτία ανωτέρας βίας. Το άμεσο αίτημα είναι η επαναφορά του αρχικού τρόπου πληρωμής του ΕΛΓΑ, με βάση την πωλούμενη παραγωγή. Ισχυρίζονται ότι με τον παλιό τρόπο δεν μπορούσαν να το ελέγξουν. Δουλειά τους είναι, ας το κάνουν.

Ο πυρήνας των προβλημάτων που ανέφερα είναι η ΕΕ που θέλει μείωση της παραγωγικής δύναμης της χώρας, ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Ο πυρήνας της ελπίδας μας, του αγώνα μας, των αιτημάτων μας είναι μια άλλη προοπτική έξω από την ΕΕ.

-Υπήρξαν ανακοινώσεις του ΥΠΑΑΤ και πακέτα για τους αγρότες, την ίδια στιγμή που δεν ανακοινώνονται πακέτα για καμία μερίδα του πληθυσμού. Τι κάλυψαν από τα αιτήματα; Τι δεν κάλυψαν;

Τίποτε δεν κάλυψαν. Τίποτε καινούριο δεν είπαν. Το κάνουν να φαίνεται καινούριο, έξτρα, κλπ επικοινωνιακά. Όλα αυτά που είπαν είναι αυτά που ήδη υπάρχουν και μάλιστα μειωμένα.

-Από όλες τις γραμμές πληροφόρησης σήμερα διαπιστώνουμε ότι μέρα με τη μέρα εξογκώνεται το διατροφικό πρόβλημα της χώρας μας. Φωτογραφίζεται λοιπόν μια τρομερή αντίθεση: «ο κόσμος πεινάει», ενώ «ο αγρότης δεν μπορεί να σταθεί στην γη του». Εννοώ το αυξημένο κόστος παραγωγής, τις χαμηλές τιμές αγροτικού προϊόντος στη συγκομιδή. Όταν λέω ο κόσμος πεινάει αρκεί να δούμε το τι γίνεται με τις διανομές κηπευτικών, αλλά και ταυτόχρονα τις υψηλές τιμές αγροτικών προϊόντων στη λιανική πώληση. Βέβαια γνωρίζουμε ότι το προϊόν ιδιαίτερα αυτό που μεταποιείται φορτώνεται με επιπλέον κόστη (πχ μεταφοράς, μεταποίησης, τυποποίησης κλπ). Βλέπουμε όμως να επιβαρύνεται και αυτό που δεν μεταποιείται. Τελικά τι μπορεί να γίνει με τις τιμές και το διατροφικό αυτό θέμα;

-Θεωρούμε αδιανόητο σε μια γη και σε μια εποχή που μπορούμε να παράγουμε σχεδόν τα πάντα, να υπάρχει κόσμος που πεινάει. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι χρειάζεται μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας. Η αγροτική παραγωγή της χώρας μας μπορεί να θρέψει άνετα το πληθυσμό της και να εξασφαλίσει αξιοπρεπές ποιοτικό βιοτικό επίπεδο στους αγρότες που την καλλιεργούν. Οι τιμές στο τελικό καταναλωτή ανεβαίνουν λόγω των πολλών χεριών που αλλάζει το εμπόρευμα, λόγω των ανεξέλεγκτων εισαγωγών κλπ. Είναι ακραία η απόσταση. Πουλήσαμε φέτος στάρι και το ψωμί καταλήγει στο τελικό καταναλωτή να 10πλασιάζεται. Τι άλλο εκτός από τον καπιταλισμό προκαλεί αυτό το φαινόμενο;

Πρέπει όλοι να δούμε με ανοιχτά τα μάτια μας και όχι όπως θέλουν να μας κάνουν να τα βλέπουμε. Και ανοιχτά τα μάτια σημαίνει ότι ίσως και να μην διορθώνεται αυτό το καθεστώς. Ανοιχτά τα μάτια σημαίνει να ανατραπεί αυτό το καθεστώς. Ανοιχτά τα μάτια σημαίνει άλλη οργάνωση της κοινωνίας, όπου η κοινωνικοποίηση της μεγάλης γης, με ένα κεντρικό σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής και καθετοποίησή της θα είναι η λύση στην σημερινή βαρβαρότητα. Ο σχεδιασμός είναι απλός: τι μας λείπει, τι μπορούμε να παράγουμε, πώς θα το παράγουμε, ποιος θα το παράγει, ποιος θα το πουλήσει.

Η κοινωνικοποίηση της μεγάλης γης είναι μια ιδέα ανοιχτή για εμπλουτισμό άλλα μπορώ να σου δώσω ένα παράδειγμα από εμπειρίες που έχω υπόψη μου. Παραγωγικοί συνεταιρισμοί 2-3 χωριών η και ενός Δήμου ολόκληρου, όπου, με ένα συγκεκριμένο καταστατικό – συμφωνία, θα συνενώσουν οι αγρότες την ατομική τους εδαφική ιδιοκτησία, θα αξιοποιήσουν από κοινού και με ανάλογο σχεδιασμό τον μηχανολογικό τους εξοπλισμό, έτσι ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Η διανομή των κερδών μπορεί να γίνεται 30% στους ιδιοκτήτες γης και 70% στους πραγματικούς εργάτες αυτής της γης, με στόχο να πάει 100% στον εργάτη αυτής της γης. Αυτοί οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί, λόγω του όγκου αλλά και της διαφορετικής προοπτικής, θα είναι σε θέση να μεταποιούν το προϊόν, να το τυποποιούν, να το πουλάνε, μέσα από πιο σύντομα και οικονομικά κανάλια, στον τελικό καταναλωτή. Άρα φθηνότερο προϊόν στο τελικό καταναλωτή.

Το σημαντικό είναι ότι αυτοί για να ανθίσουν πραγματικά χρειάζονται λαϊκή εξουσία, με κέντρο αναφοράς τον άνθρωπο και την αξιοπρεπή διαβίωσή του, εντελώς αντίθετα με τη σημερινή βάρβαρη ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος, ακόμα και όταν πεινάνε παιδιά.

-Η αγροτική πολιτική της χώρας καθορίζεται με βάση την κοινή αγροτική πολιτική της ΕΕ. Στη διάρκεια των ετών ένταξης μας δόθηκαν χρήματα στους αγρότες, άρα θα έλεγε κάνεις είναι κερδισμένοι. Όμως ταυτόχρονα επιβλήθηκαν διάφορες ποσοστώσεις έως και «απαγορεύσεις» καλλιεργειών, πχ ζάχαρη, καπνός, γάλα. Είστε κάλος γνώστης του αγροτικού θέματος για αυτό και σας ρωτώ τρία πράγματα:

Οι αγρότες κέρδισαν η έχασαν;

-Έχασαν κατηγορηματικά. Έχασε και η χώρα μας σε παραγωγική δύναμη και αυτάρκεια σε διάφορα προϊόντα. Εισαγωγές 4 δις επιπλέον. Ειδικά η τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ για την εξαετία 2007-2013 απέδειξε ολοκάθαρα ότι στόχος ήταν η μείωση του παραγωγικού δυναμικού. Αποφάσισαν ότι οι επιδοτήσεις θα δίνονται στους κατόχους γης και όχι στους καλλιεργητές. Σε πολλούς αγρότες φάνηκε σαν ευκαιρία. Δεν θα καλλιεργώ, δεν θα ξοδεύω θα παίρνω και την επιδότηση. Το αποτέλεσμα: μείωση της παραγωγής – μείωση εισοδήματος. Νομίσατε ότι οι πονηροί Έλληνες ξεγέλασαν τους Ευρωπαίους; Οχι! Έρχεται η νέα ΚΑΠ 2014-2020. Το ποιο σημαντικό είναι ότι η κατεύθυνση της ΚΑΠ είναι η συγκέντρωση της γης σε λιγότερα χέρια σε μεγάλους ομίλους, οι οποίοι θα έχουν και τη δυνατότητα καθετοποίησης, διότι έχουν περίσσευμα χρήματος να διαθέσουν. Τον αγρότη τον θέλουν σαν ένα απλό εργάτη γης.

-Υπάρχει δυνατότητα να συνενώσουν τις δυνάμεις τους αγρότες, επιστημονικό δυναμικό, ΥΠΑΑΤ, κυβέρνηση και να γίνει ένας νέος σχεδιασμός της αγροτικής παραγωγής;

-Όχι. Νέος σχεδιασμός μπορεί να γίνει αφού αποδεσμευθούμε από την ΕΕ. Δεν θα γίνει ποτέ ανασυγκρότηση εντός της ΕΕ και χωρίς λαϊκή εξουσία. Άντε και να βρεθούμε όλοι γύρω από ένα τραπέζι. Θα αλλάξουν τους στόχους τους να μειωθεί ο αγροτικός πληθυσμός στο 3-6%; Θα αλλάξει ο στόχος τους να μαζευτεί η γη και η αγροτική παράγωγη σε λίγους ομίλους που θα τους λυμαίνονται ακόμα και αν πεινούν παιδιά; Κοροϊδευόμαστε; Θα γίνει άλλος σχεδιασμός, ενώ θα έχουν την εξουσία τα μονοπώλια; Η εργατική τάξη μπροστά με τους αγρότες και το λαό πρέπει να πάρει την εξουσία, την οικονομική πρωτίστως εξουσία. Αλλιώς, διαχείριση στη βαρβαρότητα δεν γίνεται.

-Τότε ποιος ο λόγος να υπάρχει αγροτικό κίνημα με επιμέρους στόχους αφού είμαστε εντός της ΕΕ;

-Πρώτον Άμυνα και Επίθεση εναλλάξ. Δεν θα κάτσουμε με το κεφάλι σκυμμένο «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Θα απαιτούμε χωρίς σταματημό το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση. Θα απαιτούμε το δικαίωμα μας να παράγουμε. Θα απαιτούμε η χώρα να έχει υπαρκτή παραγωγική δύναμη. Δεύτερον συγκέντρωση δυνάμεων έτσι ώστε μέσα από αυτό το κίνημα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για άλλη λύση για ανατροπή για λαϊκή εξουσία.

–Περιγράψτε μας την μορφή οργάνωσης που ακολουθείτε σήμερα.

-Πυρήνας είναι ο Αγροτικός Σύλλογος (ΑΣ) κάθε χωριού. Οι ΑΣ του κάθε Νομού συγκροτούν την Ενωτική Ομοσπονδία του κάθε νομού. Το μπλόκο της Νικαίας εδώ στη Λάρισα είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα και η δράση του έχει μια αντανάκλαση παντού. Αποτελεί κοινή απόφαση δράσης των Ενωτικών Ομοσπονδιών των νομών Καρδίτσας, Λαρίσης και Τρικάλων. Έγινε πανελλαδική συνδιάσκεψη. Το τι γίνεται σε κάθε μπλόκο το αποφασίζουν αυτοί που είναι στο μπλόκο και όχι από μακριά με μεγάλες κουβέντες. Το αποφασίζουν οι αγρότες που είναι εδώ με τα τρακτέρ τους.