- 4 Φεβρουαρίου, 2013
Γιώργου Τσιντσίνη: Μόλις 20 ετών!
Με εντυπωσίασε ο πηχυαίος πρωτοσέλιδος τίτλος στα «Νέα» της Δευτέρας, σχετικός με τις συλλήψεις των τρομοκρατών του Βελβενδού: «Είναι μόλις 20 ετών!».
Βλέποντας στη φωτογραφία το τραυματισμένο πρόσωπο του Νικου Ρωμανού, έτσι όπως οδηγείται στον Εισαγγελέα δεμένος πισθάγκωνα, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν: «Δηλαδή, όταν έπιασαν τους μισούς από τους τρομοκράτες και η Αστυνομία αναζητούσε τους συνεργούς του, τι περίμενα να κάνουν οι Αστυνομικοί; Να καλέσει ο Διοικητής στο γραφείο του τον Ρωμανό, έναν αναρχικό, έναν τρομοκράτη (που κρατάει το στόμα του κλειδωμένο, δεν αναγνωρίζει καμιά εξουσία του Ελληνικού κράτους επάνω του και δηλώνει αιχμάλωτος πολέμου κτλ.), να του παραγγείλει καφεδάκι, να του προσφέρει τσιγάρο και να του πει, πιες τον, λεβέντη μου, με την ησυχία σου και μετά -σαν καλό παιδάκι- άρχισε να μου λες τα ονόματα των συνεργών σου;”
Η δεύτερη σκέψη που έκανα ήταν πιο απλή (ίσως γι αυτό την ένοιωσα σαν γροθιά στο στομάχι): «Αν ήταν ο γιος μου στη θέση του Ρωμανού και τον έβλεπα έτσι μακελεμένο, τι θα έλεγα;»
Τότε κατάλαβα, ότι ακόμη κι όταν η αναρχία δεν αναγνωρίζει όρια, νόρμες και κανόνες, ένα κράτος δικαίου πρέπει να τους έχει και να τους εφαρμόζει.