Στα πεταχτά – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 27/1/2013

Αργούν ακόμη οι Αποκριές, για να το ρίξουμε λιγάκι έξω, αλλά όλο και κάποια χορευτική συνεστίαση ξεπετάγεται που και που… Έστω κι αν οι ψύχραιμοι κι οι αισιόδοξοι (που επιμένουν να ψιλο-γλεντάνε) ολοένα και λιγοστεύουν.

«Γιοκ» στις ανισόποσες δόσεις, για την εξόφληση χρεών στο Δημόσιο, λέει το αρμόδιο Υπουργείο, διότι δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο η μαμά Τρόικα. Και πώς θα ξοφλήσουμε, καλέ μαμά; Πού να τα βρούμε τα όβολα; (Εγώ πάντως, όποτε έχω, θα δίνω ό,τι περισσεύει. Κι ελπίζω να ξοφλήσω πριν με πάνε στα …θυμαράκια.)

Παραπέμπονται τελικά στην τακτική Δικαιοσύνη, με απόφαση της επιτροπής ελέγχου «πόθεν έσχες» της Βουλής, ο πρώην υπουργός Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου και ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας. Η «κατηγορία» αφορά ελλιπείς δηλώσεις πόθεν έσχες. Πόθεν έσχες ή πόθεν αίσχος;

Βόλτα στη Ρώμη πήγε τις προάλλες ο Δήμαρχος… Η ψήφιση του προϋπολογισμού αναβλήθηκε και, όσο περνάει ο καιρός, το πήγαινε – έλα των προμηθευτών στο Δήμο θυμίζει λίγο …Κολοσσαίο.

Τώρα, για τον ακριβή ρόλο των απλήρωτων προμηθευτών, θα σας γελάσω… Λιοντάρια στο κλουβί είναι ή χριστιανοί οσιομάρτυρες; (Άβε, Καίσαρ… Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν).

Πότε επιτέλους θα μάθουμε τι ακριβώς και πώς έγινε, στο μεγάλο …πάρτι της Σούρπης;

«Αν κατάλαβα καλά, ο εξαπλασιασμός του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης έγινε για την εξάλειψη εκείνων που ΔΕΝ κάνουν λαθρεμπόριο!» (Από τον «Νεόκοπο» των «Νέων»).

Τρομοκρατία είναι να σε κοιτάει το παιδί σου στα μάτια και να λέει «πεινάω».

Συνταγή ευτυχίας για έναν καλύτερο κόσμο: 6 κουταλιές της σούπας αισιοδοξία, 5 κουταλάκια του γλυκού ακατέργαστη αγάπη, 2 κιλά ελπίδα ψιλοκομμένη σε κύβους, 2 λίτρα αλήθεια από κρυστάλλινο νερό, 5 κλωναράκια ειρήνης δεμένα με κορδέλα τρυφερότητας, 2 φρέσκα ματσάκια καλοσύνης, 30 σταγόνες ανθρωπιάς, 4 μεζούρες αγκαλιές, 2-3 μεζούρες ενθουσιασμού, 5 γερές δόσεις φαντασίας και, τέλος, όσο χιούμορ σηκώνει. Προσφέρουμε απλόχερα σε όλους…

Αν το ρουφιανλίκι ήταν αναγνωρισμένο επάγγελμα, τότε κάποιοι φίλοι θα είχαν διευθυντικές θέσεις.

-Αντρούλη μου, πάω στο σούπερ μάρκετ. Τι θέλεις να σου φέρω;

-Ρέστα…

Μη σβήνεις το φως. Το σκοτάδι σβήσε..

Η «ψυχή» της παρέας συνήθως είναι η πιο πληγωμένη. Τα πιο όμορφα χαμόγελα, κρύβουν τα πιο βαθιά μυστικά. Οι πιο καλές καρδιές έχουν ζήσει το μεγαλύτερο πόνο.

Κάποτε οι κοπέλες μαγείρευαν σαν τις μαμάδες τους. Τώρα πίνουν σαν τους μπαμπάδες τους.

Τι δώρο πήρε μια ξανθιά, στη γιαγιά της που έχει αλτσχάιμερ;

Μια κάρτα μνήμης.

-Γιατρέ έχω πρόβλημα στην όραση.

-Σας πιστεύω, κύριέ μου, εδώ είναι κρεοπωλείο.

Ένας άντρας δεν αισθάνεται καλά, πάει στο γιατρό για τσεκ απ. Έρχεται ο γιατρός με τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

-Δυστυχώς έχω πολύ κακά νέα. Είσαι βαριά άρρωστος! Σου μένει ελάχιστος χρόνος ζωής!

-Γιατρέ μου, πόσος χρόνος μου μένει;

-Δέκα.

– Δέκα, τι; Μήνες; Βδομάδες; Τι;

– Εννιά, οχτώ, επτά…

Στο οδοντιατρείο, η ασθενής:

-Δεν αντέχω τους οδοντογιατρούς… Προτιμώ να κάνω ένα παιδί, παρά να βγάλω ένα δόντι.

-Αποφασίστε, κυρία μου… Πρέπει να κανονίσω το ύψος της καρέκλας.

Αγόρι: Είσαι σαν τον ήλιο…

Κορίτσι: Αχού… Αλήθεια; Δηλαδή;

Αγόρι: Δεν βλέπεσαι…

-Μαμά, μαμά, θα παίξω σε αμερικάνικη ταινία.

-Αλήθεια, κοριτσάκι μου; Μα, εσύ δε μιλάς Αγγλικά.

-Καλέ, το μόνο που θα λέω είναι «ααααχχχχ, ααααχχχχ…»