Έμμετρη ανασκόπηση του 2012 από το “Δελτίο Θυέλλης”

Πάει ο παλιός ο χρόνος,

ας γιορτάσουμε, παιδιά…

Ήρθ’ ο νέος με τους φόρους

και λιγότερο παρά.

Σε μια εφημερίδα σαν τη δική μας, που δεν δημοσιεύει ποίηση (για να μη μπλέξουμε με τη συνήθεια των περισσοτέρων Ελλήνων να γράφουν στίχους και να νομίζουν κιόλας ότι είναι και μεγάλοι ποιητές), κατ’ εξαίρεση ο εκδότης μας, Τσιντσίνης Γιώργος, γράφει κάθε βδομάδα ένα τετράστιχο στην προσωπική του παραπολιτική σελίδα.

Εκδότης είναι, από λογοτέχνης ξεκίνησε νεαρός, αυτός πληρώνει το «μάρμαρο», τα χρέη και τραβάει της ψυχής του τον τάραχο, τον αφήσαμε κι εμείς να αποτυπώνει έμμετρα και σκωπτικά την επικαιρότητα.

Αν έχει την υπομονή ο αναγνώστης να  διαβάσει αυτά τα τετράστιχα συγκεντρωμένα και σε χρονολογική σειρά, νομίζουμε ότι έχει μια καλή εικόνα για το τι διαδραματίστηκε το 2012 στη χώρα μας και τι υπέστη ο λαός μας.

Καλή ανάγνωση…

 

Πέρασαν ήδη οι γιορτές

και δεν γελάσαν χείλη.

Μείναμε ρέστοι αρκετοί

χωρίς …Άγιο Βασίλη.

 

Όσα γουστάρει η τρόικα

γίνονται δεδομένα.

Κεφάλια, χέρια και βρακιά

είναι κατεβασμένα.

 

Το μέλλον με το «κούρεμα»

σερβίρουν για λαμπρό.

Και κρύβουνε το καταπώς

ξυρίζουν το …γαμπρό.

 

Σαράντα τόσες βάφτισαν

τη μη χρεοκοπία.

Ωστόσο η διάσωση

παρέμεινε ουτοπία.

 

Με ψύχος, χιόνι, παγωνιά,

και βίτσα μέσ’ τη λούτσα.

Και από πάνω η τρόικα

με τα στενά παπούτσα.

 

Όλοι το περιμέναμε

ότι θα μας πουλήσουν.

Τώρα αδίστακτα ζητούν

να μας εξαφανίσουν.

 

Αν τόσους διαγράψατε

εύκολα, αρχηγοί μου,

χέστε τον και τον Σόιμπλε,

να ‘χετε την ευχή μου.

 

Άρχισαν να αφυπνίζονται

τώρα κι οι Ευρωπαίοι.

Και βλέπουνε το άδικο

στου Έλληνα τα χρέη.

 

Πώς ήδη πάμε για εκλογές

δεν το πολυ-πιστεύουμε.

Μας «καίει» που από καιρό

πεινάμε και …νηστεύουμε.

 

Το έριξε το χρέος μας,

«κούρεμα», πι – σι – άι.

Μα κάθε μέρα η ζωή

φτωχαίνει και πονάει.

 

Το πέτυχαν το «κούρεμα»

και τώρα αρχίζουν πάλι

να κάνουν τους μπαρμπέρηδες

στου κόσμου το κεφάλι.

 

Αυτό το λόγο θα σας πω,

δεν έχω άλλο κανένα:

Να ζούμε έστω και φτωχοί

ως το «εικοσιένα».

 

Δεν είχαν παρατράγουδα

του Αλμυρού οι επέτειοι.

Ίσως γιατί κρυφτήκανε

εκείνοι που ‘ν’ υπαίτιοι.

 

Πολλοί τον παζαρεύουνε

φέτος τον οβελία.

Τα πράγματα στριμόκωλα

και δεν υπάρχει …μία.

 

Πονετικά σουβλίζουμε

τον οβελία, εν τέλει.

Γιατί κι αυτόν, όπως κι εμάς,

κρεμάσαν στο τσιγκέλι.

 

Για δες καιρό που διάλεξε

η κάλπη να τους «θάψει».

Με τα σαράντα κόμματα,

όλοι την έχουν …βάψει.

 

Παρήγορο που νέοι ζητούν

μια ψήφο για ανανέωση.

Κι αν όντως τους ψηφίσουμε,

θα μοιάζει μ’ εξιλέωση.

 

Στις κάλπες πάει ο Έλληνας

για μια καινούργια Ελλάδα.

Για όσους τον ξευτέλισαν,

έχει ουρά η …αχλάδα.

 

Πρώην μεγάλα κόμματα

γινήκανε συντρίμμια.

Πάθανε νίλες φοβερές

και πήραν τα …κιλίμια.

 

Του Τσίπρα ο ηγεμονισμός,

το ύφος του Καμμένου,

καίνε τη γούνα του Ρωμιού,

του κάθε πικραμένου.

 

Βογκάει ο κωλοτούμπας μας

από τη στεναχώρια.

Όλοι οι «τσιγγάνοι» αγκαλιά

και ο ψωριάρης χώρια.

 

Το καλοκαίρι με βροχές

κι οι νύχτες με φεγγάρι.

Ο Έλλην υποζύγιο

και η Λαγκάρντ γομάρι.

 

Όλοι οι ξένοι που απειλούν,

κι άγρια εκβιάζουν,

μ’ όλα τους τα ευρώπουλα

ένα Ρωμιό δεν βγάζουν.

 

Στους ώμους με την ψήφο σου

σηκώνεις την Πατρίδα.

Και μη μου πεις απ’ αύριο

«δεν ήξερα, δεν είδα».

 

Προέκυψε …Κυβέρνηση!

Εμπρός βήμα ταχύ,

να την προϋπαντήσουμε,

παιδιά, στη …φυλακή.

 

Μάταια ψάχνει λίγο φως

ο κάθε κακομοίρης.

Ακόμη κι η Κυβέρνηση

κατάντησε …κλινήρης.

 

Όχι, που θα γλιτώναμε

την τρόικα και πάλι…

Οι εκλογές τελείωσαν

και μέσα το …κεφάλι.

 

Στη στράτα του Ελληνισμού

κάθε στροφή κι αγκάθι.

Θέλουν να πιούν το αίμα μας,

για δανεικά και λάθη.

 

«Μπρατσάκια» και σωσίβια

δίνουν στους υπουργούς,

μήπως και περισώσουνε

κάποιους λογαριασμούς.

 

Ασφυκτιούν οι Έλληνες

που ζούνε χρόνια βόγκου.

Νιώθουν πως τους απέμεινε

μόνο χορός …Ζαλόγγου.

 

Ο Αύγουστος της Παναγιάς,

των δύο πανσελήνων

και της Ολυμπιάδας φως,

τα «πλούτη» των Ελλήνων.

 

Η τρόικα δεν άφησε

πέτρα πάνω στην πέτρα.

Για χρέος και για δανεικά,

μέτρα και πάλι μέτρα.

 

Τι κι αν τη ντόπια αγορά

ο χάρος έχει πάρει;

Εμείς πανηγυρίζουμε

γιατί ‘ρθε το …παζάρι.

 

Είμαστε ωραίοι,

κακομοιραίοι.

Έχουμε χρέη.

Είμαστ’ …Υδραίοι.

 

Κλαίν’ από τζίρους κι έσοδα

φέτος οι παζαριώτες.

Μόνο στα σουβλατζίδικα

την πέσαν’ οι Αλμυριώτες.

 

Πληθαίνουν τα προβλήματα

αρχή του Φθινοπώρου.

Μέτρα, σχολεία, θέρμανση,

στις πλάτες κάθε απόρου.

 

Πληθαίνουν τα προβλήματα

και τι να πρωτοπείς;

Μέσ’ το χειμώνα ο Έλληνας

θα μείνει …ασκεπής.

 

Παίζουνε την κολοκυθιά

μ’ αυτά τα νέα μέτρα.

Και δεν θ’ αφήσουν τελικά

πέτρα πάνω στην πέτρα.

 

Πριν φτάσουμε στη θέρμανση

μας… ‘κάψαν τα κρεμμύδια.

Και δεν θα μείνουν άκαυτα

ούτε τα …πριονίδια.

 

Βία δεξιά κι αριστερή

κρυμμένη σε κουκούλα.

Κι όλοι οι «λύκοι» χαίρονται

μέσ’ την αναμπουμπούλα.

 

Προσμέναμε το πώς και πώς

τη βίζιτα της Άγκελα.

Να μας στηρίξει ανελλιπώς,

με τα μυαλά στα κάγκελα.

 

Αυτήν την επιμήκυνση,

πριν στέρξουν να τη δώσουν,

τη δείχνουν με τα μπροστινά

πίσω μας να τη …χώσουν.

 

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν

σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά.

Και μετά τα λαμόγια θρονιάσαν

και τα έκαναν όλα …σκατά.

 

Λέγε, λέγε το κοπέλι,

μήπως ψήσει τον Κουβέλη,

μη και κάνει τη …γαργάρα

και λυτρώσει τον Στουρνάρα.

 

Τα ‘κανε η ΔΗΜΑΡ – ρημάδ’

και το ΠΑΣΟΚ σαν ..ρόιδο.

Μα, είτε έτσι – είτ’ αλλιώς,

πληρώνει το κορόιδο.

 

Για να μας σώσουν μπήκανε

ξένοι σε κυκεώνα.

Και σαν γαϊδούρια μάλωναν

σε ξένο αχυρώνα.

 

Ιδού, λοιπόν, μας δάνεισαν

και γίναμε ωραίοι.

Κι έμειναν με τα κόλλυβα

Καμμένοι και Τσιπραίοι.

 

Το διαλύουν το ΠΑΣΟΚ,

έγινε φύρδην – μίγδην.

Κι ο δύστυχος Ευάγγελος

θυμίζει ολίγον …Ζίγδην.

 

Η δόση εκταμιεύεται

-εμπρός βήμα ταχύ-

Γιατί πολύ μας ζόρισαν

και μείναμε ταπί.

 

Σαν «μαύρα» τα Χριστούγεννα

πολλές φορές τα είδα.

Μα, ουδέποτε μου έλειψε

η πίστη κι η ελπίδα.

 

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

και κάνει κρύο, παγωνιά.

Κάψαμε, κάθε πουρνάρα,

για το πείσμα του Στουρνάρα.