ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 2/12/2012

Τρέχουμε…

Μέχρι τα χαράματα της περασμένης Τρίτης, για τη «διόρθωση» του Ελληνικού χρέους, η «μπάλα» ήταν στα πόδια του Eurogroup και του ΔΝΤ.

Πίσω από την «κόντρα» των δυο τους ήταν οφθαλμοφανές ότι αντιπαρατέθηκαν η Γερμανία και η Αμερική και -μετά από 12ωρη συνεδρίαση- κατέληξαν σε μια συμβιβαστική συμφωνία, που δίνει πολλές ανάσες στην εθνική μας οικονομία, να υπηρετήσει την αποπληρωμή του χρέους, αλλά και να προκαλέσει ρευστότητα στην αγορά, νέες επενδύσεις, χρόνο να υλοποιήσει αποκρατικοποιήσεις, διαρθρωτικές αλλαγές και ανάπτυξη.

Με αυτή τη συμφωνία έγινε κάτι παραπάνω από σαφές και ευδιάκριτο, ότι οι δανειστές μας δίνουν τα …ρέστα τους και αναμένουν πλέον η Ελλάδα να τιμήσει τις δεσμεύσεις της και να οργανώσει τάχιστα μια πορεία ανάκαμψης, μια πορεία προς τα εμπρός.

Από την Τρίτη το πρωί λοιπόν, η μπάλα μεταφέρθηκε στα Ελληνικά γήπεδα…

Η διάσωση της χώρας είναι πλέον στα δικά μας χέρια και θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι κάτι τέτοιο είναι θέμα μόνο Κυβέρνησης, της τωρινής ή μιας μελλοντικής.

Όλοι και ο καθένας ξεχωριστά πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να παλέψουμε μεθοδικά και συνειδητά πάνω στον κοινό στόχο, με συνέπεια και επιμονή, φαντασία και έμπνευση.

Το μάθημα που πήραμε με την οικονομική κρίση και τη υπερχρέωση ήταν σκληρό και οι «ατσαλιές» των Ευρωπαίων εταίρων μας το έκαναν ακόμη σκληρότερο.

Πρέπει να πορευτούμε στο εξής χωρίς σπατάλες και πελατειακές κομματικές εκχωρήσεις, τσακίζοντας τα προνόμια των ευνοημένων, δουλεύοντας και βάζοντας πλάτη, για ένα νέο κράτος δικαίου, ισονομίας και ισοπολιτείας, που θα βάλει νέα θεμέλια στη σύγχρονη Ελλάδα, την οποία οραματιζόμαστε και απαιτούν οι καιροί.

Μπορούμε να σβήσουμε το χαμένο καιρό, της παλινωδίας και των αμφισβητήσεων, ένα πελώριο και διαχρονικό λάθος, πολιτικό και οικονομικό, ένα μετέωρο και «δανεικό» τρόπο ζωής, που μας έφερε μέχρι το χείλος του γκρεμού.

Τώρα πια είναι δυνατό, κατορθωτό, το «χάσμα που άνοιξε ο σεισμός, να το γεμίσουμε άνθη».

Και είναι σίγουρο ότι μπορούμε… Αρκεί να θέλουμε…

Στεγνοί

Τα καλά νέα από τις Βρυξέλλες έρχονται σε μια πολύ δύσκολη ώρα για τους Έλληνες και την Ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που έχει ξεπεράσει από καιρό τα όρια και τις τελευταίες αντοχές της και -πέρα από τις υπερβολές της εθιμικής μας κλάψας- ετοιμάζεται να μπει στην περίοδο των Χριστουγέννων, «στεγνή» από χρήμα και προοπτικές, με την ψυχολογία των περισσότερων συμπατριωτών μας κουρέλι και τα κουράγια τους πια στο έσχιστο σημείο.

Ο καιρός είναι ακόμη …φιλέλληνας, αλλά ο χειμώνας είναι μπροστά μας και ο «γρίφος» της οικιακής θέρμανσης άλυτος για πολλά νοικοκυριά.

Δεν υπάρχει μέρα, που να μην φτάσουν στο γραφείο μου τα κακά μαντάτα, για μια ακόμη τοπική επιχείρηση που κλείνει, έναν επαγγελματία που μένει στο δρόμο χωρίς δουλειά, εργατοτεχνίτες που συμπληρώνουν και μακραίνουν τις λίστες της ανεργίας του Ο.Α.Ε.Δ. Πολλά πορτοφόλια «ζεσταίνονται» μόνο από λίγα κέρματα, αν δεν είναι και τελείως άδεια. Αρκετοί φαμελίτες μεταλλάσσονται εξ ανάγκης σε …αλχημιστές της οικιακής οικονομίας και δεν ξέρουν πια τι να περικόψουν, από τα ελάχιστα προσωπικά τους έξοδα μέχρι το σχολικό χαρτζιλίκι των παιδιών τους. Κάποιοι προσφεύγουν συχνά στην «Αλληλεγγύη» ή στην τοπική Εκκλησία, για βοήθεια σε τρόφιμα, φάρμακα και ρούχα.

Όταν περνάω πια από την οδό Ερμού, σφίγγεται η καρδιά μου από το θέαμα των κλειστών κι ανοίκιαστων καταστημάτων. Ο πιο εμπορικός δρόμος της πόλης (έως πρόσφατα) μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο κι οι λιγοστοί διαβάτες που τον διασχίζουν, βαδίζουν γρήγορα και αδιάφορα, αφού δεν υπάρχει κάτι για να προκαλέσει την προσοχή τους και τις καταναλωτικές τους συνήθειες.

Μετά τα καλά νέα των Βρυξελλών, μας υπόσχονται ότι η ανάκαμψη θ’ αρχίσει να γίνεται ορατή από το δεύτερο εξάμηνο του 2013 ή -κατ’ άλλους- από το 2014. Ακόμη κι αν αυτές οι υποσχέσεις δεν ερμηνεύονται σαν ένα ακόμη ψέμα των πολιτικών, η πρώτη εύλογη και μελαγχολική σκέψη που κάνει κανείς -για τον εαυτό του και τους γύρω του- είναι: θ’ αντέξουμε, άραγε, ίσαμε τότε;

Το ΠΡΕΠΕΙ ν’ αντέξουμε, ως απάντηση, είναι ευχολόγιο για να παίρνουμε κουράγιο. Ο φόβος ότι «η εγχείρηση μπορεί να πετύχει, αλλά ο ασθενής εν τω μεταξύ να αποβιώσει», υπαρκτός.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πληρώνουν βαριά τα λύτρα του χρέους και τα συλλογικά λάθη που προηγήθηκαν και προκάλεσαν -τελικά- αυτόν τον ορυμαγδό.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να μας δώσει λίγη δύναμη ακόμη…

Υποσιτισμός

Τα στοιχεία 2.000 μαθητών στην Αθήνα που υποσιτίζονται καθημερινά, εξαιτίας των ακραίων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους, παραδόθηκαν από το υπουργείο Παιδείας στην Αρχιεπισκοπή. Η Αρχιεπισκοπή θα βοηθήσει τις οικογένειες των μαθητών αυτών, με τρόφιμα και ρούχα.

Ο κ. Ιερώνυμος τόνισε πως η Αρχιεπισκοπή θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για το καθένα από αυτά τα παιδιά που αναφέρονται στις λίστες του υπουργείου, «κάνοντάς τα δικά της παιδιά». Ζήτησε, δε, από τους κληρικούς «να είναι στρατιώτες τούτη την ώρα της κρίσης».

Εδώ, στην περιοχή μας, το παλεύουμε λίγο ευκολότερα… Η «Αλληλεγγύη» εθελοντών, η τοπική Εκκλησία, ο Δήμος και μεμονωμένοι φιλάνθρωποι σπεύδουν όπου υπάρχει ανάγκη και -μέχρι στιγμής- καταφέρνουν πολλά.