ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης -έκδοση 7/10/2012

Το Συλλαλητήριο

Όχι ένα αλλά πολλά συλλαλητήρια πρέπει να οργανώσουν ο Δήμος και οι τοπικοί φορείς της Νοτιοδυτικής Μαγνησίας, κυρίως για την κραυγαλέα και επικίνδυνη υποβάθμιση του Κέντρου Υγείας Αλμυρού, αλλά και τον απορφανισμό της πόλης από νευραλγικές Δημόσιες Υπηρεσίες, όπως ΙΚΑ, Δ.Ο.Υ., Τελωνείο κτλ.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι, ότι έπρεπε να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα του Κέντρου Υγείας και μόνο, γιατί είναι το πιο κρίσιμο και πιο σοβαρόι..

Όλοι λοιπόν πρέπει να συμμετάσχουμε, συν γυναιξί και τέκνοις, για να διαδηλώσουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας και κάθε άλλο νόμιμο τρόπο, ότι η περιοχή μας δεν αντέχει άλλα «χαστούκια», στο όνομα της ύφεσης και της λιτότητας, των περικοπών και της οικονομικής «αφαίμαξης», που συνεχώς υπομένουμε.

Είναι επαινετή η πρωτοβουλία των Συλλόγων Γονέων, αλλά και άλλων φορέων της τοπικής κοινωνίας, που ενεργοποιούνται προς πάσα κατεύθυνση και κάθε αρμόδιο, για να καταστήσουν σαφή την πρόθεσή τους, όχι μόνο να μη δεχτούν άλλες «μαχαιριές», αλλά και να αποκατασταθεί άμεσα η ομαλότητα στην -έτσι κι αλλιώς υποβαθμισμένη- Δημόσια Υγεία και περίθαλψη.

Πρέπει οι πάντες να καταλάβουν, ότι οι λογιστικές πρωτοβουλίες (και ίσως αλχημείες) του Διοικητή του Νοσοκομείου βάζουν σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές μας, εκθέτουν το κύρος και την αυταπάρνηση των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού που επέμειναν στον Αλμυρό.

Η απαράδεκτη και προκλητική απόφαση για μείωση των εφημεριών στο Κέντρο Υγείας πρέπει να ανακληθεί άμεσα, να στελεχωθεί όπως αρμόζει σ’ ένα κομβικό κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης και οι λειτουργοί της Υγείας να έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό, υγειονομικό υλικό κτλ., για να μπορέσουν να ανταποκριθούν τελεσφόρα στα νευραλγικά καθήκοντά τους.

Κανένας Διοικητής δεν μπορεί να μας πεθάνει πριν την ώρα μας.

Καμιά οικονομική σκοπιμότητα δεν μπορεί να παίξει με τα δικά μας κεφάλια.

Ως εδώ και μη παρέκει…

Κι αν χρειαστεί θα πρέπει να κάνουμε κι άλλα συλλαλητήρια, καταλήψεις κι ό,τι άλλο απαιτηθεί, μέχρι να δικαιωθούμε, μέχρι να πάψουμε να είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Όλοι μας, με βροντερό παρών, στο Συλλαλητήριο.

Αλλιώς δεν αξίζει να ζούμε -σαν υπόδουλοι και μελλοθάνατοι- στον ίδιο μας τον τόπο.

Σουγιάδασέ τον…

Είναι λαθρομετανάστης, μελαψός. Τρώει από τις σάρκες της χώρας σου. Περιφέρεται πεινασμένος, σ’ έναν τόπο που ήδη πεινάει. Ζητάει δουλειά εκεί που πια δεν υπάρχουν δουλειές.

Έλα, βάλε την κουκούλα σου και πάμε να του στήσουμε καρτέρι, σε μια βρώμικη γωνιά του δρόμου. Θα είμαστε κρυμμένοι καλά στο σκοτάδι και θα τον σουγιαδιάσουμε. Εύκολο θα ‘ναι… Εμείς 15 κι αυτός μόνος του.

Πάμε να του δείξουμε τι θα πει Ελληνική λεβεντιά.

Να καταλάβει, ότι η χώρα που ήξερε όλος ο κόσμος, η χώρα που περιέθαλψε ακόμη και τους κατακτητές της (όπως τους Ιταλούς το 1943) δεν υπάρχει πια.

Η παλιά χώρα, που ανθούσε η «φαιδρά πορτοκαλέα», εκεί που άνθιζε η «σταφυλή» και έθαλλε η «ελαία», κλατάρισε για τα καλά, πολύ πριν χρειαστεί να βάλουν κουκούλες οι κάθε λογής αλήτες που τη διαγούμισαν.

Οπότε τέτοιες παπαριές δεν χωράνε πουθενά πλέον..

Τώρα πια τα μεσημέρια είναι θάνατος. Και τα βράδια… Και τα πρωινά…

Νάτην η κάθαρση που ψάχναμε και ζητούσαμε: Όποιος τραβήξει πρώτος το σουγιά του. Δεν είναι κάθαρση, άραγε, να σφάξει ο ένας τον άλλο;

Εκκολάπτουμε, λέει, το αυγό του φιδιού… Σιγά τα ωά…

Εδώ ακόμη κι ο από μηχανής θεός της τραγωδίας απέστρεψε το πρόσωπό του. Ο προδότης, ο πουλημένος…

Και φίδια να ‘μασταν, θα ήμασταν φίδια πατριωτικά. Ερπετά που αγωνιζόμαστε για την κάθαρση της φυλής μας. Κι εμείς θα διαλέγουμε στο εξής ποιός είναι καθαρός και ποιός όχι.

Γιατί, όταν είμαστε 15 κι ο άλλος μόνος του, εύκολες είναι οι αποφάσεις και η κρίση μας δίκαιη.

Αρκεί το αίμα να κυλάει μακριά από μας.

Αρκεί να μας συντροφεύει η σιωπηρή ανοχή μιας ανάξιας κοινωνίας.

Στο κάτω – κάτω έχουμε μια παρακαταθήκη αξιών και ιδεών, που μπορούμε να τις γαμήσουμε ατιμώρητα.

Γιατί εμείς κρατάμε τα μαχαίρια.

Η ακρίβεια

Ένα ακόμη Ελληνικό «επίτευγμα», που μας πονάει καθημερινά, είναι και η διαπίστωση, ότι η Ελλάδα -παρά την παρατεταμένη ύφεση που μας δέρνει- είναι μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η «ανηφορική» εξέλιξη των τιμών των τροφίμων αποδίδεται, σύμφωνα με τις πηγές του υπουργείου Ανάπτυξης, στις υψηλές τιμές παραγωγού και τη διατροφική κρίση, αλλά και στις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες που υπάρχουν στην ελληνική αγορά, όπως είναι η δυσκολία στις μεταφορές, η γραφειοκρατία και η υψηλή φορολογία.

Με τούτο ή με εκείνο πάντως, είναι κρίμα κι άδικο να ματώνουμε καθημερινά μπροστά στα ταμεία του σούπερ μάρκετ για τη διατροφή μας, σε εποχές που δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ίσως που να μην έχει υποστεί σοβαρή μείωση των εισοδημάτων του.

Αυτό το χάλι με την ακρίβεια είναι ένα ακόμη δείγμα του πόσα πρέπει ν’ αλλάξουν ακόμη στις δομές και τις νόρμες της Ελληνικής κοινωνίας, ώστε αυτή να πάψει επιτέλους να είναι εχθρική για κάθε πολίτη και ειδικά τους οικονομικά ασθενέστερους.

Επομένως, η Κυβέρνηση πρέπει να το βάλει στις άμεσες προτεραιότητές της, ανάμεσα σε όλα εκείνα που προσπαθεί να διορθώσει ή να αλλάξει και να δώσει επιτυχώς τη μάχη των τιμών σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα.

Η κάθαρση

Προσυπογράφω και αναδημοσιεύω κύριο άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή», με τίτλο «Σκληρά παιχνίδια με την κάθαρση», που τονίζει τα εξής:

«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει και να πάει μπροστά αν δεν γκρεμιστούν μερικοί βασικοί πυλώνες διαφθοράς. Αυτές τις ημέρες η κοινή γνώμη συγκλονίζεται από «λίστες» και «αποκαλύψεις» που αφορούν πολιτικά πρόσωπα. Δεν έχει όμως πουθενά να ακουμπήσει, γιατί ούτε η Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί για το ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος ούτε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν επαρκώς στοιχειοθετημένες κατηγορίες. Έτσι, οι «λίστες» και οι «αποκαλύψεις» δυναμιτίζουν απλώς την όποια κοινωνική συνοχή και ειρήνη και αποδεικνύονται χρήσιμα όπλα για το «αόρατο χέρι» που επιμένει να σπρώχνει την Ελλάδα στο χάος και τη δραχμή.

Η «Κ» επιμένει εδώ και πολλά χρόνια στην ανάγκη αντιμετώπισης της διαφθοράς και της διαπλοκής. Πιστεύει ακράδαντα μάλιστα ότι η ελληνική κοινωνία είναι αρκετά ώριμη για να μάθει τα πάντα, ακόμη και αν θέτουν σε κίνδυνο το σημερινό πολιτικό κατεστημένο. Για να πάμε μπροστά πρέπει να μάθουμε την αλήθεια, να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά και να προστατευθούν οι αθώοι και η ελληνική κοινωνία έναντι όσων παίζουν βρώμικα και σκληρά παιχνίδια στο όνομα της κάθαρσης.»

Οι «σωτήρες»

Γιατί αφήσατε, κύριοι της Κυβέρνησης και του Ελληνικού Κοινοβουλίου, να σέρνεται επί ημέρες η «είδηση» περί εξαγοράς του χρέους, με 600 δισ. ευρώ (δήθεν) από ομάδα ομογενών;

Εδώ, μέχρι πρες κόνφερανς δόθηκε σε κατάμεστη αίθουσα γνωστού ξενοδοχείου της Αθήνας, όπου η ομάδα Ε.Ν.D. (End National Debt – Τέλος Δημόσιου Χρέους), απαρτιζόμενη από Έλληνες του απόδημου Ελληνισμού, παρουσίασε στο κοινό την δυνατότητά της να εξαγοράσει ακόμη και αύριο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδος και ισχυρίστηκε ότι το ίδιο μπορεί να κάνει και με το χρέος της Κύπρου.

Ποιούς και γιατί αφήνετε να παίζουν με την αγωνία ενός λαού και να τους σερβίρουν φρούδες ελπίδες;

Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Ο Λεωνίδας

Σοκαρισμένη είναι και η τοπική κοινωνία από προχθές, που έγινε γνωστό ότι αυτοκτόνησε ο Μαγνησιώτης πολιτικός, πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδας Τζανής

Το όνομά του είχε επανέλθει πρόσφατα στην επικαιρότητα, καθώς περιλαμβανόταν σε δημοσιοποιηθείσα λίστα με 36 πολιτικά πρόσωπα που ελέγχονται από το ΣΔΟΕ.

Τον Λεωνίδα Τζανή βρήκε απαγχονισμένο η σύζυγός του, το απόβραδο της Πέμπτης, στο πάρκινγκ του σπιτιού τους στο Βόλο.

Ο 57χρονος πρώην υφυπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη είχε γεννηθεί στο Αερινό Μαγνησίας, το 1955 και ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου, έχοντας σπουδάσει στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Τα τελευταία χρόνια, ο Λεωνίδας Τζανής απείχε από την πολιτική και ασκούσε τη δικηγορία στον Βόλο.

Εξελέγη βουλευτής Μαγνησίας με το ΠΑΣOΚ στις εκλογές του 1993 και του 1996 και είχε προεδρεύσει σε επιτροπές της Βουλής, μεταξύ άλλων της Εξεταστικής Επιτροπής για την διερεύνηση της υπόθεσης του καζίνου του Φλοίσβου.

Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης από τον Φεβρουάριου του 1999 έως τον Απρίλιο του 2000 και από 13.4.2000 έως 24.10.2001. Από το 1986 έως το 1990, ήταν δημοτικός σύμβουλος Νέας Ιωνίας Βόλου. Την περίοδο 1987-1989, και 1991-1993, διετέλεσε υπεύθυνος Τύπου της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑ.ΣΟ.Κ. του νομού Μαγνησίας. Το διάστημα 1990-1992 ήταν αντιδήμαρχος Νέας Ιωνίας Βόλου και πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού.

Ως Υφυπουργός συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία των ΚΕΠ και βοήθησε τον Αλμυρό -ειδικότερα τον Δήμο- στη διεκδίκηση μεγάλων έργων, όπως η Μονάδα και το δίκτυο του Βιολογικού Καθαρισμού.

Αντίθετος πολιτικά με τον γράφοντα, μας συνέδεε ωστόσο η οπαδική μας αγάπη για τη Νίκη Βόλου και υπήρξε εποχή που συνεργαστήκαμε στενά για την αγαπημένη μας ομάδα.

Ο «Λαός» κι εγώ προσωπικά συλλυπούμαστε θερμά τους οικείους του.