ΟΙ ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ 1964 ΚΑΙ 1968

 γράφει η Χρυσούλα Δ. Κοντογεωργάκη- Τσαμανή

Ο Αύγουστος τείνει να καθιερωθεί ως «ο μήνας των συμμαθητών».

Και αυτό το καλοκαίρι κάποιοι απόφοιτοι είχαν οργανώσει την συνάντησή τους μέσα στον Αύγουστο και μάλιστα στις ημέρες του παζαριού. Ευνόητος ο λόγος: οι περισσότεροι εκτός Αλμυρού διαμένοντες Αλμυριώτες σχεδόν πάντα επισκέπτονται τα πάτρια εδάφη τότε. Συναντούν εκεί συγγενείς, φίλους, συμμαθητές, γνωστούς. Έτσι συνδυάζεται και η βραδιά των συμμαθητών, κατά την οποία – κατά κανόνα άνευ συζύγων – συντρώγουν, συμπίνουν, συζητούν, διασκεδάζουν, θυμούνται, αναπολούν.

Φέτος είχα την ευτυχία να παρευρεθώ σε δύο τέτοιες συγκεντρώσεις.

Η μία ήταν το Σάββατο 25 Αυγούστου στο Κουρί, όπου οι απόφοιτοι του 1964 είχαν οργανώσει μια πολύ όμορφη βραδιά. Η ζεστή φιλική ατμόσφαιρα, το προσεγμένο φαγητό, το καλό κρασί, αλλά προπάντων οι μνήμες που όλοι με τη σειρά κατέθεσαν, προκάλεσαν τη συγκίνηση, το γέλιο, την ευφορία, αλλά και κάποια παράπονα και πικρίες, γιατί δεν ήσαν όλα ρόδινα και τότε. Δικαιώθηκαν και ικανοποιήθηκαν οι βασικοί διοργανωτές της συνάντησης, ο κ. Αθανάσιος Παππάς και η κ. Κωνσταντίνα Ανανιάδου, που πράγματι άξιζαν τις ευχαριστίες και τα συγχαρητήρια των συμμαθητών. Το επόμενο ραντεβού και η νέα οργανωτική επιτροπή κανονίσθηκαν αμέσως.

Η δεύτερη συνάντηση στην οποία παρευρέθηκα έγινε την Παρασκευή 31 Αυγούστου στο κέντρο «Στέκι» στις Μικροθήβες. Εδώ οι συμμετέχοντες ήταν λιγώτεροι, ίσως επειδή είχε τελειώσει το παζάρι και οι υποχρεώσεις του καθενός επανήλθαν απαιτητικές. Όμως αυτοί οι λιγότεροι, μα τόσο εκλεκτοί, δημιούργησαν μια υπέροχη ατμόσφαιρα, φιλική, χαλαρή, διασκεδαστική.

Χείμαρρος οι αναμνήσεις, δεν προλάβαιναν να τις διηγηθούν ο ένας μετά τον άλλον. Το γέλιο αβίαστα ζέστανε τις καρδιές όλων. Εδώ τα σχολικά στιγμιότυπα έμειναν πολύ σε συγκεκριμένο καθηγητή που κατάφερε να καλύψει μεγάλο μέρος της βραδιάς. Πόσο εμείς οι εκπαιδευτικοί επηρεάζουμε και κάποιες φορές μπολιάζουμε μόνιμα την τότε και την μετέπειτα ζωή των μαθητών μας ! Άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.

Οι 60ρηδες, όλοι τους καταξιωμένοι και επιτυχημένοι στην επαγγελματική τους ζωή, είχαν μεταμορφωθεί σε 18ρηδες, ανέμελους, τρυφερούς και νοσταλγικούς, που αναπόλησαν τη μαθητική τους ζωή, χόρεψαν, διασκέδασαν και ανανέωσαν το ραντεβού για το 2014.

Οι διοργανωτές ήταν άψογοι: Ο κ. Γεώργιος Κλεφτάκης, ο κ. Αθανάσιος Φυτιλής και η κ. Σοφία Μπουφίδου είχαν επιμεληθεί και την τελευταία λεπτομέρεια για την επιτυχία της βραδιάς.

Η βραδιά επισφραγίσθηκε με ένα μπουκάλι κρασί ροζέ, επετειακή εμφιάλωση, στο οποίο είχε επικολληθεί ετικέττα με φωτογραφία του παλιού κτιρίου του Γυμνασίου και είχε αναγραφεί συγκινητικό ποίημα από το οποίο παραθέτω την τελευταία στροφή:

Κρατήστε τούτο το κρασί

Και πιείτε το με υγεία

Το δύο χιλιάδες δέκα οκτώ

Στην πεντηκονταετία.

Προσωπικά, ευρισκόμενη ηλικιακά ανάμεσα στις δύο χρονιές, «ζήλεψα» λιγάκι που η δική μας σειρά έχει τόσα χρόνια να συναντηθεί. Αισθάνθηκα όμως πως ήμουν δική τους συμμαθήτρια, εξ άλλου οι περισσότεροι ήταν γνωστοί και αγαπητοί.

Τους ευχαριστώ θερμώς που με προσκάλεσαν και με αγκάλιασαν με αγάπη, καθώς και για τα όμορφα επαινετικά τους λόγια για το βιβλίο μου. Νομίζω πως κάπου μέσα μου και γι΄ αυτούς το έκανα. Για τους συμμαθητές όλων των ηλικιών. Για να κρατήσουν όλοι τις μνήμες στην καρδιά τους ανεξίτηλες. Θεωρώ πως η τιμή ήταν εξαιρετική για μένα, αλλά η ευχαρίστηση της συντροφιάς τους μεγαλύτερη.

Αγαπημένοι συμμαθητές, λίγο μεγαλύτεροι και λίγο μικρότεροι, εύχομαι η επόμενη συνάντησή σας να είναι εξ ίσου επιτυχής, με την πρόθυμη παρουσία όλων, χωρίς απουσίες και απώλειες.