ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – 19/8/2012 – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Λες και ήταν χθες…

Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας, η εφημερίδα που αγαπάτε, η εφημερίδα που ίσως θέλατε καλύτερη, από αυτό το φύλλο εισέρχεται στο 12^ο χρόνο κυκλοφορίας της.

Ετοιμαζόμουν να προσθέσω «σε δύσκολες εποχές», αλλά αναλογίστηκα: «και ποια εποχή, άραγε, ήταν εύκολη;».

Το σημαντικότερο είναι ίσως, ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν μ’ αφήσατε ποτέ να αισθανθώ μόνος. Όλα τα περάσαμε μαζί… «Μαζί στις πίκρες, στις χαρές, μαζί και στις αναποδιές», όπως λέει κι ένα ρεμπέτικο τραγούδι.

Δεν είναι υπερβολή, επομένως, να πω, ότι αντέχω γιατί σας αγαπώ, αλλά και γιατί κι εσείς αγαπήσατε αυτό το φύλλο, το βάζετε κάθε Κυριακή στα σπίτια σας και -ξεφυλλίζοντάς το- είναι σαν να βάζετε στο τραπέζι σας ένα πιάτο ακόμα, ένα ποτήρι κρασί, για μένα και τους συνεργάτες μου.

Μια τέτοια επετειακή μέρα, ας μην πέσουμε στη συνήθη «παγίδα» των απολογισμών.

Αν η τοπική εφημερίδα έχει προσφέρει κάτι στον τόπο (λίγο ή πολύ) ήταν καθήκον της.

Αν πείτε «ναι», σημαίνει ότι ο τόπος την χρειαζόταν.

Αν πείτε «όχι» σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε κάνει καλά τη δουλειά μας.

Για μας, τους «από μέσα», αυτό το έντυπο «σκαρί» πορεύτηκε ίσαμε τώρα μέσα σε τρικυμίες, σαν κι αυτή της διπλανής φωτογραφίας.

Μην αμφιβάλλετε ότι ήρθαν ώρες, που ο καπετάνιος ή το πλήρωμα λύγισε, αλλά κανείς δεν παράτησε ποτέ το τιμόνι, ούτε μια στιγμή, κρατώντας το μικρό σκάφος πρύμνα ή κόντρα στον καιρό, με τα μάτια καρφωμένα στον ορίζοντα, όλοι τους αρχιπιστοί και αισιόδοξοι, προσμένοντας να βγει ένας ήλιος – λυτρωτής, έστω κι αν συνήθως ήταν για άλλους κι όχι για εκείνους.

Παρά τις φουρτούνες, ωστόσο, «ήταν ωραίο το ταξίδι» και σκοπεύουμε (με τη βοήθεια του Θεού και τη δική σας) να το συνεχίσουμε.

Χρόνια πολλά…

Τα «ράμματα»

Μαζεύω «ράμματα» για κάθε …γούνα, που αφορά τους λίγους ή πολλούς (οπωσδήποτε και ευτυχώς όχι όλους) τους υπαλλήλους του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, οι οποίοι κάθε άλλο παρά τιμούν τον όρκο που έδωσαν, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, το όργιο διαφθοράς, αλλά κυρίως και την κοινωνική αναλγησία που τους διακατέχει, ειδικότερα απέναντι στον ανίσχυρο και χειμαζόμενο πολίτη.

Πιο συγκεκριμένα, οι άσχετοι, οι κηφήνες και οι ηθικά διάτρητοι εξ αυτών, όταν έχουν και την παραμικρότερη εξουσία ελέγχου, λες και έχουν βαλθεί να συμπεριφέρονται εκδικητικά, απέναντι στον συναλλασσόμενο πολίτη, ιδιώτη ή επαγγελματία, χωρίς ίχνος λογικής, μετριοπάθειας και ευαισθησίας, μεγιστοποιώντας τη γραφειοκρατία που ερωτεύτηκαν, αλλά και τα πρόστιμα εκδίκησης που μοιράζουν, λες και φταίει ο κοσμάκης αν τους περιέκοψαν μισθούς, αν κινδυνεύουν με εφεδρείες ή απολύσεις ή αν λιγόστεψαν τα …φακελάκια, γιατί πάει να μπει μια τάξη στα παραμάγαζα που είχαν στηθεί σε κάθε γωνία, για να πλουτίζουν οι ατάλαντοι καρεκλοκένταυροι παράνομα, αντί να κάνουν το αυτονόητο καθήκον τους και τη δουλειά τους, έστω όταν συχνά δεν μπεκροπίνουν στην Πλατεία, σε ώρα εργασίας.

Επειδή κάποιοι μονιμάδες του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν, ότι η χώρα μας και ο λαός μας ζει σε συνθήκες πολέμου και συμπεριφέρονται όπως οι κουκουλοφόροι καταδότες της Κατοχής,

Επειδή κι εγώ προσωπικά είμαι θύμα τέτοιας συμπεριφοράς,

Επειδή το κακό έχει παραγίνει και φτάνουν στ’ αυτιά μου απίθανες σχετικές καταγγελίες,

Τους πληροφορώ ότι, από δω και πέρα, θα βρίσκουν την τοπική εφημερίδα απέναντί τους, σε κάθε περίπτωση που τεκμηριωμένα θίγεται, δεν εξυπηρετείται ή «ματώνει» εξ αιτίας τους ο απλός πολίτης.

Η ευκολότερη και απλούστερη κίνηση είναι μια απλή αναφορά ή καταγγελία στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρο Ρακιντζή (που έτσι κι αλλιώς θα λάβει αποδελτιωμένο αυτό το σχόλιο), να στείλει τους ελεγκτές του κατά Αλμυρό μεριά, προκειμένου να ψάξουν το πόθεν έσχες και τον τρόπο που ασκούν διοίκηση κάποια «λεβεντόπαιδα», για να τους πάρει οριστικά ο διάολος και να τους …σηκώσει.

Και ευθαρσώς θα το πράξω, όχι μόνο γιατί δεν φοβάμαι κανέναν, αλλά -όπως πολλοί συμπατριώτες μου- είμαι αγανακτισμένος και απελπισμένος.

Αφήστε τον κοσμάκη ήσυχο, να δώσει την άνιση μάχη για την επιβίωσή του. Μην τον «βραχυκυκλώνετε», για ψύλλου πήδημα.

Ας φύγουν

Αναδημοσιεύω αποσπάσματα από άρθρο του Θανάση Μαυρίδη, στο capital.gr, με τίτλο: «Να πάρουν το μάρκο τους και να πάνε στο καλό!»

«Όλο και περισσότερα δημοσιεύματα θέλουν τους Γερμανούς να εξετάζουν το ενδεχόμενο να συνεχίσουν μία μοναχική πορεία στα μονοπάτια του χρόνου, ίσως παρέα με λίγους καλούς φίλους και γείτονες. Είναι ένα σενάριο με το οποίο απειλούνται διαρκώς οι λαοί του Νότου. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους εμπνευστές του αν είναι σίγουροι ότι βρήκαν το σωστό παραμύθι για να «τρομάξουν τα παιδιά». Αν νομίζουν τα σενάριά τους αποτελούν απειλή και όχι ευλογία για τους λαούς της Μεσογείου…

Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι Γερμανοί κάνουν αυτή την κίνηση, ευελπιστώντας ότι η ευημερία τους θα συνεχίσει λόγω της Κίνας. Κι ας πούμε ότι για κάποιο λόγο το σενάριο δεν τους βγαίνει και εισέρχονται και οι ίδιοι στην κρίση, με ένα τρόπο παντελώς ανέλπιστο για τους λαούς τους, που σήμερα εξεγείρονται εναντίον των κακών της Μεσογείου. Θα μπορέσουν σε μία τέτοια περίπτωση να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα;

Ο τρόπος με τον οποίον έχουν μέχρι στιγμής διαχειριστεί την ευρωπαϊκή κρίση δείχνει ότι δύσκολα θα μπορέσουν στο κοντινό μέλλον να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να γίνουν πιο άμεσοι και πιο αποτελεσματικοί. Ακόμα δυσκολότερο θα είναι τότε να βρουν φθηνό χρήμα, το οποίο βρίσκουν σήμερα και μάλιστα σε αφθονία, εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλεί στους επενδυτές η κρίση!

Δεν ξέρουμε αν οι Γερμανοί θα φτιάξουν την δική τους Ένωση ή όχι. Αυτό που έχουν ήδη καταφέρει όμως είναι να δημιουργήσουν στον Ευρωπαϊκό Νότο ένα τεράστιο κύμα αμφισβήτησης για τις καλές τους προθέσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, ένα από τα πιο σύντομα ευρωπαϊκά ανέκδοτα είναι πλέον εκείνο της «αλληλεγγύης».

Ας μην μας λένε, λοιπόν, αρλούμπες, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα λογιστικού τύπου. Πολιτικό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης και όχι λογιστικό. Ο Νότος έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες της αδυναμίας τους ή της απροθυμίας τους να δώσουν μία πολιτική λύση. Αν νομίζουν ότι ο Νότος θα λυπηθεί, που θα πάψει να αντιμετωπίζει στα συμβούλια το γνώριμο ύφος των Γερμανών, μάλλον κάνουν λάθος.

Για το Νότο, η αποχώρηση της Γερμανίας είναι ευλογία και όχι απειλή. Κι είναι καιρός οι γραφειοκράτες να αρχίσουν να σκέφτονται πως κατάφεραν μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο να γκρεμίσουν αξίες που οικοδομήθηκαν με σκληρές προσπάθειες δεκαετιών, με πολύ κόπο και πολύ αίμα…»

Πιο γρήγορα

Με ρυθμούς χελώνας προχωρούν οι διαδικασίες εκκαθάρισης της ΑΔΕΛΚΑΝ και της ELITA, όπως καταγγέλλουν -και εύλογα διαμαρτύρονται και δυσανασχετούν- οι πρώην εργαζόμενοι, που περιμένουν πώς και πώς να πάρουν τα χρήματα που δικαιούνται.

Εκκαθαριστές, συμβολαιογράφοι, δικηγόροι και όλοι οι εμπλεκόμενοι, δεν πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν τους την κοινωνική διάσταση του θέματος και να επισπεύσουν -όσο γίνεται- τις διαδικασίες;

Ο κοσμάκης, που στην πλειοψηφία του ζει πια κάτω από το όριο της φτώχειας, περιμένει αυτές τις αποζημιώσεις και τα δεδουλευμένα του, σαν μάννα εξ ουρανού.

Υπομονή

Ότι δεν κρατιέστε – δεν κρατιέστε…

Θα δίνατε πολλά για να ξημερώνει σήμερα Τετάρτη, ν’ αρχίσει το παζάρι και οι εθιμικές σας παζαρότσαρκες.

Συγκρατηθείτε…

Μέχρι τότε, εν ανάγκη, δείτε περισσότερα …τούρκικα σήριαλ ή πάρτε από τώρα χαλβά, σουβλάκια και μπύρες, από τα Αλμυριώτικα καταστήματα.

Έτσι, για να γλυκάνετε τις τύψεις σας, αφού για κάθε ευρώ που θα ξοδέψετε πάλι στις παράγκες και στους πάγκους των γυρολόγων, των αθιγγάνων, των νέγρων και των Πακιστανών, μια ακόμη μαχαιριά θα πέφτει στο άρρωστο κουφάρι της ντόπιας αγοράς.

Όσο κι αν γίνομαι μονότονος και δημοσιογραφικός …σαμποτέρ του παζαριού, δεν θα κουραστώ να γράφω, ότι είναι ένας απίθανος και ακατανόητος κρετινισμός, να χάνουμε όλοι με το τουρκο-πάζαρο, μόνο και μόνο για να κερδίζει ο Δήμος. Αλλά κι αυτός τα ψίχουλα του τεράστιου τζίρου, που φεύγει κάθε χρόνο από τον Αλμυρό, τελικά κερδίζει.

Ας φροντίσουμε τουλάχιστον, στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε, να μικρύνουμε φέτος τη ζημιά.

Δηλαδή, πριν ψωνίσουμε βρακιά και παπούτσια, ρούχα και άλλα απίθανα από το παζάρι, ας κάνουμε πρώτα μια φιλότιμη βόλτα από τα ντόπια καταστήματα, που έχουν τα πάντα σε προσφορές και εκπτώσεις.

Κάτι μου λέει, ότι στα μαγαζιά μας θα τα βρούμε φτηνότερα και σε ποιότητες πολύ καλύτερες.