γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης 5/8/2012

«Αύγουστε, μήνα και θεέ, σ’ εσένα ορκιζόμαστε…» (έστω και καθηλωμένοι στην καρέκλα του γραφείου μας).

ΔΕΝ πάμε σαν άλλοτε… Αλλοτινές μου εποχές…

Κάποτε τον Αύγουστο νέκρωνε η χώρα, καθώς οι περισσότεροι στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα έκαναν χρήση της καλοκαιρινής τους άδειας και έφευγαν για διακοπές.

Τώρα, που τον πρώτο λόγο έχουν η φτώχεια, η ανεργία και η ύφεση, οι δρόμοι του Αυγούστου είναι σχεδόν ερημικοί, λες και τα πάντα γύρω σου συνωμότησαν να προδώσουν αυτόν τον μήνα, που παραδοσιακά έμενε ο τελευταίος για να κάνεις τους τελικούς λογαριασμούς σου με το καλοκαίρι.

Ακόμη και στις κοντινές παραλίες μόνο τα νέα παιδιά έμειναν να πηγαινοέρχονται -συχνά με λεωφορεία- για ένα μπάνιο, αλλά κι αυτά λιγότερα, κάπως ανόρεχτα, χωρίς πολλά γέλια και παιχνίδια. Ίσως να συνειδητοποιούν σιγά – σιγά, ότι στη γενιά τους θα πέσει ο κλήρος να διαχειριστούν αυτήν την απέραντη …υποθήκη που λέγεται Ελλάδα και πως οι μέρες της τωρινής ξενοιασιάς τους είναι κι αυτές δανεικές.

Σκέφτονται ίσως «τι βόλεϊ ή ρακέτες να παίξεις με την ανεργία;» ή «πώς να ερωτευτείς το αγόρι ή το κορίτσι, που αύριο θα πάρει των ομματιών του για μια ξένη γη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη;»

Ο φλοίσβος συνεχίζει τα μονότονα πήγαινε – έλα του, χωρίς περικοπές και η άμμος της ακτής αναριγάει στο μελτέμι, σαν κρεβάτι άδειο πια, μαθημένο όμως σ’ άλλες ηδονές και χαρές ανθρώπων.

Τώρα η κατάθλιψη των πολλών είναι παντός καιρού και τα ταξίδια του μυαλού πιο πρακτικά, πιο κοντινά, συμμαζεμένα. Αντί για «Πάσχα του καλοκαιριού», καθημερινό μαρτύριο, μόνιμη αγωνία. Αντί του μάννα, χολή. Χολή και όξος…

Αναρωτιέσαι: Άραγε, η Πανσέληνος είναι ακόμη δική μας ή μήπως δόθηκε κι αυτή στην Τρόικα, σαν ισοδύναμο μέτρο;

Προδόθηκε κι ο Αύγουστος λοιπόν…

Από αμαρτίες γονέων και τη βουλιμία των ισχυρών, από την Κίρκη μιας κίβδηλης ευημερίας του χθες και τις Σειρήνες μιας γριάς Ηπείρου, που πήγε κάλπικα να ενώσει τα παιδιά της, χωρίς να δείχνει εξαρχής, ότι ξαφνικά θα ξεχωρίσει τα απόπαιδα.

Πριν τρέξει καν αυτός ο -άλλοτε πασίχαρος- μήνας, η μελαγχολία του Σεπτέμβρη ήρθε και θρονιάστηκε φουριόζικη, να φέρει μαύρους χρησμούς για το χειμώνα.

«Έθου σκότος, και εγένετο νυξ, εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού. Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι, και ζητήσαι παρά τω Θεώ βρώσιν αυτοίς…»

(Υ.Γ. Άσε κάτω την Πανσέληνο, βρε κρυόκωλε Ρέσλερ. Παλιο-μουρντάρη…)

Η ξενιτιά

Είναι πολλές οι περιπτώσεις συμπολιτών, ανέργων ή επαγγελματιών που έχασαν τις επιχειρήσεις τους, οι οποίοι αποφασίζουν με βαριά καρδιά και παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς, αναζητώντας δουλειά και μια καλύτερη τύχη.

Αρχικά οι αρχηγοί της οικογένειας και ακολουθούν -σε εύλογο χρόνο- και τα γυναικόπαιδα, αφήνοντας πίσω τους παππούδες, αδέρφια, φίλους και συγγενείς.

Μια νέα γενιά ξενιτεμένων σχηματοποιείται ήδη, με συμπατριώτες που φεύγουν στη Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στον Καναδά, στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία.

Κάποιοι απ’ αυτούς ξεκίνησαν τη ζωή τους στο γενέθλιο τόπο, με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες, πλην όμως τους «σακάτεψε» πρόωρα η οικονομική κρίση και αναγκάζονται «να πάρουν των ομματιών τους».

Είναι πολλοί εκείνοι που ήδη έφυγαν ή θα φύγουν και -μην αμφιβάλλετε- ότι δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα ρίξουν «μαύρη πέτρα πίσω τους» και δεν θα τους ξαναδούμε, παρά σαν …τουρίστες, σε κάποιο Αλμυριώτικο παζάρι ίσως.

Δυστυχώς…

«Πράσινος» Δήμος

Οικολογικό ή ηπίων πηγών ενέργειας «μανδύα» έχουν πολλά από τα έργα που έχει δρομολογήσει ή προσπαθεί να εντάξει ο Δήμος Αλμυρού, σε διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα.

Φαίνεται πως ο Χατζηκυριάκος έχει βρει τον τρόπο να ετοιμάζει μελέτες και να προωθεί έργα με περιβαλλοντικό «περιτύλιγμα», γιατί ίσως έτσι είναι πιο εύκολες και σε προτεραιότητα οι σχετικές εγκρίσεις.

Ουδείς ψόγος… Αρκεί να μην είναι αποσπασματικές οι επιλογές και όλη η προσπάθεια να ενταχθεί σ’ ένα μελετημένο σύνολο πρωτοβουλιών, με έργα πραγματικά αναγκαία, που θα αναβαθμίσουν τον τόπο μας και θα βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών.

Κορυφαία επιδίωξη βεβαίως, πρέπει να είναι η άμεση δημοπράτηση και η ταχεία έναρξη κατασκευής της Λιμνοδεξαμενής του Ξηριά.

Πέρα από την καταλυτική και αναμφισβήτητη αναγκαιότητα του έργου, η κατασκευή του θα δώσει θέσεις εργασίας και -γενικότερα- θα τονώσει το τοπικό οικονομικό κλίμα.

Και επειδή οι καιροί είναι οικονομικά «πονηροί», ρευστοί και αβέβαιοι στη χώρα μας, ανάγκη πάσα να αναδειχθεί και να εγκατασταθεί άμεσα ο ανάδοχος του έργου, να γίνουν τάχιστα οι απαλλοτριώσεις και να «χτυπήσει» έστω η πρώτη τσαπιά.

Οι τουρίστες

«Με πτώση 4,9% στις διεθνείς αεροπορικές αφίξεις έκλεισε το πρώτο εξάμηνο του 2012, αριθμώντας 4,1 εκατ. τουρίστες σε σχέση με 4,3 εκατ. το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι», αναφέρει η σχετική είδηση.

Φρονώ, ωστόσο, ότι η μεγάλη ζημιά δεν γίνεται από αυτή τη μείωση τόσο, όσο από την περίπου …εξαφάνιση του Έλληνα τουρίστα, που φέτος αδυνατεί -στην πλειοψηφία του πληθυσμού- να κάνει έστω και ολιγοήμερες διακοπές ή τις συνδυάζει με επιστροφή στον τόπο καταγωγής του, μένοντας στο πατρικό ή σε συγγενικά σπίτια, επιδιώκοντας να ελαχιστοποιήσει τα σχετικά έξοδα.

Αυτός ο -μέχρι χθες- γαλαντόμος Έλληνας τουρίστας λείπει φέτος από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα ξενοδοχεία, τις ψαροταβέρνες, τα μπαράκια και τις καφετέριες.

Και η ζημιά είναι όντως μεγάλη.

Ατάκες

Μετά τη χειρότερη τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων όλων των εποχών στο Λονδίνο, την οποία παρακολούθησε εμβρόντητος όλος ο πλανήτης, οργίασαν οι σχετικές ατάκες στο διαδίκτυο. Διαβάστε τις καλύτερες:

-Η τηλεόρασή μου, πήρε την πρωτοβουλία κι έκλεισε μόνη της.

-Βάλανε τον μίστερ Μπιν να παίζει πιάνο. Καμία φαντασία… Εμείς θα είχαμε τον Παπακαλιάτη, να πηδάει μάνα, κόρη, αδελφή, γιαγιά και το …πιάνο.

-Πρόκειται για έναρξη της Eurovision και όχι Ολυμπιακών αγώνων.

-Και να φανταστείς κάποιους τους είχε πειράξει το Datsun!

-Ο Χατζηγεωργίου στη ΝΕΤ δεν περιέγραφε, χασμουριόταν!

-Μόνο οι Άγγλοι θα κατάφερναν να με κάνουν να αναπολήσω τις χρυσές εποχές της Γιάννας Αγγελοπούλου!

-Κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα έχουν πεθάνει όλοι οι αθάνατοι και την ομιλία θα την κάνει ο Μητσοτάκης.

-Η Βασίλισσα έχει πάρει τη στάση «Προκόπης Παυλόπουλος».

-Αυτοί σε λίγο θα δείξουν και τον Μπομπ Σφουγγαράκη…

-Δεν ξέρουμε αν στην Ελλάδα κάναμε την καλύτερη τελετή έναρξης, αλλά ξέρουμε ποιοι έκαναν τη χειρότερη.

-Πρώτοι περνάνε αυτοί που σας χρωστάνε.

-Ναι, έχει πολλά βεγγαλικά, για να ξυπνήσουν οι θεατές.

-Αδελφές και παλικάρια γίνηκαν μαλλιά – κουβάρια.