Ε.Ο.Π.Υ.Υ. – ΕΟτι; – ΕΟπότε – οέο!

γράφει η Τσιντσίνη Βιβή

Τα μάθατε; Τα μάθατε; Εκσυγχρονίστηκε το σύστημα συνταγογράφησης.

Δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι πως λειτουργεί (ΕΟτι; ρωτάει ο παππούς), δεν πειράζει που λιώνουμε τα παπούτσια μας μέχρι να πάρουμε τη συνταγή (ΕΟπότε;), δεν το κάνουμε θέμα που με τον καύσωνα, αλλά και παντός καιρού, βολτάρουμε μεταξύ ΕΣΥ – φαρμακείου, ψελλίζοντας από τον κάματο «οέο, Ε.Ο.Π.Υ.Υ., οέο», αρκεί που αναβαθμιστήκαμε.

Γιατί πώς να το κάνουμε, άλλο το «πρεστίζ» του γιατρού με τον υπολογιστή στο γραφείο του. Ύστερα, άλλο να τελειώνεις σε ένα τεταρτάκ’, κι άλλο να περιμένεις το πασαπόρτι της ‘γειάς σου ‘κανά τετραωράκ’. Το εκτιμάς αλλιώς…

Ίσως στόχος των φορέων ήταν να μας βοηθήσουν να εξασκήσουμε την υπομονή και την καρτερικότητά μας. Ίσως θέλησαν να βοηθήσουν τους αγύμναστους να γυμναστούν, κόβοντας βόλτες στην πόλη με τα βιβλιάρια παραμάσχαλα. Ίσως, βρήκαν τρόπο να απασχολούν τους ανέργους, για να μη σκέφτονται τόσο πολύ την κατάστασή τους.

Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν θα σημαίνει πια Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, αλλά Ελληνικός Οργανισμός Παρατεταμένης Υπομονής Υποβαθμισμένων.

Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που υποτίθεται αναβαθμίζεται κάποιο σύστημα, να υποβαθμίζεται η καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη. Αρρώστια από μόνη της κατάντησε η σκέψη του να επισκεφθεί κανείς δημόσιο φορέα, για να γράψει τα «στάνταρ» φάρμακά του. Άντε, να κινήσεις στην πόλη, όταν ξέρεις την διαδικασία. Βαραίνουν τα πόδια σου. Για ένα χαρτάκι από τους ακρίτες του Αλμυρού είναι μεγάλη η απόσταση και η ταλαιπωρία, όπως μας μεταφέρουν. Τουλάχιστον σ’ όσους έχουν μόνιμες παθήσεις -και άρα συνταγογραφήσεις- θα έπρεπε να είναι αυτοματοποιημένο πραγματικά το σύστημα.

Μας επισκέπτονται συχνά – πυκνά στην εφημερίδα, ζητώντας μας να γράψουμε, ότι «τους έχουν …γραμμένους τους ασθενέστερους και ασθενείς.» Τους ενοχλούν άραγε, τα χαλασμένα γρανάζια στη μηχανή τους; Εκεί φτάσαμε;

Ο «Λαός» επανειλημμένα αναφέρθηκε στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες. Αλλά μάλλον τελικά μας ζητούν να τα πούμε λίγο πιο …λαϊκά.

Ε, εσείς εκεί κάτω στην Αθήνα, προσέξτε πολύ αυτούς που δεν έχουν να χάσουν …τίποτε. Το καζάνι της αγανάκτησης το τροφοδοτείτε κάθε μέρα και η υπερχείλιση είναι δεδομένη και κοντά – σιμά, μάλιστα. Και σας το ξαναλέω, μη μου πείτε δε το ακούσατε: Ακόμα στην επαρχία Αλμυρού είναι πολλά τα σπίτια που έχουν μαγκούρες.

Ελπίζω, να τους «τα ‘πα λαϊκά»… Οέο, Ε.Ο.Π.Υ.Υ, οέο! Αυτά!