γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – 22/7/2012

Οι παπάρες

Ποτέ επιτέλους θα πάψουμε να ασχολούμαστε (κυρίως εμείς οι δημοσιογράφοι, σε κανάλια και εφημερίδες), με τι σόι …παπαριά καθημερινά ξεστομίζει -κατά ή υπέρ της Ελλάδας- η κάθε Μέρκελ και η κάθε Λαγκάρντ, ο κάθε Σόιμπλε κι ο κάθε Γιούνγκερ;

Η χώρα έχει ανάγκη ή όχι μεταρρυθμίσεων και πρέπει να τις υλοποιήσουμε τάχιστα, είτε μας κρατήσουν είτε μας διώξουν από την ευρωζώνη; Είτε συνεχίσουν είτε πάψουν να μας δανείζουν οι «στοργικοί» μας εταίροι;

Επιτέλους, ας κάνουμε εμείς τη δουλειά μας, διάολε… Ας πάρουμε πάνω μας τις ευθύνες που μας αναλογούν κι ας βρούμε άμεσα τα «κλειδιά», για το μόχθο που πρέπει να δαπανήσουμε, προκειμένου να ξαναφέρουμε την ανάπτυξη, να αυξήσουμε τα έσοδα, να μειώσουμε την ανεργία, να ξαναμπεί η Πατρίδα κι ο καθένας μας ατομικά πάλι στη σφαίρα της προόδου και της προκοπής.

Θα φανεί σύντομα αν θέλουν όντως να μας κρατήσουν ή να μας πετάξουν έξω από την Ενωμένη Ευρώπη. Στο κάτω – κάτω, σε καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις, πάλι δεν θα χρειαστεί ο δικός μας ιδρώτας, κόπος, πόνος και αίμα;

Αυτή τη δουλειά των μεταρρυθμίσεων πρέπει να την αρχίσουμε και να την τελειώσουμε, με όποιο τίμημα, με κάθε κοινωνικό και οικονομικό κόστος, ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί η μισή κοινωνία (των βολεμένων) με την άλλη μισή.

Τα ψέματα τελείωσαν, η φτώχεια περισσεύει και οι καιροί ου μενετοί.

Πείσμα

Πόσο πολύ έχει συκοφαντηθεί ο Έλληνας, τα τρία τελευταία χρόνια; Πόσο έχει υποτιμηθεί η Ελλάδα, στα απύλωτα στόματα κάποιων Ευρωπαίων τζιτζιφιόγκων της πολιτικής και δημοσιογραφικής «παράγκας»; Ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός μας (καταστροφικά σκεπτόμενος) ταύτισε τη χώρα μας με τον …Τιτανικό.

Από παντού μαζεύουμε «καρπαζιές», χωρίς κάποιος από τους πυγμαίους ηγετίσκους της Ευρώπης να παραδέχεται τις λάθος συνταγές στα μνημόνια, αλλά και τη διαρκή αισχροκέρδεια σε βάρος μας, από το εμπόριό τους, τους τόκους και τα πανωτόκια.

Αυτή η συκοφαντική εκστρατεία εναντίον μας, μας θυμώνει, μας πικραίνει και μας πεισμώνει.

Μου κάνει εντύπωση, τον τελευταίο καιρό, που συναντιέμαι με κάποιους αναγνώστες, οι οποίοι κόβουν και κρατούν ως απόκομμα, από τη στήλη μου ή άλλες στήλες, κάθε τι που γράφεται για να τονώσει το εθνικό φρόνημα και ν’ ανοίξει ένα παράθυρο σε καλύτερες μέρες. Κρατούν αυτό το απόκομμα της εφημερίδα στις τσέπες τους, για να το δείχνουν ο ένας στον άλλο, μου το δείχνουν κι εμένα.

Ο κόσμος διψάει για αλήθεια κι ελπίδα, μια νότα λογικής και αισιοδοξίας. Ξαναέγραφα, νομίζω, ότι η οικονομική κρίση έχει αλλάξει άδηλα τον ψυχισμό μας, τη συμπεριφορά και τις προτεραιότητές μας, τη φιλοσοφία και την πρακτική μας, στην καθημερινότητα, στους σχεδιασμούς για το άμεσο και το απώτερο μέλλον.

Μας κάνει πιο πατριώτες, απέναντι σε κοινούς κινδύνους, αλλά και πιο ανθρώπινους, απέναντι στη σκοτεινή, κοινή μας μοίρα.

Έχουμε στα χέρια μας αυτό το δεδομένο, όπως και το φιλότιμο, τις άλλες αρετές που κρύβονται στα Ελληνικά μας γονίδια, σαν πολύτιμη και απαραίτητη «μαγιά», για να πλάσουμε από την αρχή την «άλλη» Ελλάδα, που όλοι ονειρευόμαστε.

Σύννεφα

Ο βομβιστής αυτοκτονίας (τον συνδέουν με το Ιράν), που πραγματοποίησε τη φονική επίθεση στο λεωφορείο με τους Ισραηλινούς τουρίστες, στο αεροδρόμιο του Μπουργκάς στη Μαύρη Θάλασσα, κατά την οποία σκοτώθηκαν οκτώ άνθρωποι και τραυματίσθηκαν δεκάδες, είναι το πιο πρόσφατο «σύννεφο» πολέμου, από όσα πυκνώνουν πάνω από τον ουρανό της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Η κατάσταση στη Συρία, τα «θερμό» επεισόδιο με την Τουρκία, η κάθοδος του Ρώσικου στόλου αρχικά στο Αιγαίο κ.ο.κ. συνηγορούν και εντείνουν τους φόβους για μια επικείμενη πολεμική σύρραξη στη γειτονιά μας.

Ίσως και πριν βγει καν ο Ιούλιος, λένε οι …προφήτες.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Βολεύτηκαν

Εκτός του Βουλευτή και πρώην Υπουργού Θανάση Νάκου, που προτάθηκε και εκλέχτηκε Β’ Αντιπρόεδρος στη Βουλή, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς διόρισε -τις προάλλες- στο Υπουργείο Εσωτερικών, ως Γενική Γραμματέα Ισότητας των Φύλων, τη Ζέττα Μακρή και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ως Γενικό Γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον αειθαλή Γιώργο Σούρλα.

Τούτων δοθέντων, μειώθηκε κατά δύο άτομα η …ανεργία και η …φτώχεια στη Μαγνησία.

Γιατί λοιπόν να μη χαρούμε που βολεύτηκαν δυο δικά μας παιδιά;

(Υ.Γ. Φυσικά, παρά τα πάθη και τα λάθη μας, η ανανέωση παραμένει μια ζητούμενη επιτακτική εκκρεμότητα. Έτσι… Για να μην αλλάξει το γούρι, αυτής της γκαντέμως, της χώρας.)

Τα ίδια μυαλά

Ας δούμε, όμως, και μια άλλη άποψη, αυτή της «Καθημερινής», που στο κύριο άρθρο της, με τίτλο «Η στελέχωση», σημειώνει:

«Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί πως η κυβέρνηση κέρδισε τις εντυπώσεις της κοινής γνώμης με τις τοποθετήσεις οι οποίες ανακοινώθηκαν για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Η χώρα μας βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο και επιβάλλεται να τοποθετηθούν σε θέσεις «κλειδιά» οι καλύτεροι ικανοί και άξιοι άνθρωποι που διαθέτει.

Δυστυχώς, χθες είδαμε αποτυχημένους πολιτευτές και κομματικούς ή προσωπικούς φίλους, να διορίζονται γενικοί γραμματείς ή να αναλαμβάνουν άλλες θέσεις.

Η κοινωνία περιμένει άλλα πράγματα από το πολιτικό σύστημα και κυρίως την απαγκίστρωση του κράτους από τους κομματικούς μηχανισμούς.

Οι χθεσινές ανακοινώσεις δικαίωσαν, δυστυχώς, όσους ισχυρίζονται πως το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να «αλλάξει μυαλά», έστω και αυτήν την ύστατη ώρα.»

Είναι επτά

Τι σόι ξαφνικό πόλεμο έχουν στήσει καλοκαιριάτικα και απειλούν τα αγχωμένα μπάνια του λαού, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί και γλωσσολόγοι, γύρω από το πόσα είναι τα φωνήεντα ή οι φθόγγοι της Ελληνικής γλώσσας;

Μήπως, άραγε, δεν έχει λύσει οριστικά αυτό το ζήτημα -δεκαετίες πριν- ο λαϊκός βάρδος Μουφλουζέλης;

Θυμηθείτε: «Εγώ δεν έχω πάει στο σχολείο/ ούτε έχω μάθει γράμματα πολλά,/ ξέρω όμως πως ένα κι ένα κάνουν δύο/ και τα φωνήεντα είναι επτά.»

Έρχεται…

Ω, Αλμυριώτες αδελφοί,

Αν συνειδητοποιήσετε ότι μόλις 30 μέρες απέμειναν, μέχρι ν’ ανοίξει τις πύλες του το παζάρι, αν ξεπεράσετε μέχρι τότε τις οικονομικές κακουχίες, τότε μπορείτε να αφηγείστε αργότερα περήφανοι στα εγγόνια σας, ότι «εγώ άντεξα κι εκείνο το συφοριασμένο καλοκαίρι του 2012».

Καταφτάνουν οσονούπω μισοψημένο σουβλάκι, χλιαρή μπύρα, νυφοπάζαρο και «ιαματικά» οφθαλμόλουτρα.

Φέτος μάλιστα, για το Αλμυριώτικο παζάρι προβλέπεται και μια ιδιαίτερη, ασυνήθιστη ατραξιόν: Στους σκονισμένους και ασφυκτικά γεμάτους δρόμους του, ανάμεσα στις τσίκνες του κρέατος και το άρωμα του χαλβά, στην εξάτμιση των …ούρων και τα φτηνά αρώματα,  θα κυκλοφορούν με …καμάρι (δικό τους; δικό σας; θα σας γελάσω), τα φαντάσματα των κλειστών καταστημάτων και τα ζόμπι των φαλιρισμένων ντόπιων εμπόρων.

Έτσι… σαν ταφόπλακα αλληλεγγύης, προς δόξαν του εθίμου και ως ελάχιστος φόρος τιμής στον πάλαι ποτέ Οθωμανό κατακτητή μας.