γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης -1/7/2012

Κληνήρης

Πάνω που αποκτήσαμε Κυβέρνηση (και μάλιστα συνεργασίας) και είδαμε να ξανάρχεται στην Ελληνική πιάτσα μια υποτυπώδης έστω εμπιστοσύνη και ελπίδα, ότι κάτι ίσως αλλάξει στα αδιόρθωτα χάλια της χώρας, ξέσπασαν οι γκαντεμιές και οι γκάφες, με την ασθένεια του νέου πρωθυπουργού, την ασθένεια και την παραίτηση Ράπανου, την παραίτηση Βερνίκου κ.ο.κ.

Όπως γράφει αλλού ο Γεωργελές (διαβάστε το) «μετά από 6 μήνες προεκλογική περίοδο, δύο εκλογές, διερευνητικές εντολές, η χώρα δεν μπορεί να φτιάξει μια κυβέρνηση. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι αρρώστησαν. Είναι ότι και από πριν αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ούτε εθνικής σωτηρίας, ούτε εθνικής ενότητας, ούτε εθνική Ελλάδος. Με δυο λόγια, δεν είναι η κυβέρνηση που θα κάνει τη δουλειά που πρέπει. Και αυτό το κατάλαβαν όλοι αμέσως.»

Από αύριο Δευτέρα, περιμένουμε πώς και πώς να ολοκληρωθούν και οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης, ν’ αρχίσει να τσουλάει το πράγμα, όχι μόνο σε όσα διεκδικούμε να αλλάξουν στις συμφωνίες με τους ξένους, αλλά κυρίως σ’ αυτά που εμείς οι ίδιοι πρέπει να αλλάξουμε στην ίδια μας τη χώρα, τη Διοίκηση, το Δημόσιο, τη λειτουργία του κράτους, της αγοράς κτλ.

Περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε….

Δεν είναι από περιέργεια. Είναι αδήριτη ανάγκη στο χείλος του γκρεμού.

Φωτιές πολέμου

Οι περισσότεροι από μας αντιμετωπίζουμε με πολύ δυσπιστία (και θυμηδία ίσως) τις ήδη γνωστές προφητείες των Γεροντάδων του Αγίου Όρους, περί πολέμου στη «γειτονιά» μας, ανάμιξη Τούρκων και Ρώσων και τα άλλα συναφή.

Ιδού όμως που δυστυχώς η φωτιά του πολέμου μάλλον δείχνει να έχει ανάψει.

Η κάθοδο ρωσικών στρατευμάτων προς τη Μεσόγειο μαθαίνουμε ότι μεθοδεύεται από καιρό. (Δεν το γράψαμε προεκλογικά, για να μην πει κάποιος ότι πανικοβάλλουμε τον κόσμο.) Επίσης, η κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους δεν έγινε τυχαία.

Την συριακή αεράμυνα αυτήν την στιγμή την χειρίζονται Ρώσοι, διότι η αεράμυνα αυτή πρωτίστως προστατεύει την ρωσική βάση της Ταρσούς στη Συρία.

Επομένως το αεροσκάφος είναι πολύ πιθανό να το έριξαν Ρώσοι!

Αυτό όμως μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ως απάντηση των Ρώσων στην κίνηση του ΝΑΤΟ να στείλει αρμάδα (η οποία έχει και τουρκική φρεγάτα) στην Μαύρη Θάλασσα, ώστε να παρακολουθήσει την κάθοδο ρωσικών πλοίων στη Μεσόγειο.

Πάντως, κάποιοι καλά γνωρίζοντες θεωρούν κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι θα αρχίσουν συνεχόμενα γεγονότα (μικρά ή μεγάλα) που θα οδηγήσουν σταδιακά σε ένα μεγάλο «μπαμ», σε μια γενική σύρραξη.

Αυτό μας έλειπε, θα μου πείτε….

Κρατήστε το σαν ενδεχόμενο και -χωρίς πανικό- προετοιμαστείτε υλικά και ψυχικά.

Άσχημα καίγονται

Αντιγράφω από την «Καθημερινή» και προσυπογράφω απολύτως το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, με τίτλο «Οι όμορφοι μύθοι άσχημα καίγονται»:

«Τελικά, ούτε στην «Ευρώπη των λαών», όπως λέει ένα παλιό και προσφιλές σύνθημα της Αριστεράς, μπορούμε να βασιζόμαστε. Στην πραγματικότητα οι λαοί της Ευρώπης μάς έχουν ξεγραμμένους. Σε δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ifop για λογαριασμό τεσσάρων εφημερίδων στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης, η άποψη ότι Ελλάδα θα καταφέρει να μειώσει το χρέος και το έλλειμμά της χάρη στις προσπάθειες της Ε.Ε. και τις μεταρρυθμίσεις είναι μειοψηφική: το πιστεύει μόνο το 39% των Γάλλων, το 27% των Γερμανών, το 44% των Ισπανών και μόνο οι μισοί περίπου Ιταλοί διατηρούν κάποιες ελπίδες ότι θα τα καταφέρουμε (56%).

Η πλειονότητα όσων ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι «τα χρήματα που έχουν δοθεί ως δάνεια στην Ελλάδα είναι χαμένα χρήματα», διότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα αποπληρώσουμε. Την άποψη αυτή εξέφρασε το 95% των Γάλλων, το 84% των Γερμανών, το 72% των Ισπανών και το 65% των Ιταλών. Σε περίπτωση αποτυχίας, οι περισσότεροι τάσσονται υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πιο σκληροί είναι οι Γερμανοί (78%) και οι Γάλλοι (65%), ενώ οι Ισπανοί (51%) και οι Ιταλοί (49%) εμφανίζονται πιο επιεικείς.

Η άποψη ότι η «Ευρώπη των λαών» θα μας πληρώνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις είναι ένας από τους μύθους που κάηκαν τις προηγούμενες ημέρες. Ο δεύτερος είναι η θρυλούμενη προθυμία Ρώσων και Κινέζων να μας δανείσουν για να αποφύγουμε τους «τοκογλύφους της τρόικας». Τέσσερα ψωροδισεκατομμύρια (σε σχέση με το κολοσσιαίο δάνειο των 240 δισ. που πήραμε εμείς) έψαχναν οι αδελφοί Κύπριοι και δεν τους τα έδωσε κανείς· ούτε καν οι Ρώσοι, που έχουν τις μισές τους offshore στη μεγαλόνησο. Να υποθέσουμε ότι και η πολιτική τάξη της Κύπρου (μαζί με την ισπανική, την πορτογαλική, την ιρλανδική) είναι «πουλημένη στο ΔΝΤ» όπως κήρυσσε ο κ. Πάνος Καμμένος κι άλλοι τερατολόγοι που σπεκουλάρουν στους ζαλισμένους από την κρίση Έλληνες; Τώρα τι πιστεύει ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης; Είναι και ο «σύντροφος Χριστόφιας» «κατοχικός πρωθυπουργός»; Μπορεί ένας κομμουνιστής ηγέτης να ηγείται μιας «χούντας του Μνημονίου»; Και τελικά τι κατάφερε ο κ. Αλέξης Τσίπρας με την περιοδεία του στα αδελφά αριστερά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία εξ ορισμού έχουν την αποκλειστική αντιπροσωπεία του λαού; Η πλειονότητα των Ευρωπαίων υποστηρίζει ότι πρέπει να φύγουμε από τη Ζώνη του Ευρώ αν αποτύχουμε, δηλαδή αν δεν εφαρμόσουμε το Μνημόνιο. Οι παραπάνω είναι δύο μόνο από τους «όμορφους μύθους» που κάηκαν άσχημα τα τελευταία χρόνια. Διακινήθηκαν αδαπάνως κι άλλοι πολλοί: για τα πετρέλαια του Αιγαίου που θα μας έκαναν σεΐχηδες, για τις προσπάθειες των ξένων «να μάς αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί», ενώ οι πολυεθνικές πουλάνε όλες τις συμμετοχές τους στην Ελλάδα «για ένα κομμάτι ψωμί» και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Όμως: η άνθηση αυτών των μύθων αποκαλύπτει μια μεγάλη αλήθεια για την ελληνική κοινωνία: είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε οποιαδήποτε ανοησία προκειμένου να μην κάνουμε αυτό που πρέπει. Δύο χρόνια τώρα, αντί να χαράξουμε σχέδιο για το συμμάζεμα της χώρας, σπάμε το κεφάλι μας γιατί δεν δανειστήκαμε από τους Ρώσους και γιατί δεν ποντάρουμε στην «Ευρώπη των λαών».

Με τις υγείες μας…»

Το άχρηστο

Είναι να γελάς και να κλαις με το Επιμελητήριο, τον παντελώς ΑΧΡΗΣΤΟ αυτό θεσμό, για τον χειμαζόμενο επαγγελματία.

Η συνεταιριστική του Τράπεζα στέλνει εγκλήσεις μέσω εισαγγελέα και ζητάει ένορκες καταθέσεις, για ακάλυπτες επιταγές πελατών της, που ταυτόχρονα είναι και μέτοχοι της ίδιας τράπεζας. Το πράττει ακόμη και για μικρο-οφειλές, καταγγέλλοντας τους οφειλέτες της (άκουσον, άκουσον!!!) για «εγκληματική δράση» (;;;).

Δηλαδή, σε μα εποχή που όλες οι άλλες τράπεζες -βλέποντας τα απερίγραπτα χάλια της πιάτσας- κάνουν υπομονή, ανανεώνουν δάνεια, προσπαθούν να πάρουν με πιο ήπιους τρόπους τα λεφτά τους, σε μια εποχή που ο καθένας επαγγελματίας περιμένει υπομονετικά να εισπράξει από τους οφειλέτες του, την ώρα που όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι της κακοδαιμονίας και της έλλειψης ρευστότητας, η «συνεταιριστική» -χωρίς άλλη προειδοποίηση- χρησιμοποιεί τον Εισαγγελέα για να εκφοβίσει τους συνεταίρους της – μέλη του ίδιου Επιμελητηρίου.

Ενός Επιμελητηρίου, που ο νέος του Πρόεδρος π.χ. δεν έχει πατήσει ως τώρα το πόδι του στον Αλμυρό, επίσημα τουλάχιστον, για να δει πόσα από τα μέλη του Επιμελητηρίου του παραμένουν ακόμη …ζωντανά, πόσες ντόπιες επιχειρήσεις παραδόθηκαν στην «πυρά» της κρίσης και δεν υπάρχουν πλέον, να ακούσει έστω τον πόνο των επαγγελματιών, να βρει και να πει ένα λόγο παρηγοριάς και στήριξης.

Παραμένει ανενεργός στη θέση του, όμηρος της παραταξιακής ίντριγκας που κατατρύχει το Επιμελητήριο. Μιας ίντριγκας που συλλήβδην έχει σχέση με τις καρέκλες τους και όχι με το προβλήματα του εμπόρου, του βιοτέχνη, του επαγγελματία.

Ακόμη και τις προεκλογικές του υποχρεώσεις αθέτησε ο άφαντος Πρόεδρος του άχρηστου θεσμού, που μόνο τις συνδρομές μας ξέρει να εισπράττει (κι εκεί βίαια, ως απαραίτητη πληρωμή προκειμένου να μας θεωρήσει η εφορία βιβλία και στοιχεία), για να πληρώνονται προφανώς κάποιοι στην οδό Δημητριάδος, με μηδαμινό έργο και μηδενική προσφορά στον πολύ επιχειρηματικό κόσμο.

Οι Επιμελητηριακοί ξέρουν μόνο -τώρα, σε συνθήκες «πολέμου»- να μας απειλούν με τον Εισαγγελέα, τρομάρα τους…

Η μάστιγα

Με αφορμή την 26^η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών, πυκνή ήταν η αναφορά γι’ αυτή τη σύγχρονη μάστιγα, σε όλα της ΜΜΕ της χώρας.

Ειδικότερα, εντυπωσιάζει και  μας παγώνει η επισήμανση, ότι οι περισσότεροι χρήστες ναρκωτικών ουσιών πρωτο-έρχονται σε επαφή με την κάνναβη σε ηλικία μόλις 15 ετών.

Εννοείται όμως, ότι αυτό το μεγάλο κακό που διαρκώς εξαπλώνεται και σκορπάει θάνατο στους νέους, δεν πρέπει να το θυμόμαστε μόνο όταν χτυπάει την πόρτα μας ή με αφορμή κάποιες επετείους.

Στην περιοχή του Αλμυρού, όπου το πρόβλημα είναι αρκετά διαδεδομένο, δρα και κινείται το Αντιναρκωτικό Μέτωπο Αλμυρού, πλαισιωμένο δυστυχώς μόνο από λίγους εθελοντές, ενώ θα έπρεπε οι περισσότεροι γονείς να συντρέξουν, να μετέχουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους, στην άνιση και δύσκολη μάχη της ενημέρωσης και της πρόληψης.

Παρά ταύτα, οι λίγοι αυτοί άνθρωποι που απαρτίζουν το ΑΛΜΑ, έχουν προσφέρει ήδη πολλά, με αθόρυβες προσωπικές παρεμβάσεις, φυλλάδια, αφίσες και εκδηλώσεις, όπως π.χ. η σημερινή (Σάββατο) στην Ευξεινούπολη.

Θυμάστε πώς ξεκίνησε το ΑΛΜΑ; Με την ελάχιστη φιλοδοξία «να παλέψουμε όλοι οι Αλμυριώτες, για να σώσουμε έστω ένα παιδί».

Εσύ -ο κάθε εσύ- πώς μπορεί να λείπεις, αφού υπάρχει περίπτωση να πρόκειται αύριο για το δικό σου παιδί;