γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Habemus governo

Η ανάγκη να κυβερνηθεί επιτέλους η χώρα, με μια σταθερή πορεία μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ, πρυτάνευσε, όχι μόνο στις κάλπες τη 17^ης Ιουνίου, αλλά και στις πρώτες μετεκλογικές κινήσεις των περισσοτέρων πολιτικών αρχηγών, αν και πάλι είχαμε τα γνωστά μικροπολιτικά «κορδελάκια» (σε μικρότερη έκταση αυτή τη φορά), που έφτασαν τις σχετικές ζυμώσεις μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης.

Το πρώτο που παρέλαβαν πάντως οι νέοι Υπουργοί είναι από μια καυτή …πατάτα, στα χέρια του ένας έκαστος, καθώς είναι πια κοινό μυστικό, ότι η χώρα έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο οργάνωσης, ταμείου, περίθαλψης, γενικότερης λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας.

Το κόστος της παρατεταμένης ακυβερνησίας είναι βαρύ και κάτι παραπάνω από ολέθριο.

Από την άλλη μεριά, οι προσδοκίες που καλλιεργούνται από αυτή την Κυβέρνηση (την πρώτη συνεργασίας) είναι πολλές και άλλες τόσες οι ελπίδες, ότι θα είναι αποτελεσματική και θα ανατάξει τη φθίνουσα πορεία των Ελλήνων και της χώρας, που τώρα διολισθαίνει προς το γκρεμό της πτώχευσης, της ύφεσης και της ανεργίας.

θα έχουμε άμεσα αποτελέσματα;

Φαντάζει «χλωμό» και πολύ δύσκολο, αλλά εδώ που έφτασε ο εξουθενωμένος Έλληνας, νομίζω ότι αρκεί να νιώσει και την παραμικρότερη αύρα «δροσιάς», από μέρα σε μέρα κι από βδομάδα σε βδομάδα.

Σ’ αυτή την επίπονη, αλλά και αισιόδοξη προοπτική, αρνητικός πρωταγωνιστής είναι ο δεύτερος των εκλογών ΣΥΡΙΖΑ, που πριν καν ολοκληρωθεί η συλλογή των εκλογικών αποτελεσμάτων, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, έσπευσε να «καπαρώσει» την …ανέξοδη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνούμενος να βάλει πιο ενεργή «πλάτη», στην προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων και το γενικότερο σχέδιο της εθνικής ανασυγκρότησης.

Βλέπετε, όταν έχεις το λαϊκισμό σαν βασικό “εργαλείο” πολιτικής, πρέπει να έχεις και μια συνέπεια για του …κακού τη σκάλα, την οποία κάλπικα κατεβαίνεις.

Όλα αυτά, βέβαια, στο όνομα του λαού τάχατες, έστω κι αν η αλήθεια είναι ότι -φερόμενος έτσι- του κουρεύεις …σύριζα τις λίγες ελπίδες που του απέμειναν, για να δει κάποτε άσπρη μέρα.

Από τις άλλες εκτός Κυβέρνησης αντιμνημονιακές δυνάμεις, το ΚΚΕ διατηρεί την αυτοκτονική πρακτική του «όχι σε όλα», ενώ ακόμη δεν έχω καταλάβει τι λόγους ύπαρξης έχει πια ο Καμμένος και οι «Ανεξάρτητοί» του, που σύντομα τους βλέπω να φυλλορροούν εις τα εξ ων συνετέθησαν.

Όλοι περιμένουμε τα πρώτα βήματα (ελπίζουμε θαρραλέα) μιας άλλης πορείας για την Πατρίδα μας.

Με ποιούς;

Έξυπνη και επιβεβλημένη η ριζική ανανέωση και ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, όπως την εμπνεύστηκε ο νέος αρχηγός του, τώρα που το πάλαι ποτέ Κίνημα έχει κατρακυλήσει στα τελευταία σκαλιά του πολιτικού στερεώματος και πληρώνει άσχημα την ανεκδιήγητη διακυβέρνηση του Γιωργάκη.

(Η Νέα Δημοκρατία, ας μη βιάζεται. Θα έρθει κι η δική της σειρά για …ρεκτιφιέ).

Αρκεί το ΠΑΣΟΚ να μην επιχειρήσει την ανασυγκρότηση, χρησιμοποιώντας τους παλιούς, «αμαρτωλούς» τσαμπάσηδες και πρασινοφρουρούς του (όσους ήδη δεν «μετακόμισαν» στο ΣΥΡΙΖΑ), που πλήγωσαν την Ελληνική κοινωνία με τις κυβερνητικές και παρα-κυβερνητικές «ανδραγαθίες» του παρελθόντος κι έγιναν οι Ηρακλείς του φαύλου πελατειακού κράτους.

Θα περιμένουμε να δούμε και (γιατί όχι;) να χειροκροτήσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της ανασυγκρότησης, που ευρύτερα την έχει ανάγκη η πολιτική, το μέλλον της, αλλά και ο τόπος μας.

Αμετανόητοι

Αμετανόητοι οι μαθουσάλες του Περισσού. Το ιστορικότερο Κόμμα της Αριστεράς και το μακροβιότερο στην Ελλάδα, κατακρημνίσθηκε στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Εκείνοι όμως, αντί να ψαχτούν, να κάνουν την αυτοκριτική τους κτλ., είδαν πάλι άγνωστους «εχθρούς» που τους πολέμησαν, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και αποπροσανατόλισαν δήθεν το λαό.

Παραβλέπουν την αμείλικτη αλήθεια των αριθμών… Η κάλπη τους ανέδειξε τελευταίους και καταϊδρωμένους, σε ποσοστό υποδιπλάσιο ακόμη κι από αυτό της …Χρυσής Αυγής (που φανερά πολεμήθηκε απ’ όλους τους άλλους -και ορθώς-, στο κάτω – κάτω). Την ίδια στιγμή, στο ευρύτερο χώρο της Ελληνικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ αύξανε θεαματικά τις δυνάμεις του και η ΔΗΜΑΡ διατηρούσε τις δικές της.

Δεν νομίζει η κ. Αλέκα και το «σκουριασμένο» Πολιτικό Γραφείο που την περιστοιχίζει, ότι κάτι παραπάνω χρωστούν στην Ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στις χιλιάδες των αγνών αγωνιστών της Αριστεράς, που σε -παλιότερους χρόνους- χάλασαν ή και έδωσαν τις ζωές τους, για να υπερασπιστούν και να προάγουν την ιδεολογία τους, να δώσουν μια καλύτερη ζωή στα παιδιά τους;

Και ας μην σπεύσουν οι «κόκκινοι ιππότες» της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, να αναρωτηθούν τάχα εμένα τι με νοιάζει. Όλους μας νοιάζει, ειδικότερα όταν σπεύδουν να «υιοθετούν» μονότονα την εργατική τάξη, αλλά -από την άλλη μεριά- μας σερβίρουν διαρκώς τα ίδια χιλιοειπωμένα ψέματα τακτικής.

Under – over

Η κάλπη του Μαΐου επιφύλαξε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις, κυρίως για το ΠαΣοΚ, το οποίο έχασε τα 2/3 της δύναμής του. Ωστόσο, οι απώλειες σε έδρες στις εκλογές της 17ης Ιουνίου είχαν ως αποτέλεσμα να μείνουν εκτός Βουλής ακόμα περισσότεροι βουλευτές.

Συγκεκριμένα, το ΠαΣοΚ έχασε μία έδρα από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας με αποτέλεσμα να μείνει εκτός Βουλής η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Φώφη Γεννηματά.

Εκτός Βουλής και ο Δημήτρης Λιντζέρης (Β’ Πειραιά) και στην Κρήτη οι Μιχάλης Καρχιμάκης και Μ. Όθωνας.

Εκτός Βουλής και η Ελπίδα Παντελάκη από το ΚΚΕ, ενώ από τους Ανεξάρτητους Έλληνες δεν εξελέγησαν ο Γιάννης Μανώλης, ο Χρήστος Ζώης και ο Παύλος Κοντογιαννίδης.

Αντίθετα στα έδρανα επιστρέφει ο Νίκος Σηφουνάκης (Λέσβου), η Α. Γκερέκου (Κέρκυρας) και ο Π. Ρήγας (Κυκλάδων).

Η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία συνεργάστηκε με τη ΝΔ, εξελέγη πρώτη στο Επικρατείας, ενώ τρεις ακόμα βουλευτές της Δημοκρατικής Συμμαχίας κατάφεραν να εκλεγούν με τη ΝΔ: Γιώργος Κοντογιάννης (Ηλεία), Λευτέρης Αυγενάκης (Ηράκλειο) και Χρ. Μαρκογιαννάκης (Χανίων).

Μπράβο τους

Ο φίλος Γυμνασιάρχης του 1^ου Γυμνασίου Χρήστος Καλλές, με πληροφόρησε ότι φέτος οι μαθητές του (όπως και σε άλλα σχολεία, υποθέτω) απέφυγαν το άσχημο «έθιμο» που επικρατούσε τα τελευταία χρόνια, με τη λήξη της σχολικής χρονιάς, όπου πολλοί και πολλές έσχιζαν και σκόρπιζαν στους …τέσσερις ανέμους τα σχολικά τους βιβλία.

Φέτος τα παιδιά πειθάρχησαν στις συμβουλές των εκπαιδευτικών τους και ούτε ένα φύλλο από τα βιβλία τους δεν σχίστηκε. Αντίθετα, παραδόθηκαν άθικτα, μήπως και χρειαστούν στους μαθητές της επόμενης χρονιάς.

Είναι πολύ παρήγορη αυτή η ωριμότητα (και πατριωτική στάση) των παιδιών μας, που κατανοούν τις δύσκολες που περνάει η χώρα μας και προστατεύουν μια πολύτιμη περιουσία, όπως είναι το σχολικό βιβλίο, που τους παραδόθηκε δωρεάν για τη μόρφωσή τους και πρέπει να το σεβαστούν.

Τους αξίζει δημόσιος έπαινος.

Ένας ξανθός άγγελος – μασκότ της Εθνικής ομάδας

Ο εικονολήπτης δεν μπορούσε να «ξεκολλήσει» τα πλάνο από πάνω της. Δικαιολογημένα. Σε κάθε διάλειμμα, ο φακός δεν εστίαζε σε όλη την ελληνική εξέδρα αλλά σε συγκεκριμένο σημείο. Εκεί όπου μια δροσερή κοπέλα με γαλάζια μάτια και ξανθιά μαλλιά έχει «κλέψει τις καρδιές» των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, υποχρεώνοντας μάλιστα πολλά ευρωπαϊκά δίκτυα και ιστοσελίδες να «υποκλιθούν» στην ομορφιά της. Με τα νύχια βαμμένα μπλε, φορώντας στο ένα χέρι ελληνικό περικάρπιο και στο άλλο δύο κομποσκοίνια, η Ελληνοπολωνέζα Αγγελική – Αντριάνα Γ. δήλωσε «παρούσα» και στα τρία παιχνίδια που έδωσε μέχρι τώρα η Εθνική ομάδα για το Εuro.

Xειροκροτάει με θέρμη την προσπάθεια των διεθνών, παθιάζεται ζητωκραυγάζοντας υπέρ της «γαλανόλευκης», ενώ ενίοτε «παίζει» με τον φακό που κεντράρει επάνω της προσφέροντας πλατιά χαμόγελα και σέξι σαγηνευτικά βλέμματα.

Το «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» (απ’ όπου το σχετικό ρεπορτάζ και η φωτογραφία) εντόπισε στο Βρότσλαβ την 26χρονη αισθητικό και την «πέρασε ακτινογραφία». Με πατέρα Έλληνα (ο κ. Γιώργος απ’ τα Τρίκαλα) και μητέρα Πολωνέζα (η κ. Μπάρμπαρα απ’ το Στρζέγκομ, κοντά στο Βρότσλαβ) η Αγγελική – Αντριάνα διαμένει πλέον μόνιμα (και μόνη της) στην Καλαμπάκα την τελευταία εξαετία, αλλά η αλήθεια είναι πως «έχει κλέψει καρδιές» στα γήπεδα της Πολωνίας.

Προέκυψε …Κυβέρνηση!

Εμπρός βήμα ταχύ,

να την προϋπαντήσουμε,

παιδιά, στη …φυλακή.